Zombie Outbreak: Rise of the Undead

ZOROTU 14

CHAPTER 14:
11th day of the Outbreak: Aftermath

3rd Person's POV

It's been 3 days since they last went out. Tatlong araw na silang nakakulong sa Hotel at pinanghihinaan ng loob. Nag-uumpisa na naman silang matakot. Wala nang gustong lumabas sa kanila dahil baka pa mapahamak sila.

Each and everyone is getting paranoid and ptotective. Lalo na si Hera na ayaw nang malagasan pa ang kanilang grupo. She's very terrified especially because it seems like they're getting picked off one by one.

Nagmumukmok sila at nagluluksa sa pagkawala na naman ng iba nilang kasama. Three days ago, they lost Tyler and Theo... Madami ang nagulat sa nangyari. Umuwi nga sila na may nakuhang magandang impormasyon, may napahamak naman sa kanila bilang kapalit.

"Guys.. Cheer up." Cyan said.

Napailing si Erin sa pinaggagawa ng mga kasama niya. "I don't understand them. That's already expected. Normal na may mamatay talaga sa amin. Don't expect that everyone will survive because that's impossible. This is reality. Dapat hindi na sila ma-attach masyado kasi masasaktan lang sila." isip isip pa ni Erin.

Unlike the others, mas maayos ito at hindi apektado sa pangyayari. Although Cyan, Marco, Chum and Agatha was also hurt, they're trying to still be happy and not be affected.

Hunter sighed. "Hey, stop sulking. Its not yet the end." naiinis niyang saway sa mga ito. Naiintindihan niya ang pagdadalamhati at pagluluksa nila nung nakaraang araw pero hindi na yun maaari pang magpatuloy. Paano nalang ang sarili nilang buhay? Magpapaka-duwag na lang ba sila?

They really won't have any future if they don't do something for themselves.

"Hayaan nalang muna natin sila." Mahinang bulong ni Marco kay Hunter. May pagka-insensitive pa naman ang lalaki. Mamaya kung ano na naman ang masabi nito sa mga kasama na mas lalong ikasasama ng loob nila.

Listening to them, Isabella's heart sank. Isa siya sa huling mga nakasama nina Tyler. Palagi siyang binabangungot dahil sa nangyayari. Nababagabag siya lagi sa dami ng dapat niyang ipaliwanag sa mga kasama. Natatakot siya sa maaaring mangyari.

Unlike the first week, their mood seems to worsen. Buti noon kahit natatakot sila ay nagagawa pa nilang magbiruan, magtawanan at mag-asaran. They became gloomy and the whole floor became silent except for some mumbles and whispers.

"Gusto ko ng umuwi." mahinang bulong bulong ni Mira. Most of the time, people see her as someone responsible and mature but deep inside, she's just trying to stand up for herself. Something she's used on doing, pretending everything's under control and calm even if everything's falling apart.

"Hoy! Tama na yan! Mamaya mahipan ka ng hangin!" pambubulabog ni Cyan kay Mira.

Muntik ng mapasigaw ang kawawang babae sa sobrang pagkagulat. Sapo niya pa ang dibdib niya kung nasaan banda ang puso niya.

Nakasimangot na hinarap ni Mira si Cyan na tatawa-tawa lang sa epic niyang reaksiyon. "Grabe ka! Alam mo bang muntik na akong ma-heart attack!" sigaw niya pa sa babae.

"Oa naman nito. Oy! For your information, wala kang sakit sa puso noh!" Cyan retaliated back to Mira. Dahil sa ingay nila ay nakisama na rin ang ibang girls na kasama nila sa kwarto.

"Ano na naman ba yang pinag-uusapan niyo?" kuryosong tanong pa ni Chantal. She excitedly jumped to the bed they're in and cuddled them. Nainggit naman si Jasmine at nagtatakbo rin papunta sa kanila at parang nasa swimming pool na tumalon sa kama na animoy nag-cacanon ball. Buti nalang malambot yung kama at may kalakihan naman.