I'm Lost - Taekook

33

-

Taehyung

Lanet olsun, şu telefonu aç.

Jungkook sana diyorum, aç şu telefonu.

Mesajları okuduğunu biliyorum.

Beni deli ediyorsun.

Yarın geleceğim.

Ne olur sevgilim sesini duyayım. Sana ihtiyacım var.

Jungkook..

Çok üzülüyorum.

Jungkook

Taehyung derste olduğumu biliyorsun. Neden sürekli yazıyorsun?

Taehyung

Bu saatte ne dersi?
Senin derslerin en geç beşte biter. Saat dokuz?
Ayrıca tatil değil mi?

Jungkook

Burada olsaydın bunun neden olduğunu bilirdin. Sana hesap vermek zorunda değilim. Ders çalışmam gerek beni meşgul etme.

Taehyung

Ben senin eşinim, boynunda ki kocaman mühürün sahibiyim. Ne demek sana hesap vermek zorunda değilim? Beni çıldırtıyorsun.

Jungkook

aaa eşimin aklına, bir kocası olduğu ancak gelmiş.
Ne güzel.
Yazma artık bana.
Ders çalışmam gerek.
Git babanla falan ilgilen.
Ya da çooook değerli abilerin ve yeğenlerin ile.

Taehyung

Benim tek ilgilenmem gereken kişi sensin.
Yarın yanındayım.

Jungkook
Bu eve bir ay gelmeyip de bunu söylemen ne komik.
Beş yaşında ki çocuk bile buna güler.
Beni yalnız bıraktın.

Taehyung

Jungkook babamın kemoterapi gördüğünü biliyorsun.
Onu o halde nasıl bırakabilirim.
Şimdi daha iyi ama doktorlar net bir şey söylemiyor.
Fakat eskisinden daha iyi durumda..

Geleceğim sevgilim..

-

"Ağlama, Jungkook ne olur ağlama. Bu haberi eşinle beraber almak isteğini biliyorum, kötü bir durum farkındayım. Ama artık ağlama."

Salona ki kanepemde uzanmış, ağlıyordum. Taehyung'u istiyordum, hem de böyle bir anda, kesinlikle yanımda olmalıydı.

"Dört haftalık, çok minik yaa, dayısı yesin onun götünü." dedi Vernon ve ben ağlarken, gülmeye başladım. Psikolojim alt üst olmaya son sürat devam ediyordu. Eşimle öğrenmek isterdim bu haberi ama en yakın dostum ile öğrenmiştim.