Τα μυστικά της Ντούτραμ

Φύλακες της μνημης/part 1

Οι δυο τους έφτασαν σε μία αίθουσα με ένα σκούρο ξύλινο σκαλιστό τραπέζι. Δύο σιωπηλοί υπηρέτες φάνηκαν να σαλεύουν πάντοτε στη σκιά του φόβου και της εκτίμησης που έτρεφαν για τον αφέντη και πρίγκιπά τους. Αρχικά άφησαν ένα ποτήρι με νερό μπροστά του και κατόπιν υποκλίθηκαν και αποχώρησαν. Ο Βλαντ της έκανε νόημα να καθίσει απέναντί του και εκείνη υπάκουσε αμέσως. Τα μάτια της εστίαζαν πάντοτε στη γη. Ο ελαφρύς θόρυβος του ποτηριού, την έκανε να υψώσει το βλέμμα μόνο για να το δει να βρίσκεται μπροστά της.

«Να κοιτάζεις πάντοτε τους άλλους ίσια στα μάτια Γαβριέλα. Πιες λίγο νερό, έχουμε να συζητήσουμε πολλά και θα σου χρειαστεί» πρόφερε ο άνδρας και εκείνη τρέμοντας κατέβασε το θαυματουργό υγρό με την μία νιώθοντας ανακούφιση. Κατόπιν, πάλεψε να τον κοιτάξει «Έχω ακούσει κάποια πράγματα από τον Μίρτσεα, μα θα ήθελα να μου μιλήσεις εσύ, με λεπτομέρειες. Πότε ξεκίνησες να βλέπεις οράματα, τι έχεις δει και πώς» την πρόσταξε και εκείνη ξερόβηξε για να πάρει κουράγιο.

«Δεν είχα ποτέ στη ζωή μου καμία σχέση με το υπερφυσικό. Ούτε εγώ, ούτε οι δικοί μου. Ποτέ δεν είχα δει κανένα όραμα, εκτός από το βράδυ που χάθηκε ο αδερφός μου. Πήγα να διπλώσω μία μπλούζα του και άξαφνα μέσα στο μυαλό μου ξεπήδησε μία εικόνα ενός πλάσματος ανθρωπόμορφου που περπατούσε σε έναν σκοτεινό, πέτρινο διάδρομο. Φορούσε ένα δαχτυλίδι με ένα δράκο σκαλιστό επάνω. Δεν είδα πρόσωπο, μονάχα τα νύχια του που σέρνονταν στους τοίχους» έκανε μία παύση. Ο Βλαντ δεν φαινόταν να τρομοκρατείται, μα ήταν βέβαιη πως είχε δει στα μάτια του την έκπληξη «Έπειτα, όταν ήρθα στη Ντούτραμ, έβλεπα πράγματα, όπως το πρόσωπο της κυρίας Άλμπα να αλλοιώνεται. Είδα το αληθινό πρόσωπο του Μίρτσεα μετά το θάνατό του, δίχως μάτι από την μία πλευρά και όταν τον ρώτησα πώς είχε πεθάνει, μου εκμυστηρεύτηκε πως του είχαν κάψει με σίδερο το ένα μάτι προτού τον θάψουν ζωντανό»

Ο Βλαντ σηκώθηκε επάνω ήρεμα και την κοίταξε ανέκφραστα.

«Αυτός που είδες στις κατακόμβες, ήταν ο Ραντού, ο μικρός μου αδερφός και το δαχτυλίδι που φορά μου ανήκε» πρόφερε δύσθυμα ωστόσο ήταν κάτι που είχε ακούσει ήδη η κοπέλα «Με τον Ραντού τα πράγματα άλλαξαν όταν αυτός και εγώ βρεθήκαμε αιχμάλωτοι των Οθωμανών. Εκείνος γοητεύτηκε θαρρώ, εγώ αντιδρούσα. Η ουσία ήταν πως στάθηκε απέναντί μου. Πάντοτε στεκόταν, μέχρι και σήμερα. Εσύ λοιπόν ισχυρίζεσαι πως είσαι αθώα και πως ποτέ άλλοτε δεν είχες κάποια σχέση με το μεταφυσικό στοιχείο ή τον Ραντού» πρόφερε κοφτά.