2025: The Second Half

1 - First of July

Pipindutin na sana ni Kevin ang return button ng magsalita pa ulit ang doktor.

"If it's really that impossible, please... just pray. Pray for us."

Nag-end na ang video ay hindi pa rin napipindot ng binata ang return button. Masyado siyang naapektuhan ng huling sinabi ni Dr. Vergara. Tila isinampal sa kanya kung gaano ka-hopeless ang kanilang sitwasyon. Tila isang pitik na lamang ay mawawalan na siya ng pag-asa.

Umiling-iling si Kevin para alisin ang lahat ng negatibong bagay sa kanyang isip. Ayaw niyang sumuko. Ayaw niyang tumigil. May gusto siyang protektahan. May gusto siyang iligtas at nangako siya sa sariling gagawin ang lahat para maisakatuparan iyon.

Bubuksan na sana ng binata ang pangalawang video ng mapansing may isa pang bagong file. Pinindot niya ang video na dated June 28 at makikita sa thumbnail ang receiving area ng isa sa mga bagong bahay na kanilang tinutuluyan. Medyo magulo ang recording sa umpisa hanggang sa tumutok iyon sa mukha ni Henry.

Bahagyang nagulat si Kevin dahil ito ang unang beses na gumawa ng video ang padre de pamilya ng mga Ignacio. Pansin niya ang pagiging balisa nito. Halos hindi sila nagkikita kaya napaawang ang kanyang bibig ng mapagtantong namayat ito. Halata din na wala itong tulog dahil papikit-pikit ang namumugto nitong mga mata.

"I am Henry Ignacio." Bahagyang ngumiti si Henry pero hindi iyon umabot sa kanyang mga mata. "I... I lost two daughters."

Napatingala ang binata. Inaasahan niya ng sasabihin iyon ni Henry pero tila may sumaksak pa rin sa kanyang dibdib ng marinig iyon. Para bang naramdaman niya ang sakit ng isang ama na nawalan ng dalawang anak.

"I don't know how to continue living but I have to. I still have a son and he needs a father. And I want to be there for him until he grows up so please... I'm begging whoever's out there and listening. Please, help us."

Kinagat ni Kevin ang sariling labi habang kumu-kurap kurap. Nanatili siyang nakatingala hanggang sa mag-salita ulit si Henry.

"We still have kids with us. They still have a lot of things they want to do. They haven't even graduated yet. Kenzo, Mariz, Rina, Gian, Jet, Kevin, and Lucas... even Pia. They are yet to live their lives to the fullest. Give them that opportunity, please."

Lalong nag-init ang mga mata ni Kevin dahil sa tono ng pananalita ni Henry. Kulang na lamang ay sabihin nitong iligtas na lamang silang mga bata, kahit huwag na ang mga matatanda.

"My son Liam... Mazon, Sarah, Yohan, and Harry - they are literally just kids. They don't even understand what's happening. If this is a punishment, they have nothing to do with why we're experiencing this. They are just kids."

Mabilis na pinunasan ng binata ang isang takas na luha. Hindi pa rin siya tumitingin sa screen.

"We even have a baby here with us. Please. Let that baby have a future. She's too pure for this cruel world. At least, let her experience growing up. I'm begging you--"

Hindi na kinaya ni Kevin kaya pinindot niya ang mismong power button ng cellphone. Naisubsob niya ang sariling mukha sa kanyang mga palad at matagal-tagal ding nanatili sa ganoong posisyon.

Nang mapakalma ang sarili ay muling binuksan ng binata ang cellphone. Magrerecord na sana siya ng maalalang may isa pang video na hindi niya napapanood. Muli niyang binalikan ang camera roll.

Pinindot ni Kevin ang video na tanging itim lamang ang thumbnail. Buong akala niya ay magulo lamang ang ayos ng camera sa simula ng recording ngunit sampung segundo na ang lumilipas ay wala pa rin siyang nakikita. Papatayin na sana niya ang video ng biglang may nagsalita mula roon.