Book 3: Trust ~ Drarry

Hoofdstuk 27

Harry Potter
Het was tijd voor een lekker dutje. Ik lag languit op mijn bed en sloot mijn ogen. Eigenlijk een momentje rust voor mezelf. Denk je, Marcel en Simon besloten knalpoker te spelen op de kamer. Ik trok een kussen over mijn hoofd en probeerde te slapen. Ik had mijn ogen dicht en dacht aan rustgevende dingen. Ik kon de slaap niet vatten, maar bleef toch liggen. Ik glimlachte in mezelf. Strakjes zag ik Draco weer. De vlinders in mijn buik vlogen in het rond. Ik was gek op Draco.

Die middag was ik op weg naar het plekje van ons. We waren zo blij dat we ons eigen plekje gevonden hadden. Toen ik binnenkwam, stond de gehele ruimte vol met kaarsjes. "Oh my god" fluisterde ik zachtjes. Ik voelde twee armen om me heen. "Is het teveel?" Vroeg hij onzeker.  Ik schudde nee. "Het is super romantisch en lief" zei ik en draaide me om naar hem. Ik legde mijn armen om zijn nek. "Dans met me, Potter" fluisterde hij in mijn oor. Hij tikte met zijn toverstok een keer op een klein tonnetje dat in een hoekje stond. Er speelde een heel romantisch nummer, waar we samen op schuifelden. We stonden heel dicht bij elkaar. Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst aan en genoot van zijn gezelschap. Hij leidde me door de dans heen. Hij had me stevig vast en bleef me lief aankijken.

Na een tijdje stopte de muziek en liet hij me zitten in een cirkel van kaarsjes. "Waarvoor ik je eigenlijk hiernaartoe gehaald heb" begon hij en pakte mijn hand. "Is een verrassing. Professor Anderling heeft me geholpen" ging hij verder. Ik kneep in zijn hand. "Wil je het weten?" Vroeg hij zachtjes aan me. Ik knikte. Hij liet mijn hand los en stroopte zijn mouwen op. Hij liet me zijn polsen zien. "Je duistere teken is weg" zei ik vol ongeloof. "Dit heeft zoveel moeite gekost, maar alleen omdat ik geloofde in liefde, iets wat Voldemort niet kende, is het gelukt. Ik geloof in liefde, dankzij jou, Harry. Jij hebt me laten zien en voelen wat liefde is. Jij bent het waard om voor te vechten. Jij bent het waard om moeite voor te doen. Het duistere teken was iets wat me verbond aan mijn familie, maar zolang ik dit teken droeg, kon ik nooit de jouwe zijn. Er staat ons nu niks meer in de weg om bij elkaar te zijn. Als jij mij nog terug wilt" zei hij zachtjes. Ik zat momenteel met tranende ogen naast Draco. "Tuurlijk wil ik je terug, gek" zei ik en vloog hem om zijn nek. Ik hield hem stevig vast en voelde mijn vertrouwen in hem volledig toenemen.

"Ik heb je gemist, Harry" fluisterde hij. "Ik heb jou gemist, Dray" zei ik en drukte mijn lippen op zijn lippen. Deze kus was specialer als nooit tevoren. De kus voelde onbreekbaar, Draco en ik zouden gelukkig worden samen, ik voelde het gewoon. Hij verdiepte onze kus en ik liet alles toe wat hij deed. "Wij gaan zo gelukkig worden samen" zei hij zachtjes. "Ik voel het" maakte ik zijn zin af. We bleven een tijdje in een omhelzing staan en we merkten allebei dat we het fijn vonden met elkaar. "Ik hou van je, Potter" fluisterde hij in in mijn haar. "Ik hou ook van jou, Dray" fluisterde ik zachtjes in zijn mantel. We hielden zoveel van elkaar en het was eigenlijk te mooi om waar te zijn. We hoefden niks te zeggen, we wisten genoeg door elkaars aanwezigheid. "Zullen we naar de grote zaal gaan?" Vroeg hij zachtjes. "Wil je samen zitten?". Hij knikte. "Duhhh" lachte hij. Ik moest ook lachen en we maakten de theelichtjes uit.

We kwamen de grote zaal binnen en we werden meteen aangekeken door Hermelien. "Zijn jullie weer samen?" Vroeg ze. Ik pakte zijn hand vast en keek naar hem. "Ja dus, kom zitten" zei ze. Ik ging tegenover haar zitten. "Gaat het goed?" Vroeg ik aan haar. "Het gaat goed, ik was aan het leren" zei ze. Ik pakte een appel van de schaal. "Appels zijn lekker hoor" zei hij lachend. Ik begon de appel te schillen en legde de schil op mijn bord neer. Ik at de schijfjes appel op. "Het is echt zo zoet" zei ik. "Zoals jij?" Vroeg Draco flirtend aan me. Ik moest lachen. Ron maakte kotsgeluiden. Ik zweeg en at mijn appel op. "Hij heeft zo iets liefs gedaan voor me" zei ik zachtjes tegen Hermelien, terwijl Draco met Ron en Ginny praatte. "Wat dan?" Vroeg Hermelien zacht. "Ik zal het je laten zien" zei ik en stroopte zijn mouw op. "Het teken is weg" zei ik en keek even verliefd naar hem. "Dat is zo lief" zei Hermelien. "Ik kan wel lief zijn" zei hij grijnzend en legde zijn arm om me heen.