Book 3: Trust ~ Drarry

Hoofdstuk 11

Harry Potter
Er was echt iets vreselijks gebeurd op mijn weg naar Zweinsveld. Ik was bewusteloos geraakt door het nog steeds werkende gif van Nagini de slang. Hermelien en Ron hebben me meegenomen naar Zweinsveld, maar daar was een alarm afgegaan. Ik lag nu in een warm bed, met een goed verband eromheen en een wond die verzorgd was. "Waar ben ik in godsnaam?" Vroeg ik. Een Perkamentus look a like stond naast me. "What the fuck" zei ik. "Ik ben Desiderius Perkamentus, de broer van Albus" zei hij. "Heeft hij een broer?" Vroeg ik. "En een jonger zusje, maar die is gestorven" zei hij en wees op het schilderij boven de open haar. Een knap jong meisje keek me verdrietig aan vanuit de foto. "Harry! We zijn ons wederom kapot geschrokken" zei Hermelien. Ik keek haar aan. "Het gaat toch goed, maar we zijn wel weer tijd verloren. Bedankt meneer Perkamentus, maar ik moet weer gaan" zei ik en wilde opstaan. Hij duwde me terug. "Nog niet misschien, je bent hier veilig en je gaat hier blijven" zei hij. Ik kreeg een warme kop thee van Hermelien en Ron praatte ook met me. "Hoe moeten we die Gruzielementen vernietigen zonder zwaard?" Vroeg Hermelien. Ron haalde zijn schouders op. "Misschien een groot kampvuur maken van duivelsvuur en alles erin flikkeren" zei hij. Hermelien gaf hem een duw.

We hadden zoveel tijd verloren. "Harry, we hebben een doorgang naar Zweinstein. Als je beter bent, vertrekken we meteen" zei Hermelien en wees naar het schilderij van het zusje van Perkamentus. "Dat is fantastisch nieuws, Hermelien!" Riep ik enthousiast. "Ik wil die kop van Sneep wel eens zien als hij ziet dat ik terug ben". Ron gaf me een high five. "We gaan hem het leven zuur maken" zei Ron. Ik moest grijnzen. "Harry?" Riep Hermelien vanuit de keuken. "Er is een brief voor je" zei ze zacht. Ik herkende het handschrift maar al te goed. Draco.

Lieve Harry,

Ik hoop dat je veilig bent en mijn toverstok goed genoeg luistert naar je om je veilig te houden. We waren naar Goudgrijp gegaan, omdat de kobolden alarm geslagen hadden, maar je was gelukkig al weg. Hij heeft mij net zolang gemarteld totdat hij uit me kreeg wat hij wilde. Ik heb het geprobeerd tegen te gaan. Maar ik weet niet wat je plan is. Ik wil je zo graag helpen, Harry. Ik mis het om samen geheimen te hebben en deze op te lossen. Ik mis het om samen te werken en op avontuur te gaan.

Je hebt me wel laten beseffen wat ik moet missen de rest van mijn leven. Ik heb ingezien dat jij en ik nooit zouden kunnen werken. Met pijn in mijn hart heb ik deze brief geschreven. Mijn vader zou het nooit goedkeuren, dat ik met jou zou zijn. Mijn moeder weet het en zal me blijven steunen. Maar wij kunnen geen stel zijn, Harry. We zijn te verschillend. Jij bent door en door goed, dapper, met een hart van goud en een open persoon. Ik ben slecht, een lafaard, met een donker hart en vertel het liefst niemand iets over mezelf. Ik had ooit wel gehoopt dat wij iets konden worden, maar die hoop is vervlogen.

Ik hoop wel dat ik je ooit nog kan zien, zodat ik weet wat ik ga missen en wat ik verpest heb voor mezelf. Ik mis jou zo hard en ik haat het dat we niet samen zouden afstuderen dit jaar. Ik had graag nog een jaar van mijn leven met jou doorgebracht. Ik had graag de rest van mijn leven met je doorgebracht, maar ik besef me heel goed dat ik het verpest heb. Het spijt me en ik wil alleen nog zeggen dat ik je nooit zal vergeten. Vergeet mij alsjeblieft ook niet.

Het spijt me en ik zal altijd van je houden.

Draco

Ik vouwde de brief dicht met de tranen in mijn ogen. Ik probeerde ze weg te knipperen, maar daardoor stroomden ze juist over mijn wangen. Hermelien pakte de brief uit mijn handen. "Hij geeft zoveel om je, Harry" zei ze zacht. "Hij is niet de enige die het verpest heeft" zei ik. "Hoe bedoel je, Harry?" Vroeg Hermelien. "Ik had Ginny zwanger gemaakt, ik heb nooit ingegrepen als hij door zijn zwadderich vrienden geplaagd werd. Ik heb ook zoveel vreselijke dingen tegen hem gezegd vroeger en hem geprobeerd het leven zuur te maken" zei ik. "Dat heeft hij je toch allemaal vergeven, Harry" zei Hermelien. Ik knikte. "Maar ik weet zeker dat dit altijd gaat spelen tussen ons" zei ik. Hermelien wreef over mijn rug. "Wil je hem nog terug?" Vroeg ze zacht.

"Ik weet het niet, maar het is beter om er niet meer over na te denken. Het is beter om dat hoofdstuk uit mijn leven af te sluiten. Het is beter voor ons allebei om geen koppel meer te worden. Hoe graag we dat ook willen".