Book 3: Trust ~ Drarry

Hoofdstuk 1

Harry Potter
Hermelien en ik waren verschijnseld naar Goderick's Eind. Hier heb dus ik gewoond als baby. Het leek in eerste instantie op een vredige buurt. Maar 17 jaar geleden zijn er vreselijke dingen gebeurd in deze straat. Hermelien en ik liepen gearmd over straat. Ik zag het kerkhof. "Wil je naar het graf van je ouders toe?" Vroeg Hermelien. Ze keek me vol medelijden aan. Ik voelde een brok in mijn keel en knikte. Hermelien liep met me mee zoeken naar het graf van mijn ouders, als ze hier zouden liggen. Het kerkhof was klein en vredig. Ik hoopte echt dat mijn ouders een mooi vredig plekje gekregen hebben.

Hermelien riep me. Ze had het graf gevonden. Mijn ouders hadden een mooie witte steen en met sierlijke letters waren hun namen erop geschreven.
Lily & James Potter
Gestorven op 31 Oktober 1981
Er stonden foto's van hem op. Ik voelde een traan langs mijn wang gaan. Was die vreselijke Voldemort er maar nooit geweest, dan zouden mijn ouders nog geleefd hebben. Hermelien sloeg haar arm om me heen en legde haar hoofd tegen me aan. Ik liet mijn tranen de vrije loop gaan. Het is oké om te huilen als je geen ouders meer hebt. Hermelien toverde een prachtige krans op het graf van mijn ouders. "Je moeder was een prachtige vrouw, Harry" zei Hermelien. "En je vader ziet eruit als een vriendelijke man". Ik glimlachte zachtjes. "Ze hielden van me. Ik voel het" zei ik en legde mijn hand op mijn hart.

"Mama? Papa? Als jullie me horen. Ik hoop dat jullie trots op me zijn. Ik ben op zoek naar gruzielementen om Voldemort voor eens en altijd uit te schakelen. Voor jullie, mama en papa. Ik weet dat ik jullie nauwelijks kende, maar ik mis jullie. Ik mis het om ouders te hebben. Ik weet dat jullie van me hielden. Ik weet dat jullie alles deden om me te beschermen. Het is ons gewoon niet gegund. Rust zacht, mama. Rust zacht, papa" zei ik zachtjes en liet al mijn tranen eruit. Hermelien trok me in een omhelzing. Ik begroef mijn gezicht in haar jas en snikte. Ze wreef over mijn rug. Ik nam afscheid van mijn ouders en liep nog een rondje over het kerkhof. Hermelien had het tegen van de relieken van de dood gezien. Ik snapte het verhaal nog niet helemaal. Waarom kregen ze die voorwerpen? Hadden ze iets goed gedaan? Of juist fout gedaan?

Er stond een klein oud vrouwtje naar me te kijken. "Hermelien? Zij kent Perkamentus. Zij heeft onze schoolboeken geschreven. Dat is Mathilda Belladonna" zei ik. Hermelien keek ook die kant op. "Ze woont in mijn oude huis. Ik wil gaan kijken" zei ik. Hermelien knikte en pakte mijn arm vast. We liepen samen over het kerkhof. Het poortje van het kerkhof kraakte en piepte. Ik slenterde langzaam door de sneeuw en trok mijn sjaal strakker om me heen en mijn kraag omhoog. Het was verschrikkelijk koud buiten en de wind sneed langs onze gezichten. Hermeliens wangen waren helemaal rood en haar krullen leken wel te bevriezen. Ze hield mijn arm stevig vast om het misschien iets warmer te krijgen. We volgden het kleine vrouwtje naar mijn oude huis. Op het naambordje stonden de namen van mijn ouders en van mijn. Volgens mij was het best wel een leegstaand huis, maar woonde het arme vrouwtje er, omdat ze geen geld had.

Ik liep door de deur naar binnen. Hier was het ook verschrikkelijk koud. Hoe kon Mathilda hier wonen? Je ging hier toch hartstikke dood in de winter? Ze probeerde met haar trillende handen een kaarsje aan te steken, maar dat wilde niet echt lukken. Ik keek het huisje rond. Alle meubels zaten vol met spinnenwebben en waren vervaagd van kleur. Er was geen licht en geen stroom in het huisje. Er zat aan de achterkant een klein keukentje, ook enorm stoffig. Er lagen een paar muizen in de wasbak te slapen. Ik draaide me om en schrok. Het vrouwtje stond ineens achter me. "Sorry, mevrouw" zei ik en schoof snel langs haar weg. Ze is een beetje creepy. Ik liep naar boven en het viel me op dat hier alles kapot was, dat zal wel door de spreuk van Voldemort gekomen zijn. Ik zag mijn verlaten wiegje en foto's van mij als baby. Al mijn speelgoed stond nog in de kast en de kast met commode. Ik ging met mijn vinger langs het wiegje en kreeg een flashback.

Het waren donkere dagen. Een man met donkere kap brak het huis van de Potters binnen met een simpele spreuk. Hij had dit gepland. De voorspelling zei dat Voldemorts grootste vijand geboren zou worden op een van de laatste dagen van juli, als kind van ouders die Voldemort drie keer hadden ontlopen. Voldemort vermoorde als eerste James Potter, de vader van het pasgeboren jongetje. Hij liep de trap verder op, waar hij Lily Potter en Harry Potter trof. De voorspelling had niet gezegd dat Harry Potter door middel van Lily Potter's liefde de spreuk zou overleven, waardoor een deel van Voldemorts ziel zich in het dichtstbijzijnde levende wezen zou hechten. Dit maakte Harry een van de zeven gruzielementen van Voldemort. Onbewust.