Book 3: Trust ~ Drarry

Hoofdstuk 5

Harry Potter
Ik werd wakker in een ontzettend vreemd bed. Mijn hoofd voelde warm aan en ik zag Hermelien ontzettend bezorgd naar me kijken. "Harry? Je bent wakker" zei ze zacht en pakte mijn hand vast. "Waar ben ik?" Vroeg ik. "In het ziekenhuis" zei Hermelien. Ik keek rond en zag inderdaad dat ik in een witte kamer lag met een infuus in mijn arm. "Hoe voel je je?" Vroeg Hermelien. "Goed, alleen nog steeds warm" zei ik. Er vloog iets tegen het raam aan en ik kneep mijn ogen samen om te zien wat het was, maar ik kon het niet zien. Hermelien ging kijken. "Een uil" zei ze. Ze las een wit papiertje wat de uil bij zich had. "Harry, we moeten hier weg. De dooddoeners komen" zei Hermelien en begon onze spullen in te pakken en ze riep een dokter. De dokter zette een spuit met tegengif in mijn buik. "De komende dagen rustig aandoen en je vooral niet te druk maken" zei de dokter en haalde het infuus eruit. 

Ik had me snel aangekleed en toen zag ik donkere wolken de hemel vullen. Er verschenen dooddoeners voor het ziekenhuis en ze liepen richting de ingang. Ik trok snel mijn broek aan en we pakten onze spullen. De deur vloog open en we verschijnselden snel weg. Hermelien zette snel de tent op en ik deed de beschermende bezweringen. Ik ging in bed liggen en sloot mijn ogen. Ik viel al snel in een droomloze slaap. Hoe wist Hermelien dat er dooddoeners zouden komen? Stond dat op het briefje? Van wie was het briefje? Ik kon er niet over nadenken nu. Ik wilde gewoon slapen. 

Midden in de nacht werd ik wakker van een lichtje buiten de tent. Ik pakte Hermeliens toverstok en liep met een Lumos naar buiten. Het lichtje dat ik zag was een lichtgevend hert, mijn patronus. Ik deed mijn vest aan en volgde het hert door de bomen en door de sneeuw heen. Ik had het gelukkig nog altijd warm en voelde de kou van de sneeuw dus niet. Het hert rende voor me uit en wachtte steeds op me als ze te snel ging. Het hert stopte bij een bevroren meertje. Ik stopte naast het hert en keek even in het rond. Was dit een val? Wilde de patronus me iets vertellen? Ik keek naar het hert, het was een mooi hert. Het gewei was groot en zag er erg mooi uit. Het hert keek naar beneden door het ijs heen. Ik keek ook naar beneden. Op de bodem glinsterde iets. Het zwaard van Griffoendor! Hoe komt dat hier terecht? 

Ik besloot het zwaard op te duiken. "Diffindo!" riep ik en sneed een gat in het ijs. Ik trok mijn vest, trui en broek uit en schopte mijn schoenen ook op de hoop kleding. Ik sprong in een keer in het ijskoude water. Ik kreeg het ontzettend koud en herinnerde me wat de dokter gezegd had. "Maak je niet te druk en hou je vooral rustig". Wat doe ik? Ik spring midden in de nacht in een bevroren meertje. Good job, Harry. Ik hield mijn adem in en ging kopje onder. Ik zwom helemaal naar de bodem van het meer en pakte het handvat van het zwaard vast. Het zwaard zat helemaal vast in de bodem en hoeveel kracht ik ook zette, het wilde niet loskomen. Ik trok nog een keer en het medaillon om mijn nek begon geluid te maken. Ik kon in Voldemorts gedachten kijken. Het was me niet helemaal duidelijk waar hij aan dacht. Het waren flitsen, Draco kwam ook voorbij. Ik probeerde naar boven te zwemmen, maar dat ging helemaal niet zo gemakkelijk. Ik probeerde en probeerde, maar het leek alsof ik aan de bodem vast zat. 

Ik voelde een hand mijn gezonde arm pakken en me naar boven trekken. Ik hoestte en hoestte. Al het water wat ik binnengekregen had, hoestte ik er weer uit. "Dankje" zei ik zacht. "Geen probleem, man" zei Rons stem. Ron is terug? Ik trok mijn trui en vest weer aan. Mijn broek volgde. We liepen samen terug richting de tent. "Ik had een lichtje gevolgd dat me naar dit meer leidde. Als ik iets later was gekomen, was het misschien te laat geweest" zei hij. Ik keek naar mijn arm, het verband was helemaal nat. "Wat is dat?" Vroeg Ron. "Ik ben gebeten door Nagini" zei ik en rolde het vieze verband eraf. De wond zag er al een stuk beter uit als de vorige keer dat ik hem zag. "Ziet er heftig uit man" zei Ron. Ik knikte en keek naar het zwaard. "Kom, we vernietigen het gruzielement" zei ik en stond op. Ron pakte het zwaard en ik begon in sisselspraak te praten.