"Çıkardığı fotoğrafın altına, kalemin kapağını ağzında tutarken, kalemle bir not düştü.
"Tutku'yla Harmanlanmış Bedenler." "
Böyle başlamıştı hikayeleri.
Elmaların özü birdi, ihtiyaçları birdi.
Aşktan gelen çocuklar, aşk için yaşar, aşk uğruna öl...
(Diğer bölümün devamı olduğu için ithaflar diğer bölüm kaldığı yerden devam edecektir. -Geçen bölümkü yorumları dikkate alacağım.) Keyifli okumalar!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
3.GÖZ Taksiyi erkenden durdurup inen kız, gözlerini bir an bile spor arabadan ayırmıyordu. Öyle bir yere gelmişlerdi ki, çevrede villalar olsa bile sanki hepsi emekliydi, şehir dışına çıkmışlardı ve bomboş evler yüzünden siteden çıt bile çıkmıyordu. Gözlerini kısarak gri saçlı çocuğu izledi.
Demir kapı tam dört adam tarafından korunuyordu. Onlarla konuşmasını izlerken, koyu kahve gözleri bir yandan da bu korunaklı eve nasıl gireceğini düşünmekteydi.
Duvarları çok yüksek değildi tırmanabilirdi ama emindi ki bahçeleri de korunuyordu. Zihni bir saat gibi tıkır tıkır çalışırken, parmak uçlarında yürüyerek gri taş duvarın köşesine sindi.
Gri saçlı genç, üzerindeki ceketi sıyırarak belindeki şeyi gözler önüne çıkardı. Hava iyice kararmıştı ama Tutku o parlak şeyi yıllardır görmüştü. Bir silahtı.
İçinde büyüyen paniği görmezden geldi. Saate baktığında 40 dakikası olduğunu gördü. Elli dakika sonra Songülleri aramazsa Rüzgar'a gideceklerdi. Telefonunu sütyeninin içine sıkıştırdı ve ceketinin önünü iyice kapattı. Sadece kalçasında ince bir cüzdanı vardı ve düşebilecek hiçbir şey yoktu.
Beklediği boş anı kollamaya gerek bile kalmadı çünkü kapıdaki adamların hepsi bir anda sokağın diğer tarafına doğru yürümeye başladı. Gri saçlı delikanlı içeri demir kapıdan girdiğinde, bunu fırsat bilen Tutku hızla duvarı tırmandı. Ama bahçe de tertemizdi. Kaşları çatıldı.
O kadar büyük bir villaydı ki, Tutku bahçesindeki aksesuarların arkasında bile çok rahat saklanabilirdi. Tırmanma becerisi sayesinde kolaylıkla duvarın diğer tarafına geçti ve kendini çok da büyük olmayan yükseklikten aşağı atıp ninjalara benzer bir iniş yaptı.
Çömelerek genci takip ederken -bunu yaptığında ya süs havuzunun arkasına saklanıyordu ya da koca süs ağaçlarına- bir an duraksayan adamla alnından süzülen teri o anda fark etti.
Gabriel, gülümsedi. Hayatındaki üç dört tebessümden biriydi.
Onu terk eden öz ailesini, çocuklar dahil, gözünü kırpmadan öldürmüş biriydi o. Belki de dünya üzerindeki en güçlü silahlardan biri olan adamdı çünkü kaybedecek hiçbir şeyi yoktu. Her riski göze alırdı ve bu onu en iyisi yapmıştı.
Alp'in fahişesini öldüremezdi. Çünkü koruma izni vardı, Patron için o şerefsiz değerliydi ve bu yüzden kızı maksimum patronun dediği gibi tehdit ederdi. Ama eğer Tutku sadece belli sayıda kişinin bildiği özel korunaklı bir villaya kendisi gizlice girerse... Ölümünden kimse sorumlu olmazdı.
