"Çıkardığı fotoğrafın altına, kalemin kapağını ağzında tutarken, kalemle bir not düştü.
"Tutku'yla Harmanlanmış Bedenler." "
Böyle başlamıştı hikayeleri.
Elmaların özü birdi, ihtiyaçları birdi.
Aşktan gelen çocuklar, aşk için yaşar, aşk uğruna öl...
Koridora koşar adım giren kız, yanlışlıkla bir hemşireye çarpsa da aldırmadan yoluna devam ederken kadından özür dilemek Recep'e kalmıştı.
Tutku'yu çok iyi anlıyordu ve kendisi bile Rüzgar'ı bu kadar merak ediyorken, onun merakını, üzüntüsünü, öfkesini tahmin bile edemiyor, çok doğal karşılıyordu.
Genç adamın odasına hiçbir kapı çalma merasimi yapmadan girdiğinde hızını alamayıp parlak zeminde biraz kaydı ve önündeki tekerlekli yemek masasına düşmemek için zar zor tutundu.
Bütün bakışlar odaya giren kıza dönmüştü.
En çok görmek istediği kahveler de dahil.
-Yavaş ol Tutku'm..." ağabeyinin sesini duyduğu anda gözleri doldu. Şaka değildi,
gerçekten de makineye bağlı olmadan nefes alıyor, yatakta kendisine gülümsüyordu. "Masayı kıracaksın."
Herkes ona gülümseyerek bakarken, hıçkırıklarla Rüzgar'a koştu Tutku.
Ameliyatlı yerine baskı uygulamadan ona sarılırken, gözlerinden akan yaşlar onun geniş omzuna damlıyordu. Serum takılı elini kızın sırtına yasladı genç.
-Geçti. Ağlama." Geçmişti, mutluluktan ağlıyordu zaten. Şuan bütün dünyalar ona verilmiş gibiydi, öyle mutlu olmuştu ki, odadaki herkese kendisinden beklenmeyecek şekilde sıkıca sarılıp öpmek istiyordu.
Geri çekilip ağabeyinin yüzünü elleri arasına alırken, burnunu çekerek sırıttı.
-Ya..yaşıyorsun." Hemen yanındaki Tuna, kardeşinin omzunu sıvazlarken, onun da ağlamaktan kızaran gözlerinin şimdi mutluluktan dolduğunu gördü Tutku. Kolay mı? Üçüzüydü bu kıl herif! Canının en kıymetli parçasıydı.
-Tuna benden kurtulacağını düşünüyordu." Diyerek takıldı Rüzgar ona, bu odadaki kimsenin kendisi için ağladığı fikrini düşünmek istemiyordu.
Onları üzmeyi hiç istemezdi. Ama hepsinin yüzündeki gülümseme, paha biçilmezdi.
-Senden kurtulmak isteyen kim?" Tuna'nın cümlesi şaka amaçlı kurulmuş gibi dursa da, duygu yoğunluğunu hepsi hissediyordu. "Hala en yakışıklı olan benim ayrıca." Herkes bu lafın üstüne gülünce yalandan ters ters baktı odadakilere. "Ne? Yalan mı?"
Kahveler, odada gezindi ve delikanlı, Tutku'nun hiç duymak istemediği soruyu sordu.
-Alp nerede?" Sesinde hiçbir şekilde kin ve öfke hissetmemek kızı şaşırtmıştı. Aksine onu görmek istiyor gibiydi.
Ağabeyine gizleyemediği şaşkınlığıyla bakarken, kıza yamuk bir gülüş sunarak göz kırptı Rüzgar.
•••
Alıntı sonu.
Okurlar anlık mood:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yeni bölüm tarihini sormayın çünkü Rüzgar'a odaklı olacağım artık. Finalden sonra görüşürüz.
Alıntılar, bilgilendirmeler ve daha fazlası için, INSTAGRAM: tutkudevran
Rüzgar'ın dönüşünü bu şekilde, bu tarihte, bu alıntıyla yazmak istedim. Umarım sevdiniz ve umarım yorumlarınızı, yıldızlarınızı unutmazsınız.
Kendinize çok çok iyi bakın. Aşkla kalın. Yeni yıl size SAĞLIK başta olmak üzere, aşkı, başarıyı, sevgiyi, arkadaşlığı, her güzelliği tattırsın. Hepinize mutlu yıllar! Yeni yılda da mottomuz,
