Running On Empty

𝟎𝟕.

«Δεν είσαι μια αποτυχία και το ξέρεις πολύ καλά. Γαμώτο, οι γονείς μου είναι αλκοολικοί που να πάρει η ευχή! Σπάνια πάω στο σπίτι μου γιατί δεν μπορώ ούτε να τους βλέπω. Πίνουν δίχως αύριο, σπάνε πράγματα,τσακώνονται και φωνάζουν. Αν μπεις στο σπίτι μου θα πάθεις συγκοπή. Γυάλινα μπουκάλια παντού, τσιγάρα στο πάτωμα, και ο χώρος μυρίζει καπνό και θάνατο. Τι θες να κάνω; Να αυτοκτονήσω γιατί είναι έτσι, δύο τελειωμένοι που ένας Θεός ξέρει πως έγιναν γονείς; Να το ρίξω κι εγώ στο ποτό και να γίνω σαν τα χάλια τους; Ή μήπως να κλαίω όλη μέρα γιατί η πρώτη μου φορά ήταν ένας γαμημένος βιασμός, το πρώτο μου αληθινό αγόρι το έριξε στα ναρκωτικά και δεν έχω βιώσει ποτέ την αγάπη;»

Τα μάτια της βούρκωσαν, και στη συνέχεια σκούπισε με το χέρι της μερικά δάκρυα που κύλησαν ανεξέλεγκτα. Ο οργανισμός μου αντέδρασε με τον ίδιο τρόπο και την έκανα μια αγκαλιά, μουσκεύοντας το δερμάτινο μπουφάν της με τα δάκρυά μου. Η Winona ανταπέδωσε την αγκαλιά, και τύλιξε τα χέρια της γύρω μου. Δεν μου άρεσαν καθόλου οι αγκαλιές. Δεν ήθελα να βρίσκομαι τόσο κοντά με κάποιον γιατί ένιωθα αμήχανα και όσο μεγαλώνω το μετανιώνω πολύ άσχημα, γιατί οι στιγμές που αγκάλιαζα τους ίδιους μου τους γονείς ήταν πολύ σπάνιες.

Κρατούσαμε η μία την άλλη τόσο σφιχτά,σαν να προσπαθούσαμε να κολλήσουμε όλα τα ραγισμένα κομμάτια μας. Γιατί αυτό ήμασταν. Δύο σπασμένα παιδιά που προσπαθούσαν να αγγίξουν την ευτυχία. Δεν με ενδιέφεραν ούτε λίγο τα σχόλια όλων όσων κοιτούσαν. Αυτό θα πει φιλία. Αυτό έκανε η Winona, και δεν νομίζω να μπορέσω να βρω ποτέ τις λέξεις για να την ευχαριστήσω.

«Σ'ευχαριστώ για όλα, Winona.»κατάφερα να πω μέσα από τα αναφιλητά μου και σκούπισα το πρόσωπό μου με το μανίκι του φούτερ μου.

«Κι εγώ σ'ευχαριστώ, Jade. Θέλω μόνο να ξέρεις ότι όλο αυτό είναι προσωρινό. Η ζωή σε δοκιμάζει για να δει τι μπορεί να καταφέρεις. Μην κάνεις κάτι που θα αφήσει μόνιμη πληγή για να βελτιώσεις κάτι προσωρινό. Δεν θα βελτιώσεις τίποτα,μόνο θα σταματήσεις τα πάντα. Κι αν ποτέ σου νομίζεις ότι δεν νοιάζεται κανένας, να ξέρεις ότι εγώ είμαι εδώ.»απομακρύνθηκε μισό βήμα από κοντά μου έκλεισε το χέρι μου στη χούφτα της.

«Μας περιμένουν τόσα πολλά εκεί έξω που δεν μπορείς ούτε να το φανταστείς. Λίγη υπομονή κάνε, και θα δεις πως άξιζε τον κόπο. Θα κοιτάς πίσω και θα γελάς με όλα αυτά. Έχω περάσει τόσο άσχημα, κι όμως συνεχίζω να προσπαθώ. Συνεχίζω γιατί η ζωή μας είναι δώρο, και έχω έρθει για κάποιον λόγο εδώ. Όπως και όλοι μας.»λύγισε τα γόνατά της και έφερε το πρόσωπό της μπροστά στο δικό μου. Έγνεψα θετικά για να δείξω ότι συμφωνώ, και πήρα μια βαθιά ανάσα.