Running On Empty

𝟎𝟕.

«Θάνατος στους γκέι»

«Με λένε Jade Wallace και είμαι λεσβία»

«Απαγορεύονται οι γκέι στο Roosevelt»

Κάλυψα το στόμα μου με την παλάμη μου και κρατήθηκα να μην βάλω τα κλάματα. Δεν θα τελείωνε ποτέ ο εφιάλτης.

Κοπάνησα το κεφάλι μου στο σκληρό υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένο το ντουλαπάκι, και εξέπνευσα δυνατά για να αποβάλω την κρίση που ετοιμάζονταν να με κυριέψει. Μετά από περίπου ένα λεπτό σήκωσα το κεφάλι μου και χτύπησα το πόδι μου νευρικά στο πάτωμα. Με μία κίνηση άρπαξα όλες τις φωτογραφίες, τα απειλητικά μηνύματα και τα τσαλακωμένα χαρτιά, και τα πέταξα στον κάδο ανακύκλωσης λίγο πιο δίπλα. Ένα πρωτάκι πέρασε από μπροστά μου και με κοίταξε με ένα περίεργο ύφος, μέχρι που το κοίταξα κατάματα κι έφυγε τρέχοντας. Με φοβήθηκε. Είχα φτάσει σε σημείο να δείχνω τρομαχτική. Δεν νομίζω να έχω αγγίξει ποτέ μου τόσο πολύ τον πάτο. Είμαι σίγουρη ότι έδειχνα σαν ζόμπι. Τα μαύρα ρούχα, τα ανακατεμένα μαλλιά που έπεφταν μέσα στο πρόσωπό μου και οι μαύροι κύκλοι που έδειχναν ακόμη πιο έντονοι λόγω του λευκού δέρματός μου.

Έβαλα το βιβλίο της άλγεβρας στο ντουλαπάκι γιατί δεν είχα την επόμενη μέρα, και ψιλάφησα τα πράγματα που είχα μέσα. Υπήρχαν μερικά πακετάκια γλυκόριζας όμως δεν πεινούσα καθόλου. Μου είχε κοπεί η όρεξη ύστερα από όλους αυτούς τους τσακωμούς. Παρόλο που η γιατρός μου είπε να τρώω σωστά γιατί μπορούσα ανά πάσα ώρα και στιγμή να λιποθυμήσω από την αβιταμίνωση, δεν έλεγα να βάλω μυαλό. Ήταν η ευκαιρία μου να χάσω κιλά και να απαλλαγώ από το άθλιο σώμα μου. Έβαλα μια τσίχλα στο στόμα μου και ξεκίνησα να μασάω από αμηχανία. Πονούσα παντού. Οι πληγές από τα χαρακώματα ήταν ακόμη φρέσκιες, τα οστά μου ένιωθαν αδύναμα και το κεφάλι μου κόντευε να σπάσει.

«Jade είσαι εντάξει;»το ψηλό σώμα της Winona στάθηκε μπροστά μου εμποδίζοντάς με από το περπάτημα προς το κρησφύγετό μου, την πίσω αυλή. Σήκωσα το κεφάλι μου για να την αντικρίσω, και η έκφρασή της ήταν αρκετά παράξενη. Είχε ένα στραβό χαμόγελο στο πρόσωπό της, όμως τα μάτια της φαίνονταν ανήσυχα.

«Ναι.»απάντησα χαμηλόφωνα και έβαλα τα χέρια στις τσέπες μου. Τότε εκείνη τράβηξε τα μαλλιά από το πρόσωπό μου και μου χτύπησε φιλικά την πλάτη.

«Ρε γαμώτο, δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι. Γιατί τους κάνεις τη χάρη και το αφήνεις να σε παίρνει από κάτω;»

«Τι άλλο να κάνω, Winona; Όλα γύρω μου διαλύονται κι εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Όλο το σχολείο είναι εναντίον μου, η αδερφή μου ούτε γι'αστείο δεν με υπερασπίζεται, και το σώμα μου με το ζόρι στέκεται όρθιο. Τι μπορώ να κάνω πια;»η φωνή μου έσπασε, και έβαλα τις παλάμες στο πρόσωπό μου αγανακτισμένη.