Running On Empty

𝟎𝟕.

«Φίλε σε διέλυσε.»πετάχτηκε μια αγορίστικη φωνή και τότε, σαν να του έκαναν ένεση αδρεναλίνης, τινάχτηκε από τη θέση του και ήρθε κατά πάνω μου, αρπάζοντας με απίστευτη δύναμη τους ώμους μου και ταρακουνώντας με πάνω κάτω. Ζαλίστηκα κι όλα γύρω μου ήταν θολά. Με μια απλή του κίνηση μπορούσαν να διαλυθούν όλα μου τα οστά.

«Τι είπες ρε μαλακισμένο; Έχεις ιδέα σε ποιον μιλάς;»ούρλιαξε μέσα στη μούρη μου και σταγονίδια σάλιου πετάχτηκαν πάνω μου. Είχα κλείσει τα μάτια μου και τον άφησα να με ταρακουνάει. Ένιωθα έτοιμη να πεθάνω. Όλοι κοιτούσαν αμέτοχοι.

«Αν την ακουμπήσεις ξανά είσαι νεκρός!»ο River με όλη του τη δύναμη με τράβηξε από πάνω του και με έκλεισε στην αγκαλιά του.

Τα δυνατά του χέρια με έκαναν να νιώσω ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Προστασία, ασφάλεια, γαλήνη, δεν κατάλαβα τι ήταν. Χαμήλωσα το κεφάλι μου και κρύφτηκα καλύτερα μέσα στο στέρνο του. Μύριζε σαν ένα λιβάδι με λεβάντες, ενώ το καρό πουκάμισό του φάνταζε το τέλειο μέρος για να κουρνιάσει κανείς. Με προστάτεψε από τα χέρια του Dave Osbourne που ήταν έτοιμα να με καταστρέψουν. Με γλίτωσε από την γελοιοποίηση και την σχεδόν σίγουρη κατάρρευσή μου. Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου πολλές φορές για να σιγουρευτώ ότι όντως συνέβαινε όλο αυτό και ζάρωσα τη μύτη μου, σε μια προσπάθεια να μην πλαντάξω στο κλάμα. Ο River με αγκάλιαζε. Με είχε κλείσει στην αγκαλιά του, κι έκανε αυτό που περίμενα τρία ολόκληρα χρόνια να κάνει κάποιος για εμένα.

Όλοι κοίταζαν σοκαρισμένοι. Κανένας δεν είχε τολμήσει ποτέ να αντιμιλήσει, πόσο μάλλον να βοηθήσει κάποιον από τις κοροϊδίες του Dave Osbourne. Η Winona δίπλα μας κοιτούσε ναι μεν εξίσου δύσπιστη για αυτό που αντίκριζε, αλλά υπήρχε και μία δόση υπερηφάνειας στο βλέμμα της, ακριβώς σαν μία μητέρα που καμάρωνε το παιδί της. Όσο για την τριάδα μπροστά μας, έμοιαζαν λες και είχαν δει φάντασμα. Ο Chuck είχε καλύψει το στόμα του με την παλάμη του, ο Steve ήταν έτοιμος να πέσει πάνω από τη μηχανή στην οποία κάθονταν και ο Dave, ικανός να μας δολοφονήσει ενώπιον όλων των παιδιών. Δεν ήξερα τι να πρωτοαισθανθώ.

Ντροπή που για άλλη μια φορά γινόμουν το κέντρο της προσοχής χωρίς να το θέλω, ή φόβο για το τι θα μας έκανε το πιο μισητό μου άτομο στον κόσμο;

«Συγγνώμη;»απάντησε ερωτηματικά ο Dave σαν να μην πίστευε στ'αυτιά του και χασκογέλασε ειρωνικά όπως πάντα. Μας πλησίασε κι άλλο και κρύφτηκα ακόμη περισσότερο στο στέρνο του River.