Our Slang

Κεφάλαιο 13

Το κινητό μου άρχισε να χτυπάει βγάζοντας με απο τις σκέψεις μου και ουσιαστικά οδηγώντας με στο να πειστώ και να το σηκώσω. Ο αριθμός του Νικου εμφανίστηκε στην οθόνη, πράγμα το οποίο με έκανε απο την μια πλευρά να νευριάσω και απο την άλλη να μην ξέρω πως να το αντίμετοπισω.

<<Ξέρω πώς είναι λάθος στιγμή να σε παίρνω τηλέφωνο όμως εχει συμβεί κάτι πολύ σοβαρό και δεν μπορώ να ζητήσω χάρη απο καμία άλλη.>> απάντησε ήρεμα προσπαθώντας να με πείσει.

<< Η μάνα της κόρης μου θα την φέρει για δύο μερες και είπε οτι δεν θα μου την αφησει αν δεν  εχω μια σταθερή σχέση επειδή δεν ξέρω να συμπεριφερομαι με τα παιδιά.>> συνέχισε και εγω έγνεψα θετικά χωρίς εκείνος να μπορεί να με δει.

<<Δεν μένω μαζί σου απλά θα έρθω οταν την πάρεις και αν βγείτε καμία βόλτα όπου θα έρχομαι με τον Aron.  Δεκτο;>> είπα χωρίς να του αφήσω περιθώρια να αρνηθεί.

<<Και ως τι θα τον παρουσιάσουμε στην μικρή;>> ρώτησε και εγω χαμογέλασα αφού κατάλαβε οτι δεν είχε αλλη επιλογή.

<<Θα πούμε πως είναι ο αδερφός μου που μενει στην Αθηνα και τον φιλοξενω>> απάντησα και εκείνος αφου με ευχαρίστησε   , έκλεισε το τηλέφωνο και με άφησε για ακόμα μια φορά  στην ηρεμία μου.

Πριν λιγο καιρό είναι που ο Mente  ειχε έρθει στο σπίτι του Χρήστου ώστε να τον βοηθήσει με το video clip του τραγουδιού του Sorry. Μπορεί το τραγούδι να έβγαινε του χρόνου αλλα αυτοι οι στίχοι είχαν κολλήσει στο μυαλό μου.Περίεργο αλλα είναι σαν να με άγγιξαν, το ακόμα  πιο περίεργο είναι οτι ηταν σαν ολα αυτα που αναφερόταν , εγω το είχα ζήσει.

<<Κι όλο χάνω τον εαυτό μου
Είναι πάλι σαν να παίζω κρυφτό>>  και ετσι ένιωθα, μπερδεμένη, διότι οσο και να ήθελα τον Aron, εγω σκεφτόμουν και γιατί ο Νίκος να ζητήσει μα τέτοια χάρη απο εμένα. Πόσο μάλλον γιατι εμένα.

<<Και παλεύω με το μυαλό μου
Μα η καρδιά μου δεν μ' αφήνει να δω
Κι όχι δεν σε μισώ>>  περίεργο και όμως που το αναλύω τοσο, ισως έφταιγαν τα αισθήματα μου για εκείνον μέχρι πριν ενα χρόνο.

Σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα έξω απο το παράθυρο , τον γαλάζιο ουρανό, ο οποίος έδινε διαφορά όμορφα χρώματα στην θάλασσα. Παράξενο που έχει τοσο καθαρό ουρανό σχεδόν Οκτώβρη μήνα. Σκεφτόμουν πως έπρεπε να σηκωθώ κα να πάω στο μαγαζί, ομως χρειαζόμουν επείγοντος ενα ζεστό καπουτσίνο και μια μπάρα δημητριακών. Αμέσως λοιπόν οδήγησα τον εαυτό μου στην ντουλάπα ,φόρεσα ενα τζιν και ενα κοντό λευκό μπλουζάκι. Τέλος τα λευκά μου αθλητικά και ενα λιλά σακάκι. Μια χρυσή αλυσίδα, και αφου έπιασα τα μαλλιά μου σε μια αλογοουρά με ενα μοβ κοκαλάκι για να μπορώ να είμαι πιο άνετη. Πήρα λεφτά, το κινητό μου και τα κλειδιά μου φεύγοντας απο το σπίτι.