Έπιασα τα μαλλια μου και ξάπλωσα ξανα στο κρεβάτι, είχα απογοητευτεί απο την κατάσταση γύρω μου. Ηθελα να σηκωθώ και να περασω απο το μαγαζί. Το σώμα μου πονούσε ομως κατάφερα να σηκωθώ και να οδηγήσω τον εαυτό μου στην ντουλάπα. Φόρεσα μια μαύρη βερμούδα και μια μακριά κοντομάνικη λευκή μπλούζα. Τα αγαπημένα μου επισης λευκά αθλητικά. Επιασα την τσάντα μου και αφού βεβαιώθηκα ότι ο Χρήστος κοιμόταν έφυγα με πολύ γρήγορα βήματα προς το μαγαζί.
Καθως περπατούσα ομως στους ήρεμους δρόμους της Θεσσαλονίκης, δεδομένου της εποχή αλλα και της ώρας. Μολις μπήκα μέσα στο μαγαζί αντίκρισα το κορίτσι που αυτή την στιγμή χρειαζόμουν περισσότερο.
《Μαριάννα, ευτυχώς που είσαι εδώ. 》 προσπάθησα να πω και αμέσως αγκάλιασα το αδύνατο σωμα της
《 Τι έγινε καλε; Πότε προλαβες να γυρίσεις;》 ρώτησε μπερδεμένη και εγω προσπάθησα να φανω χαλαρη αλλα στην πραγματικότητα φαινόταν ακριβώς το αντίθετο.
Καθησα αμεσως στην καρέκλα του γραφείου μου και προσπάθησα να την κοιτάξω στα ματια αλλά δεν γινοταν , οι σκέψεις μου ειχαν κατακλύσει το μυαλο μου. Απίστευτο το πως κάποια λόγια μπορούσαν να επηρεάσουν την σκέψη και την διάθεση καποιου τόσο πολύ. Τότε είναι που ειναι που συνειδητοποίησα ότι δεν έπρεπε να τον κρίνω για τις επιλογές του.
《Ειναι Bisexual... δεν ξερω πως να το χειριστώ, εχτες με φίλησε ο Νικος και γενικά δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. 》 απάντησα απογοητευμένα οδήγησα τον εαυτό μου να την κοιτάξει επιτέλους στα μάτια.
《 Όκαυ, λοιπον άκου. Αρχικά ειναι σαν να έχεις να επιπλέον αντίπαλο. Όμως είναι επιλογή του και δεν μπορείς να το αλλάξεις, ή συμβιβάζεσαι ή απλα προχωράς. 》Απάντησε και αμεσως μετα πήγε να συνεχίσει. 《 Οσο για τον Νίκο , νομίζω πως είναι μια ευκαιρία να καταλαβεις τι θέλεις . Ισως να πας με τον Νίκο, αλλωστε και εσύ και ο Aron εοατε σε διάλειμμα μεχρι να σκεφτείς. 》
《 Εχεις ενα δίκιο με αυτό. Ωραια ισως το σκεφτώ.》ειπα σιγανά και σηκώθηκα από την καρέκλα. Ισως αν πήγαινα να βρω τον Νικο να ξεκαθαριζα τι ένιωθα.
《Ωραια σήκω πηγαινε , δεν έχει πολύ κόσμο άλλωστε, πρέπει να χαλαρώσεις μετά απο αυτό που έπαθες. 》 ψελισα και μου χάιδεψε τα μαλλιά μου.
Περπατούσα προς το σπίτι του Νικου και δεν ήξερα καν τις έπρεπε να σκεφτώ. Ισως μερικές φορές μου φαίνεται ακομα πιο περίεργο το γεγονός ότι απόφασησα να παω. Πήρα μια βαθιά ανάσα και χτύπησα το κουδούνι ελπίζοντας να μου ανοίξει. Μέχρι ομως να ανοίξει εγώ σκεφτόμουν τα λόγια εκείνου του αναθεματισμενου τραγουδιού. Ό,τι και να πεις μόνο θέλω να δεις
Είσαι μόνη μαζί μου στην κορυφή. Δεν μπόρεσα να καταλάβω πως στο καλό κολλούσε αυτό με εμένα.
YOU ARE READING
Our Slang
Teen Fiction《Δεν συνηθίζεις να είσαι τόσο σιωπηλή όσο είσαι αναμεσα μας , τι σου συμβαίνει;》με ρώτησε ο Νίκος και εγώ μπερδεμένη δεν ηξερα να απαντήσω. Τον ήθελα τόσο πολύ, αλλα εκεινος ίσως και να μην το μάθαινε ποτέ.
