The Entangled Strings

XXII| HISTORY REPEATS ITSELF

At iniwan talaga nila akong mag-isang lalaki dito?

"N-Nikole... tabi tayo matulog, please?" Unfortunately, I didn't asked that. Of course, why would I? Sinuelle invited Nikole and of course, she nodded as an answer.

Weak mo naman, Nikola.

Shut up, Niknik. It's just... I think this wasn't the right time yet.

Wait, yet? You mean, gusto ko siya makatabi matulog?

"K-Kuya? Tutulog ka na rin ba?" malumanay na pagtatanong ni Ririe sa akin. Namataan ko siyang nasa tapat nang natitirang kwarto na bakante dito.

I displayed a calm smile to her hoping to lift up her mood before answering, "Oo."

We crawled down to the majestic black velvet bed preparing to sleep. I evade myself to her to let her have a space.

I faced the window in front of me and there I saw this perfect view of the Moon together with the stars around it. Patulog na ako noong madinig ko ang mahinang paghikbi ng kapatid ko mula sa aking likuran. Damn, she's crying.

"Rie, why're you crying?" I faced my sister then solaced her up.

Ririe is this type of girl who was afraid to show her feelings with others. Mas pipiliin niya pang kimkimmin ang mga problema niya kaysa magkwento siya.

"B-Bakit gising ka pa, kuya?" she pretended not crying.

"Bakit nga?"

"Nahihiya kasi ako... napaiyak ko pa kasi si TeDa..." I crawled my hands through her cheeks to wipe her tears from flowing down. Ayaw na ayaw kong makikitang ganito ang kahit sinong mahal ko sa buhay. Ampotek, masakit.

"Well, it's not bad to say sorry, Ririe." Bahagyang kumalma ang kapatid ko at ngumiti sa akin.

"Nakaisip na ako ng pwede kong gawin, kuya. Salamat." Masaya nitong pag-aanunsyo sa akin.

"That's great, pero ngayon, let's just sleep now can we?"

And after that, our eyes shut and our mind keep drowned into our dreams. Masyadong nakakapagod at maraming rebelasyon ang nangyari ngayong araw. We all deserve to sleep and rest now.

Ang buwan sa bintana'y napalitan ng imahe ng araw na siyang sumisilaw sa akin ngayon. I prayed silently and thank God for another day of my life that he gave to me. Noong matapos ako'y nilingon ko ang posisyon ni Ririe kagabi ngunit tanging namataan ko na lamang dito ay ang lukot na bedsheet at bakanteng pwesto niya. That's weird, laging tulog mantika si Ririe.

It is already 12:34pm now here in Italy at kagigising ko pa lang. Agad kong niligpit hinigan namin at bago magbanyo upang maligo na.

An ice-cold water damped in my entire body as the shower begun to catalyzed water. Bubbles formed when I started to rub an anonymous shower gel here.

"WHAT THE FUCK?"

Nagulat ako noong makita ang isang pigura ng babae na nakatalikod mula sa posisyon ko kaya mabilis akong nagmismis ng katawan ko. T-Tangna?

"N-Nikole? ampotek, bakit ka n-nandito?" DAMN! NASAAN YUNG TUWALYA?!

Tanging clear glass lamang ang naghahati sa posisyon naming dalawa ni Nikole. Agad umakyat ang lahat ng dugo ko sa aking ulo, hindi dahil sa galit kun'di dahil sa hiya. Kingina lang, nawawala pa yung tuwalya.

"A-Ano kasi pinapabigay ni R-Ririe yung d-damit mo..." patuloy pa din ang paglilibot ng aking mata upang hanapin ang tuwalya ngunit napahinto ako noong namataan ko 'yon.