The Wings Called Prequel (COMPLETED)

Prelude

"Hindi na ba talaga ako pwedeng sumama sa school niyo?"

Napahinto ako sa pag-aayos nang mainis na ako sa paulit-ulit niyang tanong. "Hindi nga pwede. Isa pa, ano namang gagawin mo do'n? Wala ka rin namang klase."

She pouted. "Pero hindi na kita mababantayan..."

"Look. I'm not a kid anymore, I know what I am doing, you don't have to be with me all the time and watch what I am doing," sagot ko. Man, this is frustrating.

"Bakit ba parang bumabalik ka na sa dati?" malungkot na sabi niya. "Nasa 24th day pa lang tayo, oh..."

Napahilamos ako sa mukha dahil sa inis. "Ano ba?! To tell you honestly, I really can't believe why the hell did I agree with that kind of fucking deal! My parents will be awaken soon even without your help! I can be that patient you told without you!" I pushed her to the wall. Hinawakan ko ang dalawang kamay niya. "Anghel ka ba talaga?! Bakit hindi mo kayang ipakita ang pakpak mo?!"

"Tama na... nasasaktan na ako..."

"Ano?! Baka naman nagpapanggap ka lang para makaisa ka sa'kin?" I was about to kiss her when I saw the tears falling from her eyes. Napabitaw ako sa pagkakahawak sa kanya saka naman siya napaupo.

Fuck.

"Huwag mo nang pakielaman pa ang buhay ko." ang tangi kong nasabi saka umakyat na sa kwarto ko para ituloy ang pag-aayos. Late na naman ako sa school nito.

Gusto ko siyang balikan sa sala. I want to say sorry... I want to hug her... parang sumasakit ang dibdib ko sa ginawa ko. Tangina. Ano bang kagaguhan 'yon?

But no. Mas mabuti na 'yung ganito. Love is not the solution here, it won't help us, it will just destroy everything...

Kaya kailangan ko na 'tong pigilan hangga't maaga pa.