ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၂၀

လူနာႏွစ္သစ္ရဲ႕ဒုတိယေျမာက္ေန႔ ေဆာင္းတြင္းမွာ က်ီခ်င္းဝမ္ကမိုးမ႐ြာခင္ ေဆာက္လုပ္ေရးအခ်ိန္ဇယားအမွီၿပီးေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။ သူလုပ္ငန္းခြင္အတြင္းမွာပဲ မေတာ္တဆျဖစ္ၿပီး ေခါင္မိုးေပၚကလိမ့္က်ကာ ေသဆုံးသြားခဲ့တယ္။

အဲ့တာက က်ီေလ်ာင္အတြက္ေတာ့ လက္ခံဖို႔ရာခက္ခဲခဲ့တယ္။ သူအျပင္းအထန္ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕စာေမးပြဲရလဒ္ေတြကလည္း ထိုအခ်ိန္ထဲက က်လာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေျဖးေျဖးခ်င္းေတာ့ ျပန္တိုးတက္လာတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း အေကာင္းဆုံးျဖစ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွျပန္မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး။

စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူပထမေနရာကိုယူႏိုင္ရင္ေတာင္ သူ႔ကိုဆုေပးလာမယ့္သူ တစ္ေယာက္မွရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

က်ီေလ်ာင္အဲ့တာကိုေတြးမိၿပီး လက္ေမာင္းကိုစုလိုက္ကာ ေခါင္းကိုပိုၿပီးႏွစ္ထားလိုက္မိတယ္။

သူ က်ီခ်င္းဝမ္ကို လြမ္းတယ္။

ထိုအခ်ိန္မွာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာအနီေရာင္ပုံရိပ္က ျပတင္းေပါက္မွာ ေပၚလာတယ္။

ဟဲ့ခ်န္းမင္ အခန္းဆယ့္ႏွစ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ စားပြဲခုံေပၚမွာေမွာက္ေနတဲ့ က်ီေလ်ာင့္ကိုေတြ႕သြားတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို မျမင္ရေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဝမ္းနည္းၿပီး မေပ်ာ္မ႐ႊင္ျဖစ္ေနလိုက္မလဲဆိုတာ ခန႔္မွန္းႏိုင္ေသးတယ္။

ဒီအ႐ူးေပါက္စေလးကေတာ့ အဆူခံရတဲ့စကားေလးႏွစ္ခြန္းကိုေတာင္မွာ မခံႏိုင္ဘူးလား? [T/N :ႏွစ္ေၾကာင္းထက္ေတာ့ ပိုပါတယ္ေအ]

သူေန႔လယ္စာမစားရေသးတာလည္း ေသခ်ာသေလာက္ရွိတယ္။

အခန္းထဲဝင္လိုက္ၿပီး က်ီေလ်ာင့္ထိုင္ခုံေရွ႕မွာ ဟဲ့ခ်န္းမင္ရပ္လိုက္တယ္။ က်ီေလ်ာင္က တစ္ခုခုကိုအာ႐ုံခံမိတာေၾကာင့္ ေခါင္းေမာ့ၿပီးၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ေတာင့္တင္းသြားတယ္။

“မင္းက ဒီကိုဘာလို႔ေရာက္လာတာလဲ?” သူ အံ့ၾသတႀကီးေမးလိုက္တယ္။

“ကိုယ္မင္းကိုလြမ္းတယ္” ဟဲ့ခ်န္းမင္က လူယုတ္မာအၿပဳံးႀကီးနဲ႔ က်ီေလ်ာင္ေတာင္ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေသးခင္ ပါးကိုလိမ္ဆြဲလိုက္တယ္။