Wizardry And Beyond

|Three|

THREE
-Fire flying over a chocolate-

Kanina pa ako naglalakad lakad. Binigyan ako ng papel ng Principal kung saan ang daan papunta sa kwarto ko. This place is huge! It is really freaking huge. May sinabi sa akin kanina ang Principal tungkol sa mapa na binigay niya, pero dahil sa lalim ng pag-iisip ko kanina. Hindi ko ito masyadong narinig.

Napatingin ako sa aking relo. It's already eleven in the morning. Sobrang gutom na gutom na ako. Hindi ako nakapagagahan, at nawawala pa ako. Mabuti sana kung may mapagtatanungan ako, but there is no students around.

Well it's Saturday. Nagsi-uwian siguro ang mga ito.

Napaupo ako sa isang bench dahil sa pagod. Ngayon ko lang napagtanato nasa ilalim pala ako ng malaking puno. This must be a hundred year old tree.

I was sitting nicely under the tree when a man showed up. I don't know if he is a student, hindi naman kasi ito naka-uniporme.

"This is my place." He retorted. Napangiwi ako.

Napatingin ako sa bawat parte ng puno. "No this is not yours, there is no name on it." Sagot ko rito.

The expressionless guy is quite attractive, he have this shiny ash gray hair, I bet colored iyon. Nakapamulsa ito habang tinitigan ako. He makes me feel intimated by his stares, but no! kanina pa ako naglalakad kaya kailangan kong maupo. Besides ako naman ang nauna dito.

"You must be new." The guy stated nonchalantly.

"Are you lost?" He asked, his expressionless face didn't even change. "Give me that." He said at itinuro ang hawak kong papel.

Para akong timang na iniabot ang mapa sa kanya. Kailangan ko ng tulong kaya I handed the map.

"If your not gonna help me. Then I will just make myself a way navigating to the dormitory." Sabi ko sa lalaking kaharap ko ngayon. Kukunin ko na sana ang mapa ng tumalikod ito sa akin.

He smirk and said something that I didn't understand. It must be one of that weird language. After he did something to the map ay ibibigay niya ito sa akin. I'm really shock. Ang mapa na kanina ay plain map lang ay may mga linya na to a certain place and at the end of the line ay may black circle.

"This is where we are now?" I ask as I point the green circle. Tumango lang ito. Again with expressionless face.

Nakakita ako ng katiting na pag-asa sa ginawa niya. Finally I can rest, I just need to follow this line. Tumayo ako at inilahad ang aking kamay.

"Krishna, and you are?" Hindi siya makatingin sa akin ng diretso, hindi niya kinuha ang aking kamay.

"Uno." Sabi nito at umupo sa kinauupuan ko kanina, saka nito ipinikit ang kanyang mata.

Uno? As is one? First? Napangiwi ako. What a weird name. Well everything in this place is weird not just the name but everything. Ibinaba ko na ang aking kamay.

That was akward.

"Thank you." I said and naglakad na papaalis, but I did saw him smirk.

Naglakad na ako. Now I have a weird map na gumagalaw for navigation. This is one of the weirdest things I've ever held in my entire life.

Naglakad ako ng naglakad hanggang sa makapasok ako sa isang building. I'm still focusing on the map.

Nakatingin ako sa mapa nang narinig ko ang isang malakas na dabog.

"Papatayin mo ba ako?!! May plano kabang sunugin ang buong kwarto natin!?" Napatigil ako ng may umalingaw-ngaw sa buong pasilyo.