Loveｄｅｐｅｎｄｅｎｔ

Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει.

Η αγάπη είναι μια παγίδα. Όταν παρουσιάζεται, βλέπουμε μόνο το φως της, όχι τις σκιές της.
Paulo Coehlo, 1947-

Το φως ειναι η ηλεκτρομαγνητικη ακτινοβολια την οποια ανιχνευει ο οφθαλμος και εκλαμβανει ως αισθηση, η αιτια της ορασης.
H διαχυση αυτη λοιπον, φωτιζει τις μορφες των ανθρωπων και τους δινει μια εικονα.
Οποτε  ας συμφωνησουμε για αρχη σε κατι.
Ολα ειναι θεμα οπτικης.

Κατω απο ενα συγκεκριμενο φως, και σε μια συγκεκριμενη γωνια, αλλαζεις μορφη. Και μπορει καποιος να μην προλαβει να σε δει αλλιως. Ετσι στο μυαλο του θα μεινει αναλλοιωτη εκεινη η ελλιπης, στιγμιαια εικονα σου, και μαλλον δεν θα αλλαξει ευκολα.

Συχνα κανουμε το λαθος να πιστεψουμε οτι εχουμε μονο μια εικονα.
Αυτο ειναι λαθος, γιατι αν παρατηρησεις καλυτερα το πορτρετο σου, θα δεις απειρα pixels,με διαφορετικες μικρες εικονες σου.

Στα ματια της κολλητης μου ειμαι ευαισθητη και συμπονετικη.
Στα ματια των φιλων μου ειμαι δυναμικη και εχω καλο χιουμορ.
Η κοπελα που αγριοκοιταξα εκεινο το πρωινο στο αμφιθεατρο μαλλον νομιζει οτι ειμαι μια ξιπασμενη.
Η παρεα κοριτσιων που με αντιπαθουν εχει ενα σωρο ατασθαλιες μου να αναφερουν.

Η σερβιτορα που σταθηκε απο πανω μου οταν δεν μπορουσα να αποφασισω τι καφε θα πιω μαλλον πιστεψε οτι ειμαι αργοσχολη.
Ο κυριος που του φωναξα να κανει ακρη στις κυλιωμενες μαλλον θα σου πει οτι ειμαι νευρωτικη.

Η κυρια στο λεωφορειο που της εδωσα την θεση μου σκεφτηκε οτι ειμαι καλο παιδι.
Ενω η αλλη κυρια στο τρενο, που της εκανα παρατηρηση οταν εκλεισε το παραθυρο σκεφτηκε οτι καλο θα ηταν να κοιταζω την δουλεια μου και να σεβομαι τους μεγαλυτερους.

Για εκεινον που ειναι ερωτευμενος μαζι μου, ειμαι το πιο υπεροχο κοριτσι που εχει γνωρισει ποτε του.
Ενώ για τον αλλον, που του εμεινα απωθημενο, ή το εληξα νωρις ''δεν ειμαι και τιποτα ιδιαιτερο''.

Η γνωστη μου, που γελασαμε μαζι ζαλισμενες στις τουαλετες ενος κλαμπ, με σκεφτεται και χαμογελαει, ενω η αλλη γνωστη μου, που εκανα κατι με τον πρωην της για ενα βραδυ, με θεωρει ελαφρων ηθων.

Η μια γειτονισσα μου, που με βλεπει απο το παραθυρο να γραφω, να ακουω μουσικη και να διαβαζω, που βλεπει τις φιλες μου να καθονται στο σαλονι μου με κρασι και να βλεπουμε μαζι τηλεοραση, νομιζει οτι εχω την τελεια ζωη.