Loveｄｅｐｅｎｄｅｎｔ

Οι άνθρωποι εκτός από δίπλα μας ζούν και μέσα μας.

Αφιερωμένο στην Λυδια με γλυκό φιλί.
Lydidii
17 χιλιάδες λέξεις αγάπης.
Καλή ανάγνωση

Είναι τόσο κουραστικό να μισείς κάποιον που αγαπάς!
Simone De Beauvoir, 1908-1986

(Για νομικους λογους η ιστορια αυτή δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα και κάθε ομοιοτητα με προσωπα και καταστασεις είναι συμπτωματικη)

Όλοι εχουμε εκεινη την μεγαλυτερη ξαδελφη ή οικογενειακη φιλη που βλεπαμε μονο στα μεγάλα τραπεζια και παλια μας φαινοταν καταθλιπτικη και αγενης μα τωρα την καταλαβαινουμε απολυτα.

Την ελεγαν Μαρια την δικη μου.
Και γραφω ελεγαν, γιατι η Μαρια δεν ζει πια.
Και γραφω, γιατι τα λογια της με στοιχειωνουν ακομα.

Με παιρνουσε 8 ή 9 χρονια, και η τελευταια μου αναμνηση από εκεινη είναι στα 11 ή 12, δεν θυμαμαι.
Ηταν 31 Δεκεμβριου και ειχαμε ρεβεγιον στο σπιτι μου, περιπου 20 καλεσμενοι, φασαρια, μουσικη, τσοχα με ποκερ, επιτραπεζια, ατελειωτα κουτια με γλυκα και αφθονο αλκοολ.

Ο 11χρονος ή 12 χρονος εαυτος μου ειχε την τελεια ζωη και δεν νομιζω ότι υπαρχει λογος να στο εξηγησω περαιτέρω.
Ειχα φαει το αγαπημενο μου γλυκο, επαιζα με τις φιλες μου wii, ειχαμε ετοιμασει ένα χορευτικο να δειξουμε στους μεγαλους και θα καθομουν ξυπνια μεχρι αργα. Η ζωη ηταν ωραια.

Και ποσο με ενοχλουσε η παρουσια της!
Εκενο το αδιαφορο, διαρκως εκνευρισμένο υφος της, λες και με πειραζε!
Μα με πειραζε! Μου χαλουσε την διαθεση, με νευριαζε ακομη, πως γινοταν να μην περναει καλα;
Δεν τα ειχε όλα εδώ; Το γλυκο, την τελεια ταινια, όλα τα ακριβα δωρα;
Γιατι να ακουει ολη την ωρα μουσικη και να καθεται σε μια γωνια αμιλητη;
Χωρις να θελω να θιξω κανεναν, πριν 10 χρονια στην Ελλαδα δεν ειχε εφευρεθει η εφηβικη καταθλιψη.
Γιατι ειχε δυο γονεις που την λατρευαν και πιστευαν ότι περνουσε φαση.

Ειχε ξαπλωσει στο κρεβατι μου λοιπον εκεινο το βραδυ, παντα εκει ξαπλωνε. Και το ενιωθα σαν τιμη αυτό.
«Αλλαζει ο χρονος σε δεκα λεπτα, η μαμα μου ειπε να σε φωναξω.»
Με κοιταξε, ειχε ένα περιεργο βλεμμα, σαν να ζηλευε, αλλα δεν ηξερα γιατι, τωρα ξερω. Τωρα είναι αργα.
«Και;» 
Η απαξιωση της διελυσε για εμενα την οπτικη του χρονου. Ηταν η πρωτη μου απομυθοποιηση η Μαρια.
«Και πρεπει να ειμαστε ολοι μαζι.»