St. Achelous Academy: The Hidden School For Demigods

Chapter 29: Unexpected Visitor

"I-I think...m-my journey..." umubo siya. "Ends...h-here." sabi nito.

"No! Ethan please don't leave us." sabi ni Katie. Her tears is falls on her cheeks. Unti-unting naging abo ang katawan ni Ethan hanggang sa tangayin na ito ng hangin.

"Don't move! Huwag kayong kikilos ng masama kung gusto niyo pang mabuhay." pagpigil ng isa sa mga armadong lalake sa amin. Galit ang bumabalot sa akin ngayon. Niyukom ko ang aking kamay. Tumingin ako sa dalawa. Napansin ko ang pagpunas ni Katie ng kanyang luha.

"Itaas niyo ang inyong kamay at sumunod lang sa amin." muling utos nito. Itinaas din namin ang aming kamay.

"Ayan ganyan nga." halatang ngumisi ang mga lalakeng ito ngayon.

Bzzzztttt! malakas na boltahe ng kuryente ang tumama sa mga armadong lalake na nasa harapan namin ngayon dahilan para tumilapon ang mga ito. Alam namin na si Thalia 'yon. Kaagad kaming tumakbo paalis. Nakasalubong namin sila sa labas.

"Saan na tayo pupunta ngayon?" tila hingal na hingal na tanong ni Luke.

"Let's go back to our building. Hindi ako komportable sa suot ko." sabi ni Annabeth.

"Wait, where's Ethan?" natigilan kaming lahat sa tanong ni Thalia. Hindi ako makasagot. Tiningnan ko lang siya sa mata.

"Answer me! Nasaan siya?" tinaasan niya ang kanyang boses. Napalingon siya kay Katie ng mahalatang umiiyak ito.

"Katie, please answer me." this time parang maiiyak na rin si Thalia. Annabeth and Luke is waiting for Katie's answer.

"H-he's dead." tipid na sagot ni Katie saka pinahiran ang kanyang mga luha.

"No!" inis na sabi ni Thalia. Napasabunot siya ng kanyang buhok. Umiiyak siya.

Natahimik lang sina Annabeth at Luke. Hindi nila alam kung ano ang magiging reaksyon nila sa sinabi ni Katie.

"L-let's go baka mahuli pa nila tayo rito." sabi ni Annabeth. Inakay nito si Thalia saka naglakad na kami papunta ng building.

Charles's POV

"Ano 'yon Head leader?" tanong ni Alice ng makatago na kami dito sa building namin. Hingal na hingal kami ng makarating dito.

"Hindi ko rin alam. Ang Head superior naman 'ata ang may pakana nito." sagot ko sa kanila.

"Nakita ko sila na pumunta rito." narinig namin ang boses ng isang lalake. Pagkuway ang kanilang mga yabag naman ang aming narinig.

"Wala tayong ibang magawa kundi labanan sila." sabi ko sa kanila.

"Pero wala tayong laban sa kanila. They have guns then tayo wala." mahinang sabi ni Jake.

"So we need to fight them with our own self." sabat ni Damien. Nabigla ako ng lumabas siya sa pinagtataguan namin.

"Damien!" mahinang tawag sa kanya ni Lou. Ilang minuto pa ang lumipas ay sunod-sunod na putok ng baril na ang aming narinig at tunog ng mga nag lalaglagang mga bala. Ilang sandali pa ay tumahimik na rin ang hallway.

"All clear." sabi ni Damien ng siya ay makabalik. Duguan so ang kamay nito. Mag isa niyang nilabanan ang mga lalakeng sumusunod sa amin.

"Let's go." sabi ko. Kinuha namin ang mga baril ng mga kalaban para may magamit kami.

"Saan na tayo pupunta ngayon?" tanong ni Alice.

"Hindi ko rin alam!" sagot ko.

Bang! Bang! Bang! Sunod-sunod na putok ng baril ang among narinig mula sa ibaba. Sumilip kami dito. Nakita namin kung paano pagbabarilin ng mga armadong lalake ang mga estudyante mula sa Demeter's section.

"Tulungan natin sila." sabi ko.

"Akong bahala." nag ibang anyo si Damien. Pagkatapos ay tumalon siya sa apat na armadong lalake sa ibaba. He killed them all.

"Ayos lang ba kayo?" tanong ko ng makababa na kami.

"Salamat sa tulong. Hindi namain alam kung saan kami pupunta ngayon." sabi ni Connor.

Boom! Napayuko kaming lahatvng makarinig ng malakas na pagsabog mula sa kung saan. Aalis na sana kami ng may umilaw sa aming harapan. Lumabas mula rito sina Minister Hemster at Minister Sylveria

"Pumunta kayo sa bahay na nasa gitna ng gubat. Sundan niyo 'to." kaagad naman silang naglaho matapos magsalita na Minister Hemster. Pinakawalan niya ang ang isang maliit na bolang kulay ginto na lumilipad. Kaagad itong kumilis. Sinundan naman namun ito hanggang sa makarating kami ng Daemons forest.

Leo's POV

Kaagad ko na ginawang yelo ang kanilang mga baril. Pakuway nawasaj ang mga ito na ikinabigla nila.

"Kill both of them!" sigaw ng isang lalake.

Nilabanan namin ni Head leader ang limang armdong lalake na ito. Ginawa kong yelo ang isa sa kanila. Ngunit pagkalingon ko bigka ay inabangan ako ng isang suntok dahilan para ako ay matumba. Napalingon naman si Head leader sa akin. Tutulungan na sana niya akong makatayo ng bigla siyang sinaksak sa likod ng isa sa mga lalake. Nasunog ang kawatan nito hanggang sa naging abo.

"Hindi!" sigaw ko. Nilabanan ko mag isa ang mga lalaking ito. Ginawa ko silang yelo saka pinasabog ang kanilang mga katawan. Napahawak ako sa aking balikat ng makaramdam ako ng hapdi. Nasugatan ako ng kutsilyo kanina. Maglalakad na sana ako paalis ng makarinig ako ng mga pagcrack ng baril sa aking likuran.

"Huwag kang kikilos ng masama." utos ng isang lalake sa likuran ko. Nabigla ako sa biglaang paghila sa akin ni Valentino at kaagad kaming naglaho. Sa isang kisap mata ay nandito na kami malapit sa labas ng food court.

Bang! Bang! Bang! Patuloy ang putukan saka mga pagsabog na nagaganap dito sa academy. Eto na ba ang katapusan namin?

"Salamat sa tulong." sabi ko kay Valentino.

"Walang anuman kailangan natin na makaalis sa lugar na ito." sabi niya. Nagmamasid siya sa paligid.

"Saan na tayo pupunta ngayon?" tanong niya.

"Teka lang si Miranda." giit niya. Kaagad niya akong hinawakan at muli kaming naglaho.

•••