Episode-1
ဒယ္ဂံုနန္းေတာ္၏ အေနာက္ဘက္ပိုင္းက်လြန္းသည့္ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလးတစ္ေနရာတြင္ အစိမ္းေရာင္ပိုးသားဝတ္စံုျဖင့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သည္ ေခ်ာင္းစပ္နားထိ ဆင္းလ်က္ လက္ထဲတြင္လည္း ျခင္းငယ္တစ္လံုးက ကိုင္ထားေသးသည္။ ေျခသလံုးတစ္ဝက္နားထိ ဝတ္ရံုကို ေျမွာက္တင္ပင့္ေခါက္ထားသည္ေႀကာင့္ ျဖဴဝင္းေနသည့္ေျခသလံုးသားငယ္တုိ႕က အထင္းသား။
"မင္းသားေလး. အဲ့ဒီလုိုလုပ္လို႕မရပါဘူးရွင္။ေက်းဇူးျပဳျပီး ျပန္တက္လာပါေတာ့"
"မင္းသားေလး ေတာင္းပန္ပါတယ္.မိဖုရားမယ္မယ္က ဒီေခ်ာင္းထဲမဆင္းရဘူးလို႕ မွာထားပါတယ္ရွင္.. မင္းသားေလး။"
အေစခံမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္၏ ျပဴးျပာေနသည့္ပံုစံေလးကုိ ေကာင္ကေလးက ဂရုမမူအား။ေက်ာက္တံုးႏွစ္တံုးႀကားကိုေတာင္ ျခင္းတစ္ေစာင္းခံလ်က္ ငါးမ်ားဝင္လာမလား အသဲအသန္စိတ္ဝင္စားေနသည္။နန္းေတာ္ထဲမွာ ဒီေခ်ာင္းငယ္ေလးရွိေနတာကို သူသေဘာအက်ဆံုးျဖစ္ေလ၏။
"ဘယ္လုိလဲ. ငါး ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ရျပီလဲ"
"တစ္ေကာင္မွကိုရမလာဘူး။ဒီငါးေတြ ဘယ္သြားေနတာလဲမသိဘူး။"
"ေအာ္.. ဒီငါးေတြက ဘတ္ဟြ်န္း လုိခ်င္ပါတယ္ဆုိမွ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္ဗ်ာ."
ေခ်ာင္းထဲက ဘတ္ဟြ်န္းေခါင္းေလးဆတ္ခနဲေထာင္သြားသည္။အေစခံမေလးေတြေရွ႕တြင္ရပ္လ်က္ျပံဳးစစႀကည့္ေနသူ သည္ ႏွစ္ေယာက္မရွိပါေသာ တစ္မိခင္တည္းေမြးသည့္ ဘတ္ဟြ်န္း၏ ခ်စ္လွစြာေသာ အကုိႀကီး။
"အ ကို ေတာ္ !"
ကိုင္ထားသည့္ျခင္းေလးပစ္ခ်လ်က္ ေရထဲကေန ဘတ္ဟြ်န္းေျပးတက္လာကာ ဂံုးမင္ ကို ေျပးဖက္ေတာ့သည္။ ဖက္ရင္းႏွင့္ အျငိမ္က မေန ခုန္ဆြဆြျဖင့္ ေပ်ာ္ေနတာကို ေဖာ္ျပေနေသးသည့္ ဘတ္ဟြ်န္း အလိုက် ဂံုးမင္ က ပါ လုိက္ခုန္ေပး ေနေတာ့ ေနာက္က အေစခံမေလးႏွစ္ေယာက္ကျပံဳးစိစိျဖင့္ သေဘာက်စြာႀကည့္ေနသည္။ ႀကည့္ဆုိ--အိမ္ေရွ႕စံ မင္းသား ဝမ္မင္ ဆုိသည့္ ဂံုးမင္ က သေဘာေကာင္းသလို အေနတည္သိကၡာအျပည့္ျဖင့္ျမင္ေနက်ပံုစံက ဘတ္ဟြ်န္းႏွင့္ဆို ကေလးငယ္သဖြယ္အလိုလိုက္ အႀကိဳက္ေဆာင္သည့္အသြင္ကိုျမင္ရသည္မုိ႕။
YOU ARE READING
လက်ထပ်လက်စွပ်ကလေး
Fanfiction#Both available with unicode & zawgyi မယုံနိုင်လောက်အောင်ပဲ ဒီလက်စွပ်ကလေးက~~~
