Destined (Montenegro Series #1)

29

"Sorry na. Hindi ko sinasadya." sabi ko at hinila niya lang ako para mas mapabilis ang lakad namin.

Nang magdismissal na ay parang bula na naglaho si Irish. May usapan daw sila ni Kian. Kababa ko pa lang galing sa classroom namin at tinatawagan ko ngayon si kuya. After three rings he picks up.

(Bakit?)

"Hello din, Kuya. Hindi ako makakasabay today." sabi ko at alam ko na ang nasa utak niya.

(Makikipagusap ka na ba sa hayop monh asawa?)

"Yes." I heard him sigh. "I'll text or call you if something will happen. Okay?"

(Bahala ka. All I want for you is happiness, Savannah. Do what you think is right.)

"Thanks, Kuya."

(Pero kapag sinaktan ka ulit ng hayop na asawa mo sabihin mo sa kanya masasapak ko ulit ang gwapo niyang mukha.)

"Yes, Kuya. I will tell him. Bye, I love you." sabi ko sabay baba ng telepono. Inilagay ko ang phone ko sa bag.

"Are you all set?"

"Pusa." I jumped when I saw Salem in front of me. Mas maayos ang itsura niya ngayon kumpara sa itsura niya nung isang araw. Napansin ko rin ang bagong gupit niyang buhok. Dati kasi ay mahaba ito at umaabot ang bangs niya sa kilay niya ngayon ay medyo bawas na ito at kitang kita na ang gwapo niyang mukha.

"Sorry. Are you all set?" he asks again and I nodded. I stared at him for a moment and blushed when a smirk appears in his face.

"Nagpagupit ka." it was a statement. He nodded and smiled.

"For a change. Let's go. Doon nakapark yung sasakyan ko. Wala na kasing parking lot dito sa may tapat niyo." he informed me and I nodded. Like before all other students stare at him, sino ba namang hindi mapapalingon sa kagwapuhan ng isang to.

Napansin kong nagbubulungan ang iba dahil nakita na naman nila kaming magkasama. The whole campus know na hindi kami in good terms noon and seeing us together walking in the vicinity of our university is a must see.

"I made a reservation at a seafood restaurant not too far from here. Is that alright?" he said and I nodded. "Mabigat ba? Ako na kaya magbuhat niyan." he offered.

"Okay lang. Kaya ko naman. Don't worry." He nodded and open the door of his car for me. I smiled at him before going in. Inilapag ko ang bag ko sa paanan ko at inayos ang pagkakaupo ko. Isinuot ko ang seatbelt bago ako tumingin sa kanya na kakapasok lang. How I miss the smell of his car. Naalala ko na ako ang pumili ng pabango ng kotse niya nung nagtanong siya kung anong car freshener daw ang gusto ko.

"Can we go here? I'll just buy a car freshener. I've run out of stock." sabi niya at sinundan ko naman siya sa loob ng bilihan ng car accessories and other stuffs.

"Goodmorning, sir. Ano pong hanap nila?" tanong ng ahente.

"Car freshener." he simply said at ginuide naman kami ng ahente sa aisle kung nasaan ang mga pampabango ng sasakyan.

"Ayoko ng amoy ng sasakyan mo." sabi ko and his full attention is on me now. "No offense pero nakakahilo yung amoy." sabi ko and he nodded.

"Then, what do you suggest then?" he asks. Hindi ko akalain na hahayaan niya ako mamili ng pabango niya sa sasakyan. Hindi naman kami ganon close masyado para mamili ako ng gagamitin niya.

"Let's see." saad ko at isa-isang inamoy ang mga sample nila. Naubo ako sa pangalawa kong inamoy kaya ko ito binalik. Kumuha ako ng isang papel at inamoy iyon. "This one. Lavender like yung amoy niya. Hindi masakit sa ilong then sabi pa dito anti-bacterial."