Ang Kuya kong Sikat (A CN Blue Fan Fiction)

Chapter 23

Chie’s Note: Hello wonderful readers! :D I’m sorry kung may typographical errors ne? Hindi ko na binasa ‘to after kong matapos e. This is an impromptu update. xD Waaah… T^T Hope you still all like it. >3< Kinakabahan tuloy ako, baka hindi ko ma-meet expectations niyo. Aigoo… Anyways, enjoy reading mga kapatid! ^_____^

P.S: Si Ji Ahn/Jiji sa kanan! :3 Neomu Kyeopta! :D Hihi. Makilala niyo siya maya-maya lang. ^^ -----> 

Chapter 23

~ Yvette’s POV

                Hay nako! Ang tagal naman ni Kuya, kanina ko pa siya hinihintay dito sa lugar na ‘to. E, hindi ko lang alam ang exact place kung nasaan kami ngayon basta, malapit ito sa dagat. Nakikita ko na rin ang sunset, ang ganda ganda nga e. *smile*

                “Jung Yeon Hee!” boses ni Kuya yun. Lumingon ako sa kanya. Hindi pa rin nagbabago yung ka-gwapuhan niya. Naglalakad na siya palapit sa akin, kahit malayo, alam kong nakangiti siya sa akin.

                “Yong Hwa oppa, what took you so long?” tanong ko ng naka-crossed arm ng malapit na siya sa akin. Hindi siya sumagot pero patuloy lang na naka-tingin sa sunset. Para bang hindi niya ako pinansin. Hala! May nagawa ba akong dapat niyang ikatampo? E nakangiti naman siya sa akin ah? Nilagpasan niya ako. T^T

                Nakaharap ako ngayon sa likod niya, “Oppa, did I do something? Why are you ignoring me?” Wala pa rin akong natanggap na response mula sa kanya. Nakakapagtaka naman.

                “Yeon Hee…” sabi ni Kuya pero nakatalikod pa rin sa akin.

                “Oppa! I’ve been talking to you since you arrived here and you just keep on ignoring me. Jinjja—“ Na-cut yung sasabihin ko nung nagsalita si Kuya.

                “I miss you already…” tapos naupo si Kuya at dumakot ng sand at hinayaan niyang malaglag sa pagitan ng mga daliri niya. Huh? Nami-miss daw niya ako? Parang hindi naman kami nagkita kanina nung umalis siya! Niyakap pa nga niya ako at binigyan ng kiss sa ulo e! Nako, si Kuya talaga nagiinarte. xD Haha!

                “Oppa, we just saw each oth---“ Hindi ko na naman natuloy yung sasabihin ko dahil nagsalita ulit si Kuya.

                “I know it’s only been a week… But it feels like a year…” tapos nakita kong nagpupunas ng luha niya si Kuya. “Why do you have to do that huh? Without words you just did what you want. It’s painful” at patuloy na umiiyak si Kuya. Ngayon ko pa lang siya nakitang umiyak ng ganito. Ramdam ko ang sakit na pinagdadaanan niya. T^T Napapaisip tuloy ako sa mga pinagsasasabi niya, ano ba ang ginawa ko na dapat niyang ikaiyak ng ganito? T^T

                “Yong Hwa oppa, seriously I really don’t know what I did. But I think I hurt you too much, I am really sorry” sabi ko sa kanya at naupo sa tabi niya.

                Nagbuntong hininga si Kuya, “You know Yeon Hee? I’m not feeling alright when you’re not with me. I miss your voice when you call me oppa or even when you laugh, I miss your perky smile… ” nag-light chuckle si Kuya, “To make it short, I miss you. Terribly” Tumingala si Kuya, “I know you’re with omma and appa. Finally you will be able to meet them” at nag-smile ng malungkot si Kuya habang pinupunasan ang luha niya.