შემთხვევით მოტაცებული..(Complete✓)

12

ჯეიქეი

დრო ძალზედ სწრაფად გადიოდა, მე კი იმაზე ვნერვიულობდი თუ სად იყვნენ ამდენი ხანი დანი და ლიზა!
ვიცი გოგოებს დიდი ხანი სჭირდებათ საშოპინგოდ მაგრამ ეს მართლა ძალიან ბევრი დროა უკვე მოსაღამოვდა მაგრამ ისევ არ ჩანან.
ამოვიოხრე და დავაკვირდი მანქანას რომელიც ამ წამს შემოვიდა ჭიშკარში.
დანის მანქანა იყო..
მოვიდნენ!
ჩავიცინე და ფარდები ფართოდ გავწიე.
სანამ არ დავინახე ბიჭი როგორ გადმოათრიეს მანქანიდან.
ფუ შენი ეს დანია?
თვალები გავაფართოვე და ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე.
ღმერთო გთხოვ დანი არ იყოს!
ფარდები გავწიე და ოთახიდან სირბილით გავედი.
დანი არ იყოს!
საკუთარ თავს ვეუბნებოდი და თან საშინლად ვოხრავდი.
-მარკ რა ხდება? ჩასვლისთანავე აკანკალებულმა ვუთხარი მარკმა კი შეწუხებული სახით გამოიხედა და გვერდძე გაიწია.
და დავინახე დანი რომელსაც სისხლი შემხმარი ჰქონდა ცხვირზე, თავზე ყინულები ედო ერთი ხელი კი მუცელზე შემოედო ისე საშინლად გამოიყურება შეხედვაც კი მეთაკილა.
-ლიზა სად არის? პირველი რაც მომაფიქრდა ეს ვთქვი.
-გაიქცა! აოიხრუტუნა ჩახლეჩილი ხმით მე კი ხელები მწარედ მოვიკიდე თავზე და იქვე მდგარი შუშის მაგიდას ფეხი გავკარი.
- ეს მან გიქნა? სახეზე ვუჩვენე მან კი თავი ფრთხილად დახარ და სახე შეიცვალა.
-როგორ?
-არ ვიცი საიდან მაგრამ, ტაფა ჩამარტყა და შემდეგ ძირს დავეცი, მუცელში წიხლების რტყმა დამიწყო მერე კი გაიქცა.
წამიერად ჩავიცინე მან კი თავი ჩაღუნა და ჩემს სახეს დააკვირდა.
-იცი რომ ახლა ხანს გოგომ მოგიტყვა ცხვირ პირი შე სირო!
თავზე გავკარი მან კი ხმის ამოღებაც ვერ გაბედა.
-კიდე რამე თუ გითხრა?
თუ გაიქცა ეგრევე.
-იმ წამსვე გაიქცა როცა დამაგდო! სიჩუმის შემდეგ თქვა და ამომხედა.
სიცილი ამიტყდა მან კი უაზრო სახით გამომხედა.
-კარგად გაიხსენე ისე არ წავიდოდა! ჩავიცინე მან კი სახე იცვალა და გაიღიმა.
-მითხრა რომ თუ ჯონქუქი ძებნას დამიწყებს ყველას ციხეში ჩავსვაო!
-უტვინო გოგო! ამომშრალი ტუჩებზე ენა გადავისვი.
უკან გავიხედე და ჯია დავინახე როგორ მოგვიახლოვდაა დანის სახეს დააკვირდა მე გამომხედა და მას ნელა მიუახლოვდა.
-ღმერთო დანი! ეს რომელმა სადისტმა ქნა? ჩაიმუხლა და შუბლზე ფრთხილად გადაუსვა თითი.
-ლიზამ.. ხმადაბლა ვთქვი ის კი გაჩერდა და მე გამომხედა.
-თავად სად არის? სახე იცვალა და დანის დააკვირდა.
-თავად გაიქცა! ჩავიცინე და ამოვიოხრე.
- და ასეთი რაღაც ქნა? ადამიანი ასე სცემა? ეს რა არის?
-არა ქალბატონო არაფერია..
- ტვინს ნუ ტყნავ რა! ამოვიოხრე და სამზარეულოდან ხმადაბლა გავედი.
როგორ მექაჩება მისკენ მთელი ჩემი ბინძური ეგო!
თურმე თავის დაცვაც სცოდნია!
ჩავიცინე და კიბეებზე ავედი სად წავიდოდა თუ არა თავის მშობლიურ ქალაქში ასე როგორ სცემა დანი?
თავს შევეკითხე და გესლიანად ჩავიცინე.
ამ გოგომ ტვინი მოტყნა უკვე რა, ნერვებს მიშლის თავისი ვითომ კეთილი გამომეტყვებით.
რავი ჩიტები და პეპლები თუ ეცოდება სტეიკს რომ ჭამს მე მელანდება ცხოველი მის ადგილას.
ყალბი ძუკნა..
ამოვიოხრე და ლიზას ოთახში შევედი.
იქაურობა თავიდან ბოლომდე ავრიე და ვიპოვე ორი ფურცელი, ერთი რაღაც უაზროდ დახატული კაცუნებით და მეორე დიდი ნაწერით.
და კი როგორც მოგეხსენებათ ყველაფერი წავიკითხე.
და გავიგე ვითომ ძლიერი ელიზაბეთის ფიქრები ჩემს მიმართ.
შევუყვარდი?
და მე თუ შემიყვარდა?
პირველი ეს კითხვა დავუსვი საკუთარ თავს!
და მართლა ასე რატომ ვექცეოდი ამდენი ხანი?
მე ხომ მას საერთოდ განსხვავებულად ვუყურებ, მას კი ჰგონია რომ ჯია შემიყვარდა!
სიცილი ამიტყდა და ფურცელს ბოლომდე ჩავყევი.
კარგია ახლა დავინახე შენი ნამდვილი სახე!
ისეთი ჭკვიანი არ ყოფილა როგორიც ჩანს..
ამოვილაპარაკე და ფურცელი ჯიბეში ჩავიდე.
კარიდან გასვლისთანავე ჯია დავინახე საშინელი გამომეტყველებით სახეზე როგორ მომიახლოვდა და ჩხუბი დამიწყო.
-მის ოთახში რა გინდოდა?
-არაფერი რაღაც ავიღე..
-იცი დანის რა ჭრილობები აქვს? და რატომ არ დასჯი იმ ბოზზს?
-ვის დასჯას ითხოვ? დანის დავსჯი იმიტომ რომ არა კომპეტენტური და ყლეა რომელმაც არ იცის რა უნდა გააკეთოს! გოგო ჩავაბარე და გაექცა და ეს უკვე მეორედ ხდება!
-ყოველთვის იმას რატომ იცავ?
-იმიტომ რომ ის ყოველთვის მართალია!
ჩავიცინე მან კი ამოიოხრა და ტუჩებში მძიმედ დამიწყო კოცნა.
ეს მეორედ ხდება უკვე, ერთი იმ დროს როცა წვეულებაზე ის წავიყვანე ლიზას მაგივრად და მეორედ ახლა.
-საერთოდ არაფერს გრძნობ?
-სამწუხაროდ არა!
ამოვიოხრე და ჩემი ოთახის კარს მივეყრდენი.
-იცი ლიზამ რა მითხრა? რომ ჩემთან იომებდა მაგრამ საბოლოოდ წავიდა.
-და შენი აზრით დამარცხდა?
ის არასდროს არ მარცხდება იმ ომში რომელსაც თვითონ იწყებს.
-შენ მას არ იცნობ ჯონქუქ!
- ყველაზე კარგად ვიცნობ, ისე რომ ის საკუთარ თავსაც არ იცნობს ასე!
-იცი ყველაფერი გამახსენდა!
უცებ მითხრა მე კი ფრთხილად გავხედე მას.
-და ისიც მახსოვს თუ როგორ აპირებდი ჩემს გამოყენებას!
-შენს გამოყენებას არ ვაპირებდი უბრალოდ მინდოდა ყველაფერი გაგხსენებოდა, აბა მითხარი რა გახსოვს?
-ააა ახლა ტკბილი ადამიანი ხარ? იციი ქუქ არც მე ვმარცხდები ადვილად.
და თუ ეს ომი შენს გამო იყო.. მაშინ ცოლად მომიყვანე!
-რა ვქნა? ჩავიცინე და მას გავხედე.
-ქორწინება ყველაფრის სანაცვლოდ რაც კი მახსოვს.
ხმა ჩამიწყდა უბრალოდ არ ვიცოდი რა უნდა მექნა ეს ხომ ჩემს მშობლებს ეხებოდა..