შემთხვევით მოტაცებული..(Complete✓)

6

-დედა! დარდიანად ამოვისლუკუნე და კედელს მივეყრდენი.
ჩავიცუცქე და ცრემლების ღვრა დავიწყე.
-ჩემი ლამაზი დედიკო.. ვტიროდი, უბრალოდ შეჩერება არ შემეძლო, მან თავისი უდანაშაულო თავი ჩემნაირი ბინძური არსებისთვის გაწირა?
ყველას დავხოცავ..
ვინც კი ამ საქმეშია ჩარეული ყველას წამებით მოვკლავ.
ჩემი ოჯახის ამოწყვეტას არვის შევარჩენ.
ოთახიდან გამწარებული გამოვედი და მარკს გავხედე.
-ლიზა იპოვეთ? დაბოხებული ხმთ შევეკითხე მან კი თავი დარდიანად გააქნია.
-არ მაინტერესებს, ქვეყანა არ უნდა დატოვოს.
იქამდე მომიყვანეთ თორემ იცოდეთ ყველას სათითაოდ ყელს გამოვჭრი!
- დიახ ბატონო ჩვენ ვცდილობთ!
- რომ გეცადათ თქვე სირებო (პერსონალს გავხედე) ახლა მოძებნაც არ დაგჭირდებოდათ.
- ის შესვენებაზე გაიპარა.. წარმოთქვა იმ ნაბოზარმა რომელსაც ყოველ კვირას უკნიდან ისე ვხმარობ რომ პრეტენზიასაც არ გამოთქვამს.
გავხედე და ნერვიულად ჩავიცინე.
- მერე რატომ არ შეაჩერე? როცა დაინახე რომ მიდიოდა?
-ის უკვე ძალიან შორს იყო ამიტომ აღარ გავკიდებივარ..
-აჰაა ანუ აღარ გაკიდებიხარ!
ჩავიცინე და ამომშრალ ტუჩებზე ენა გადავიტანე.
-ამ შენი ზარმაცობის გამო შეგიძლია ჩაალაგო და წახვიდე..
რომ დავბრუნდები აქ აღარ დამხვდე.
მანქანის გასაღები ავიღე და მანქანასთან სირბილით მივედი.
-ლიზა ეს რა ქენი!  გაზს მივაჭირე და ჯიმინის ნომერი ავკრიფე.
- გისმენ.. ხმადაბლა მითხრა თითქოს იმ წამს გაიღვიძა და წვალებით მიპასუხა.
-ჯიმინ ლიზა გაიპარა! აკანკალებული ხმით ვუთხარი მას.
-რაა ქნაა? წამოხტა და წამოიყვირა.
-გაიქცა ამის დედაც, ამ ყლის შვილებმა ვერ შეამჩნიეს და ახლა ალბათ.. ქვითინი ამიტყდა მე რა მის გამო დავიწყე ტირილი.
-ჯონქუქ შენ რა ტირი? ხმადაბლა მითხრა მან მე კი ამოვისლუკუნე და ნელა ვუპასუხე მის კითხვას.
-რამე რომ დაემართოს ჯიმინ? რამე რომ დაემართოს?
-კარგი რა ძმაო ბომსოკის გეშინია? რას დაფეთიანდი...
- ბომსოკის კარგიც*ან, მას რომ რამე დაემართოს საკუთარ თავს ვერ ვაპატიებ.
-მე რა ვქნა შე ჩემა ღამის ორ საათზე?
-უბრალოდ შეეცადე რომ ქვეყანა არ დატოვოს! ხმა დავიბოხე და ტელეფონი პაატარა ყუთში ჩავაგდე სადაც ლიზას ყელსაბამი მქონდა შენახული.
არ გადამიგდია!
პირიქით დაბრუნებას ვაპირებდი მაგრამ შემდეგ გადავიწყვიტე ცოტა ხნით მე მქონოდა.
ჩაბნელებული გზები მოვიარე მაგრამ მისი პატარა კვალიც კი არსად ჩანდა .
მის ოთახში საღამოს რამდენჯერაც შევედი, ყოველთვის პატარა ნათურა მხვდებოდა ანთებული ახლა კი ამ სიბნელეში ალბათ როგორი შეშინებულია..
მართალია ჯიმინი სამასოიანი ვარ!
როგორ დავტოვე მარტო დღეს როცა ვიცოდი რომ შეიძლებოდა გაპარულიყო.
მანქანა გავაჩერე და იქიდან სისწრაფით გადმოვედი.
-ლიზაააააააა! დავიყვირე მაგრამ არანაირი რეაგირება.
-ლიზაააააააა! კიდევ იგივე ხმაზე ვბღაოდი მაგრამ რატომ დაბრუნდება?
იცის თუ გამოჩნდება აუცილებლად ბომსოკს უნდა გაყვეს ცოლად.
-გთხოვ არ წახვიდე! დავიყვირე მაგრამ ჩემი უაზრო ხმა ექოსავით ჩამესმა ყურში.
-წავიდა.. ხმადაბლა ვთქვი და მანქანა უკან მივაბრუნე.
აზრი აღარ აქვს..
მე მინდოდა რომ ბომსოკზე არ გათხოვილიყო და ასეც მოხდება!
რომ დავაბრუნო ის მოხდება რაც არც მე მინდა.
ამიტომ წავიდეს.
მაგრამ მოვა დრო და ჩემი ხელით დაგსჯი ამის გამო..
გავიფიქრე და სახლამდე თითქოს დაბოლილმა ისე მივაღწიე.
მის ოთახში ავედი და იმ კაბის ძებნა დავიწყე რომელიც ასე ძალიან უხდება მის სხეულს.
და მართლაც არ წაუღია!
არადა როგორ უყვარდა ეს კაბა!
მე დამიტოვა?
მისი კაბა ფრთხილად დავკეცე და ჩემს ოთახში გავიტანე.
ისევ და ისევ მისი არაბუნებრივი სუნი დაკრავდა.
ის მომენტი გამახსენდა როცა პირველად ამ კაბაში დავინახე ჯიმინთან ერთად ვიყავი.
ლიზა რომ დაინახა მიმტკიცებდა, ის მართლაც ძალიან ახალგაზრდააა გათხოვებისთვისო.
ჯერ კიდევ ბავშვის სახე აქვს და არ გეცოდებაო?
არადა ამას ნამდვილად არ იტყოდა, მისი ლანძღვა და თათხვა რომ ენახა.
ან მისი ლამაზი მკერდი და ფართო მკერდი, მეც კი ვოცნებობდი მისი შიშველი მკერდის დანახვაზე მაგრამ არ დანებდა.
ან ის რომ ენახა თუ როგორ სექსუალურად სძინავს.
მისი კაბა რომ დავინახე იმ წამიდან მომინდა მისთვის ზედ შემომეხია ის და ნელა დამეკოცნა ყველა ის ეროგენული ზონები რომლის შეხებასაც კვნესის გარეშე ვერ უძლებს.
შემეკითხა რატომ არ გამაღვიძეო?
მე კი ისეთი რეაგირება მქონდა.
შენთვის მცალია მეთქი.. ასე ვუპასუხე.
მაგრამ იმ დღეს მის ოთახში ავედი და ნელა შევაღე ის დაწყევლილი კარი.
და ეძინა..
უბრალოდ ეძინა..
მე კი ბინძურს და საზიზღარს მომინდა ყველაფერი გამეკეთებინა მისთვის რაც კი არსებობდა ჟიმაობის პროცესის დროს.
რატომ მომდიოდა ასე?
მე ხომ რომანტიკოსი არ ვარ და არც ვყოფილვარ!
და ხო არც ზღაპრების მჯერა როგორც წიგნებში ხდება, მდიდარს უყვარდება გაღლეტილი მახინჯი გოგო მხოლოდ იმის გამო რომ მას სუფთა გული აქვს.
ეს ხომ უბრალოდ სისულელეა!
ასე არასდროს არ ხდება.
ეს მხოლოდ იმისთვის იწერება რომ მალე გაიყიდოს და მტყვნელ მწერალსაც ფული შეუვიდეს მახინჯი და თავის თავში არა თავდაჯერებული გოგოებისგან და ბიჭებისგან.
მე ლიზათი უბრალოდ არ მოვიხიბლე.
ის არც უნაკლოა არც მახინჯი და არც ისეთი კეთილი და სუფთა გულის მქონო როგორიც ერთი შეხედვით ჩანს.
უბრალოდ ის ის არის ვინც უნდა იყოს!
არ ტრაბახობს!
უყვარს თავისი თავი როგორიც არის!
უყვარს ზომიერება ყველაფერში ფულშიც და ურთიერთობაშიც.
ლამაზია?
დიახ არის..
მაგრამ თავისებური სილამაზე აქვს, რომელსაც იყენებს ყველას წინააღმდეგ.
ამის დედაც ისე მინდოდა მასან დაწოლა ბომსოკის სიკეთესაც კი მოვუსვი ხელი.
თავდაჯერებულია და იმ გოგოებს არ გავს რომლებიც სიცილისგან თავს იკავებენ რადგან ბიჭთან ზიან.
როდესაც მას მძინარეს გადავხედე, კაბის პატარა თოკს ხელი მოვავლე და ნელა გავხსენი კიდევაც.
თხელი მატერეა მოვაშორე და შავი საცვალი ავათვალიერე.
მაგრამ ვერ შევძელი, მე უბრალოდ ვერ შევძელი!
სულ რამდენიმე დღე იყო აქ მაგრამ მაინც ისე მაჩვენე და თავს თითქოს კარგი მეგობრები ვყოფილიყავით.
ეს სიყვარული არ არის!
მე ასე ვიმედოვნებ..
რადგან მე ის შემიყვარდა ვინც არ უნდა შემყვარებოდა.