"Ready, ali?" he said and I nodded as I saw him aligning himself to enter me.

"Just be gentle." I whispered and he nodded. Ilang saglit lang ay naramdaman ko na siya sa loob ko. I felt a sudden pain down there but like a gentlemen he is, he kisses the pain away by kissing me.

Hindi siya gumalaw pero patuloy parin siya sa pagpapakalma sa akin. His kisses makes me calm. Him, in general, makes me calm and safe. Naramdaman ko na siyang unti unting gumalaw hanggang sa naramdaman ko na lang na pareho na narating ang rurok.

He falls on top of me and I pushes his hair out of his sweaty forehead. I kissed his cheeks and I saw him smiled. His eyes were dropping maybe because pagod na siya.

"You are amazing." he sleepily said. I smiled and he gave me a peck before pulling himself out of me. Tumabi siya sa akin at tinakpan ang katawan namin. He pulled me closer to him. Naramdaman ko na ang pagod kaya ilang minuto lang ay binalot na ng kadiliman ang buong paligid ko.

Kinaumagahan ay nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Minulat ko ang mata ko at nakita ko si Salem na nakaupo sa sofa habang pinapakain si Rainne. I sat up and reach for my phone. Pinicturan ko sila at inistory ito.

"See? You are clearly a stalker." he smiled at napaiwas ako bigla. Bakit ganon kaliwanag yung ngiti niya? Grabe naman tong lalaking to. Hinawakan ko ang dibdib ko at naramdaman na dahil sa ngiti niyang iyon ay nagwawala na naman ang puso ko.

"I got you breakfast. Let's go to the lighthouse after you fix yourself. Don't worry about Rainne. I already took a good care of her." He told me and handed me a tray.

"Thank you." I softly replied and he chuckled. "Anong nakakatawa?"

"Wala, you are too cute, my ali. Kumain ka na." he said at iniwan na akong nakatingin sa kanya na papalayo.

"Self. Kalma." I convinced myself nang mawala na siya sa paningin ko. Flashbacks of what he said and what we did yesterday came to my mind. I involuntary smiled and blushed. "Ano ba tong nararamdaman ko? Masama na to. Kalam tayo, self. Easy lang. Baka mamaya tayo lang ay umaasa." I said and started eating.

Hindi makapaniwala ang mata ko sa nakikita ko. Alam kong maganda ang Batanes pero hindi ko akalain na ganito siya kaganda. Yung expectation ko bago pumunta dito ay mataas at nang makita ko ang kagandahan ng Batanes mas lalo pa itong gumanda sa paningin ko.

Naramdaman ko ang bisig ni Salem na yumakap sa bewang ko. Agad ko siyang nilingon at ngumiti naman siya sa akin. Rainned is in his other arm.

"This is beautiful." I commented and sighed in content. Sumasakit ang puso ko sa sobrang ganda nito. I sniffed and I felt him stiffened.

"Why are you crying?" he asks at hinarap ko naman siya.

"Wala, ang ganda lang sobra. I never thought that I would actually be in hire na kasama ka. Kasama yung taong gusto ko. Yung taong asawa ko." I said to him and he smiled. He leaned and connected our lips briefly.

"Don't cry, my ali. I'm sorry for being a jerk to you nung una tayong nagkita. Alam kong nasaktan kita noon at ang gago ko dahil ngayon ko lang ito pinaparamdam sayo pero mali ang timing ni Lord eh." he started. He look at me straight in my arms. "Pero tandaan mo to, lahat ng sinabi ko sayo nung wedding natin. The vows?" I nodded and he smiled and kisses my forehead. "All of that was true. I may not like you that much that time. I hurt you a lot that time. Katulad ng sabi sa kanta nung wedding natin,  every word I say is true, I promise you."

Destined (Montenegro Series #1)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang