"Senin geleceğin burada," dedi adam, yanındaki yastığa vurarak. Başkasını seven karısının bunu anlamasını istiyordu. Ona, kendinden başka çıkış yolu yoktu.
"Seni sevmeyen, seni istemeyen birini neden bu kadar zorluyorsun?" dedi kadın, asla sevmeyece...
Neco, yaşadıklarından sonra sıcak bir duş almak için banyoya girmişti. Suyun vücuduna temas etmesi hem bedenini, hem ruhunu dinlendiriyordu. Banyodayken de beynini tırmalayan şeyleri bir kenara bırakmış, sadece Fatoş'u düşünüyordu. O aklına geldiğinde ister istemez gülümserken buldu kendini. Az önce o da Fatoş'un şefkatli yanıyla tanışmıştı. Kendisine ne kadar kızarsa kızsın ağladığı için endişelenmiş, dinlemişti onu. Aslında onun da göründüğü kadar sert bir kız olmadığını biliyordu. Sadece öfkeliydi, o kadar.
Durulandıktan sonra suyu kapatıp duşa kabinden çıktı ve askıdaki bornozu üzerine geçirip küçük havluyla da saçlarının nemini aldı. Aynanın buharını silip kendine şöyle bir baktı ve banyodan çıkıp odasına geçti. Dolabının önüne geçip çekmeceden bir iç çamaşırı çıkararak bacaklarından geçirdi. Tam bornozu üzerinden atacağı sırada kapı açılıp da içeriye Fatoş girince kafasını hafif yana eğip gülümsedi.
Fatoş onu hala banyoda zannederek rahat rahat gelmişti ama karşısında bornozuyla görünce ne yapacağını şaşırmıştı. "Sen burada mıydın ya?" diye söylenerek çıkacağı esnada Neco kapının önüne geçti. "Neco, uğraşma benimle. Hadi çekil." Sesinde sitem yoktu, nefret yoktu sadece kendisiyle bilerek uğraştığını bildiği için güzelce söylüyordu. Neco'ya karşı ördüğü o sert duvarda çatlak vardı çünkü. Hem de büyük bir çatlak.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Elimde değil ki Fatoş," dedi Neco yüzüne doğru eğilirken. Fatoş bir adım geriye gittiğinde o da bir adım attı. "Bana ne yaptın, bilmiyorum." Fatoş geriye doğru giderken ayakları koltuğa çarptığında durdu. "Ama ben senin yanında bambaşka bir adam gibi hissediyorum kendimi." Aklından geçenleri direkt söylemişti Neco. Düşündüğünü söyleme konusunda her zaman çok net bir adam olmuştu ve onun farklı özelliklerinden biri de buydu. Hislerini açığa vurmaktan çekinmiyordu.
Fatoş ise o üzerine doğru geldikçe gerilmeye başlamıştı. Dün gece abisinin verdiği silah çantasında duruyordu ama şu anda silaha ihtiyacı olacağı bir durum yoktu. Her zamanki Neco'ydu işte. Üstüne giderek kendisiyle uğraşıyordu. Bu yüzden söylediği şeylere odaklanamamıştı ama kötü bir şey söylemiyordu. Belki de yapmak istediği buydu. Söyledikleriyle davranışları tezat oluştursun istiyor ve kafasını karıştırmaya çalışıyordu. İçinden ne çıkacağı bilinmeyen sürpriz bir adamdı neticede karşısındaki. Her gün farklı bir yönüne şahit oluyordu. Bir gün Boz'u diliyle zehirlerken, diğer gün canı için yalvarıyor, bir gün annesinin süt kuzusu gibi davranırken, başka bir gün abisinin ölümü için planlar yapıyordu. Ertesi gün masum bir çocuk gibi ağlıyor, akşamına üstüne yürüyerek kendisini zor durumda bırakıyordu. Ellerini saçlarının arasından geçirip derin bir nefes aldı Fatoş.
