Costiño Series 4: Tagpuan (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 3

Kabanata 3

Titig

The air blown so much in my face. The sky is very clear with the beautiful clouds and sun. The birds fly so high and I couldn't even touch it with my fingers. And the smell of his car is making me heardy.

Hindi ko kayang tumingin sa kanya dahil bumibilis ang tibok ng puso sa tuwing lumalapat ang aming mga mata. His eyes were tender and soft. The way he look at me makes my body shivers. He is damn good looking.

Katulad ngayon hindi ko kayang makipagtagisan sa mga mata niya. Nalalasing talaga ako at nanghihina, hindi kaya ng sistema ko na makipagtitigan sa kanya. It says everything! Parang may pinapahiwatig ang mga mata niya at nakakapanghina talaga ng katawan.

Kanina pa kami bumibiyahe at hindi ko alam kung saan ang tungo namin. He didn't say a word, or place that where going to. He just held me inside and sit beside me. Saan nga ba kami pupunta?

Inalala ko ang suot niya ngayon. He is wearing his uniform, and bag on his back. According to what I saw, their uniform is a white polo shirt and and navy blue slacks. There was a logo in the pocket above his chest, the logo of their school. Wait...it's look familiar! The logo looks familiar.

Saan ko nga ba nakita iyon? I'm sure it was one the best school in town. I should have known that!

May suot din pala siyang wristwatch na kulay itim at sobrang bagay sa kanya dahil sakto lang sa kulay ng balat niya. His hair was a bit messy and hot even he's just only wearing his uniform. He is dashing.

Lumunok ako at huminga ng malalim. Dati paulit-ulit kong sinasabi sa sarili na hindi muna ako magkakagusto o iibig lalo pat bata pa ako. Ayokong magmahal sa ganitong sitwasyon ko, ayokong masaktan ng maaga. Sa tuwing naiisip ko ang pag-ibig, palaging pumapasok sa isipan ko si mama at ang ginawa niya sa amin. I always end up thinking about her leaving us and go with her first love.

Hindi ba talaga kami kontento para sa kanya? Kulang ba kami ni daddy para iwan niya? Hindi ba siya pwedeng manatili para sa akin? Those questions running my mind always and I couldn't think properly. Ang palaging umuukit sa isip ko ay ang galit. Galit sa ginawa niya. Galit at iniwan niya kami.

Kaya noon pa man pinangako ko na sa sarili na hindi muna ako papasok sa mga ganyang bagay. Falling in love means devastation.

Pero ano ba itong nararamdaman ko ngayon? Bakit kumakabog ng malakas ang puso ko? Sa tuwing nararamdaman ko siya, parang nauubusan ako ng hangin at kailangan ko pang umiwas para makalanghap ng panibago. Is this normal?

He is not in my age and he's already old for me. Ano na nga ba siya? Grade seven? Grade eight? Samantalang grade six palang ako. I don't think he will like me, lalo pat magkalayo ang edad namin. We are both far from each other and thinking it makes me insane.

Damn it, isang beses palang naman kami nagkita ah! Bakit ganito na ang epekto niya sa akin? Bakit parang nakuha na niya agad ang atensyon ng puso ko? Seriously? Mary Glenda papatol ba yan sayo? You will like his little sister.

Naputol ang iniisip ko ng maramdaman ang mainit niyang kamay na sumanggi sa braso ko. Iyon ang naging sanhi kung bakit napatingin ako sa kanya. Hindi ko alam kung pinaghandaan niya ba ang pagkakatitig namin pero nang bumaling ako sa kanya, nasa akin na lahat ng atensyon niya...at naramdaman ko na naman ang tambol sa puso ko.

Teka nga...bakit ba ako sumama sa kanya? Bakit ako sumakay at nagpatangay sa kanya? Paano yung driver namin? Si daddy? Baka mag-aalala iyon kapag malamang wala pa ako sa bahay at ibalita ni kuya Arlon na wala na ako sa school. It may give him stress and I will feel guilty.

Sana bago ako sumakay, tinanong ko muna siya kung saan ba kami pupunta? Kung malayo ba sa lugar namin? This is all my fault. I should have ask first before coming with him. Ngayon mag-aalala na naman si daddy at mada-dagdagan na naman ang isipin niya.