RUH EŞİM

Ruh Eşim{12}Yıldızlı Gökyüzü

Kendime not: tarih 22 Haziran 2020

Keyifli okumalar 💕

Bölüm şarkısı 🎶 Ed Sheeran 🎵Kiss Me

Sabahın köründe kuaför salonunda Yaprak'ın gelin başı yapılsın diye gereksiz yere beklemek yetmezmiş gibi dış mekan çekim için beklenen Sinan'dan hala haber yoktu.
Saatler ilerledikçe çekim yetişmeyecek diye Yaprak sinir krizi geçirme noktasına yaklaşıyordu.
Ben ise her geçen dakika Sinan için endişeleniyordum.
Karanlık çökmek üzereyken, törene birkaç dakika kala Sinan'ın uçağının rötar yaptığı haberini aldık. Çekim iptal edilmişti bu saatten sonra Sinan'ı, Yaprak'ın elinden kimseler alamazdı.

Artık sözlü bir kadındım. Hiç tanımadığım bir kaç sözcük dışında konuşmadığım, herşeyden önemlisi hâlâ ona karşı hiçbir şey hissetmediğim bir sözlüm vardı.

İşte şimdi herkesin gözünde level atlayıp büyümüştüm. Sözlüme kayınvalideme karşı yerine getirmem beklenen sorumluluklarım vardı. Etrafa gülümsemem de bu sorumluluklardan birisiydi.
Çekimin iptal olmasıyla birlikte annemin ısrarı üzerine bende hazırlanmaya başladım. Aklım ve kalbim arasında verdiğim mücadele de beni en iyi anlatan renk siyahtı. Görünmezliğin, zarafetin, gecenin rengi siyah. Fakir kol, şifon eteği yerlere kadar uzanan siyah elbisemi giyip saçlarımı önce maşalayıp ardından ensemde topladım. Gözlerimdeki hüznü, karamsarlığı gizlemek için siyah gözlerime siyahı tercih ettim.
İşte şimdi Yaprak'ın kına gecesi için hazırdım.

Yılların evde kalmış Meltem'i bugünün taze sözlüsüydü. Tüm kasabanın bunu görmesi damadı uzaktan da olsa inceleyip puan vermesi için bu düğün müthiş bir fırsattı. Murat beni almak için çoktan yola çıkmış olmalıydı.

*. *. *.

Kapıyı açtığımda Nermin hanımı karşımda görünce şaşırdım.
"Hoş bulduk kızım." dedi hatamı yüzüme vurarcasına.
"Şey... afedersiniz. Hoş geldiniz buyrun lütfen." deyip içeri geçmesi için kapıdan çekildim.

"Merhaba." diye mırıldanan Murat elindeki kırmızı gülü bana uzattı. Yine kırmızı güller gelmişti benim için. Hiçbir zaman sevmediğim kırmızı güller.

Ben öfkeyle hareket edip geri dönüşü olmayan bir yola girmiştim. Peki neden Murat hiç bir şekilde bana karşı bir adım atmıyordu. Belki de o da evlendikten sonra gelecek olan aşka inanıyordu. Ya da benim ona karşı olan soğukluğumun üzerine gitmek istemediği için yavaş ama kendinden emin adımlarla bana doğru ilerliyordu.

"Teşekkür ederim." diyerek Murat'ın uzattığı kırmızı gülleri aldım.
"Hazırsan çıkalım mı?" diye soran Murat'a "Çıkabiliriz." diye karşılık verdim.

"Bir dakika çocuklar." diye çıkışan Nermin hanım

"Artık Meltem benim hem gelinim hem kızım. Kimselere Nermin gelinine bir takı bile takamamış dedirtmem." diyerek çantasından çıkardığı kutuyu bana uzattı.

Yavaşça başımı çevirip karşımda durup bizi izlemekte olan anneme baktım. Kutudan çıkacak şey her neyse beni korkutuyordu henüz buna hazır değildim.
Annem bakışlarımdan neler düşündüğümü anlamış olacak ki hemen atıldı. "Nermin hanım ne gerek vardı. Zahmet etmişsiniz."

Evet, ne gerek vardı ki ben kendi takımı kendim alırdım. Başkalarının zevkine göre alınan 'hediye' adı altında kamufle edilerek verilen çoğu zaman zevklere aykırı seçimler yapılan bu tarz sürprizlere ne gerek vardı ki.