ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၁၇

က်ီေလ်ာင္စိတ္ပူပန္ေနတာေတြ ေပ်ာက္သြားၿပီး မန္ေယာင္ေယာင္အေပၚသူ႔ရဲ႕ေကာင္းမြန္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြပိုလို႔ေတာင္ တိုးလာေသးတယ္။ သူမကလွပၿပီး သိမ္ေမြ႕တဲ့အျပင္ အျငင္းခံလိုက္ရတာေတာင္မွ အရမ္းကိုညႇာတာတတ္ေနတုန္းပဲ။ အဲ့လိုေကာင္မေလးမ်ိဳးသာ… တကယ္လို႔သူ႔ကိုသာလာႀကိဳက္လို႔ကေတာ့…

“ေတြးေတာင္မေတြးလိုက္နဲ႔” ဟဲ့ခ်န္းမင္႐ုတ္တရက္ထေျပာလိုက္တယ္။

က်ီေလ်ာင္လန႔္ျဖန႔္သြားၿပီး သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူေဖာက္ျပန္တာကို ဖမ္းမိသြားသလို သူ႔မ်က္ႏွာကရွက္႐ြံ႕႐ြံ႕ပုံျဖစ္ေနၿပီး အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႔ေျပာလိုက္တယ္ “ဘာ.. ဘာကိုမေတြးရမွာလဲ?” ဒီလူက စိတ္ဖတ္ႏိုင္တဲ့စြမ္းရည္ရွိေနတာမ်ားလား?

ဟဲ့ခ်န္းမင္ အုံ႔မႈိင္းေနတဲ့အမူအယာနဲ႔ ေအးစက္စြာႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုေနရာေ႐ြ႕ဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့တယ္ “မင္းမသြားေတာ့ဘူးလား? မသြားခ်င္ေတာ့ဘူးလား?” သူ႔ဘာသူလည္း ျပန္ေတြးေနတယ္၊ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို ႀကိဳက္ခ်င္ေသးတယ္ေပါ့? ဟာ့ ေတြးေတာင္မေတြးၾကည့္နဲ႔!

က်ီေလ်ာင္ “oh”ဆိုတဲ့ အသံေလးထြက္လာၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ကာ လမ္းစေလွ်ာက္ေတာ့တယ္။

ဟဲ့ခ်န္းမင္ က်ီေလ်ာင္ေဘးကပ္လိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားမီးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းမႀကီးက ညဘက္မွာ အရမ္းတိတ္ဆိတ္ေနၿပီး အဝါေရာင္ခပ္မွိန္မွိန္လမ္းမီးေတြေၾကာင့္ အရိပ္ေတြကရွည္ထြက္ေနတယ္။ သူ႔ေဘးနားကလူက သူ႔လက္ကိုလာကိုင္လိုက္တာေၾကာင့္ က်ီေလ်ာင္မ်က္ခြံေတြ ႐ုတ္တရက္တြန႔္သြားတယ္။

သူတို႔လက္ဖဝါးေတြက သံလိုက္လိုအခ်င္းခ်င္းထိကပ္ေနၾကတယ္။

အျပင္ပန္းမွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးတည္ၿငိမ္ေနေပမယ့္ သူတို႔ႏွလုံးသားေတြကေတာ့ ဗုံေတြလို မရပ္မနား၊ မသက္မသာခုန္ေပါက္ေနတယ္။ သူတို႔ထဲကတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေၾကာက္လို႔တဖက္လူလက္ကိုဖယ္ထုတ္လိုက္ၿပီး အေဝးကိုေလွ်ာက္သြားခ်င္ေနေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေတြးေနတာကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ… ဒီညသူလႈပ္ရွားလိုက္ႏိုင္သြားတာလား?!