The Entangled Strings

IX | SAME WAYS

"You like the mixture of the taste of that too?" Nagtatakang tanong ko.

Hm yeah, it may be a little weird but I am seriously on fond to the taste of that.

"Yeah, Manang Lhy gave me this drink kagabi noong hindi ako makatulog kagabi. You like it too Nikola?" Sabi nito habang pinupunasan ang mga dumikit na whipped cream sa muka niya.

"Oh Nikole, Nikola always do that every time lalo na kapag stress siya ever since bata pa lang kami." Kwento ni Kuya Ei. Well, it is 100% true, hindi ako makakatanggi doon. My siblings never dare to drink that, they said it is so weird. That's why nagulat ako ng ganoon din ang ginawa ni Nikole, at mas maganda nun, she likes it.

"Nikola and Nikole, what a name. AHAHAHA yung last letter lang ata napalitan dun ah, so cute, Niko--" Hindi na natapos ni Kuya Steph ang sasambitin nito nang may maalala ako.

Nanlaki ang mata ko at napatingin kay Nikole, at ganun din ang ginawa niya at ekspresyon ng kaniyang muka.

"NIKO!" Sabay naming sabi bago tumakbo papunta sa parking lot. Mabuti na lang ay thru phone ang susi ng kotse ko kaya hindi ko na pinroblema ang pagbalik namin sa susi.

"Hala! Mamaya naluto na yun doon!" Sabi ni Nikole habang tumatakbo kami.

Napaisip tuloy ako, mamaya nga ay maging pritong gold fish yun. AHHH!

Nang malapit na kami ay binuksan ko na ang kotse ko at pumunta naman agad dun si Nikole para halughugin ang buong kotse ko. Hinanap ko din ito kahit saan pero parang wala na siya doon. Sa side ng passenger seat naghanap si Nikole habang ako ay sa driver's seat. Pero kahit anong hanap namin ay parang wala ito doon. Hala, nasaan na 'yon?

"Luh, kapag ba namatay ang isda na 'yon dito sa mundo niyo ay mawawala talaga?" Nagtatakang tanong sa akin ni Nikole habang patuloy pa ding naghahanap kay Niko.

Bahagya akong napangisi sa kawalan at tinitigan ang walang kaalam-alam na si Nikole.

"You unknown species, they don't disappear like a bubble if they die." Pagpapaliwanag ko habang nakangiti. "And I know that fish is still alive right now." Sabi ko sa kaniya.

"Weh? Paano mo nalaman?" Napatigil siya sa paghahanap at pumameywang sa akin habang nakatagilid amg ulo at nakataas ang isang kilay.

Lukso ng dugo?

Ay teka nga! Hindi ko naman kamag-anak yun ah!

Or unless..

ISDA AKO SA PAST LIFE KO!

"Wala lang nararamdaman ko lang." Pagpapaliwanag ko with matching kibit balikat pa.

"Nasaan kaya yung isdang iyon? Posible kayang may gumalaw ng kotse ko?" Nagtatakang tanong ko.

Wait.

I remember something.

Bahagyang naningkit pa lalo ang singkit kong mata para alalahanin kung tama nga ang hinala ko at nang makumpirma ko ito, hinampas ko ng mahina ang upuan pero nagulat ako ng ganun din ang ginawa ni Nikole kaya nagkatinginan kami.

"SILA RIRIE!" We both said before locking the door fastly. We are about to run again but we saw my siblings standing near us.

"Wait, what's with me?" Nagtatakang tanong ni Ririe.

"Why are you here?" Tanong ko pabalik.