Saplantılı Öğrenci

18.Bölüm

Yeni bölüm 2 hafta sonra geldi arkadaşlarım ^^. Umarım beğenirsiniz.Lütfen ve lütfen okuyanlar yorum da yapsınlar. Yorumlarınızı çok seviyorum çünkü :D

Bu arada bu bölümün sonunda bi şok geçirebilirsiniz. Fakat herşeyin bir açıklaması olacak yakında :D

İyi okumalar ^^

Yorum yapmayı unutmayın lütfen :).

Bu arada Nefis-e isimli arkadaşımızın hikayesini okumanızı mutlaka öneririm :D

Karşımda ki ilginç manzara, hareket etmemi engelliyordu. Derse girmeyip, şu anda karşımda rahat bir şekilde duran Nicole'ye mi sinirlensem, yoksa Daniel'in korkunç bakışlarından mı ürksem? Karar veremediğim bir psikoloji içindeydim. Bu hal bi 40 saniye kadar sürdükten sonra, arkalarından gelen ses sonucu, başlarını çevirdiler. Karşılarında 13 yaşlarında güzel bir kız çocuğu durmaktaydı. Daniel'in yanına gelerek ona bir şeyler dedi. Uzakta kaldığım için ne dediğini duyamıyordum. Daniel onu dinledikten sonra başını sallayarak, göz ucuyla bana bakmaya başladı. Bakışları çok tersti. Hatta o kadar korkunçtu ki; şu anda yalnız olsak beni öldürmeye kalkışabileceğini bile düşünmeye başlamıştım. Bir kaç saniye daha baktıktan sonra, yanında ki kızla beraber aşağıya indiler. Onların inmesini fırsat bilerek, hızlı adımlarla Nicole'nin yanına gittim. Nicole'nin yüzünde bu sefer, gülümseme hakimdi. Yanında dikilerek ona hesap sormaya başladım;

" Nerelerdeydin bakalım", dedim alaylı bir ses tonuyla. Genelde kızgın olduğum zamanlar bağırmak yerine, bu taktiği kullanırdım.

"Buradaydım", dedi Nicole ,benim ses tonumu taklit ederek.

"Anlıyorum. Peki madem sınıfa bu kadar yakındın. Niye derse girmedin?".

"Bu seferlik mazur görsen olmaz mı?"

"Sebebini söylersen belki mazur görebilirim."

"Eve geldiğim de açıklasam olur mu?. Bi de ben okulda göreve kaldım. Dün Matematik öğretmeni bazı kağıtları doldurmam için biraz kalmamı istemişti."

"Peki sonra eve nasıl döneceksin?"

"Merak etme.Ben hallederim. Siz gidin.", dedi yumuşak ve neşeli bir ses tonuyla.İçim onu bu halde bırakmaya hiç sinmese de dediğini yapmaktan başka çarem yoktu. 

"Peki görüşürüz." ,diyerek yanından ayrıldım. Merdivenlerden inerek, öğretmenler odasına vardım. Bayan Willaims'i orada görünce yanına giderek;

"Çıkalım isterseniz.", dedim.

"Benim bir kaç işim var tatlım. Sen gidebilirsin. Carter'da benimle gelecek.", demesi üzerine başımı salladım. El saalayarak öğretmenler odasından çıkarak, arabanın yanına ilerlemeye başladım. Bu esnada arkadamdan Andy gelerek, kolumu çekiştirmeye başladı;

"Ben olmadan gitmiyorsun değil mi ablacığım", dedi imalı bir ses tonuyla.

"Sen olmadan gitmeyi planlıyordum Andy. Nerden çıktın ki sen?", dedim kaşlarımı çatarak. Andy dudaklarını büzerek çevresine bakmaya başladı. Sonra heyecanlı bir şekilde;

"Abla şuraya baksana.", diyerek karşı tarafı işaret etti.

"Orada ki Daniel değil mi? Peki yanında ki bayan kim?", dedi Andy.Gözlerimi kısarak,işaret ettiği yere bakınca tespitin de haklı olduğunu anladım. Daniel'in yanında benden üç dört yaş büyük olabilecek fazlasıyla güzel bir bayan durmaktaydı. Daniel'e gülümseyerek bir şeyler diyordu. Daniel ise kadının yüzüne bile bakmıyordu. Bu manzara karşısında bi hayli şaşkına dönmüştüm. Bayanın kim olduğu merak ediyordum. Daniel'in bakışları falasıyla ters olduğundan, karşısındakinden hoşlanmadığı belli oluyordu. Bir süre daha bu sahneyi izledikten sonra, kendime gelip Andy'i dürttüm.