Saplantılı Öğrenci

11.Bölüm

Arkadaşlar bu bölümü severek okuyacağınızı düşünüyorum.Biraz acele yazdım. Hatalarım varsa özür dilerim şimdiden :/

 Yorumlarda bulunmayı sakın unutmayın. Biliyorsunuz benim için yorumlarınız çok değerli :). Ne tür şeyler istediğinizi paylaşabilirsiniz. Hoşunuza gitmeyen yerler varsa da kırıcı olmadan paylaşabilirsiniz. Okuyan herkese çok teşekkür ederim :)

İyi okumalar :)

      Nicole;

Bugün gerçekten kendimde değildim. Ben nasıl olur da çantamı sınıfta unutabilirim ki? Şimdi geri dönüp onu almak zorundayım. Oysaki ne kadar rahat çıkmıştım. Umarım kimseye rastlamadan alabilirim diye düşünerekten sınıfa doğru yol aldım. Merdivenlerden çıkarken etrafta tek tük kişiler vardı. Adımlarımı hızlandırarak sınıfın önüne geldiğimde, kapının kapalı olduğunu gördüm. Açmak için elimi uzattığımda arkamdan gelen ses sonucu kafamı çevirdim.

-          Nicole. Eve gitmiyor muyuz?, diyen Andy’e ;

-          Çantamı sınıfta unutmuşum. Onu almaya çıkmıştım, diye cevap verdim.

-          Bende ablama bakmaya gelmiştim. Hiç bir yerde bulamadım onu. En son sizin sınıfa girdiğinden burada olabileceğini düşündüm.

-          En son defteri dolduruyordur. Öğretmenler odasında olabilir, demem üzerine Andy başını sallayıp aşağıya doğru yol aldı. Sınıfa girdiğimde karşılaştığım manzara, şoka girmeme sebep olmuştu. Daniel ve Amy ablam ayakta durmuş bir vaziyette birbirlerine bakıyorlardı. Benim içeri girdiğimi fark edince, Daniel hızlı bir şekilde sınıftan çıktı ve ablamla boş sınıfta yalnız kaldık. Şaşkınlığımı üstümden atamadığım için soru sormaya bile tenezzül edemiyordum. Bi süre birbirimize boş boş baktıktan sonra konuşmaya ilk ablam başladı.

-          Hadi gidelim Nicole.

-          Daniel, sana ne söyledi abla?, dedim hüzünlü bir sesle.Çünkü ona her ne dediyse yüzünün asılmasına sebep olmuştu.

-          Boşver Nicole.Hadi hemen gidelim,diyerek kapıdan dışarı çıkınca işin içinde ciddi bir durum olduğunu anlamıştım. Ne olduğunu öğrenene kadar da peşini bırakmayacaktım.

Sırt çantamı aldıktan sonra ablamın peşinden gittim.Arabanın yanına vardığımızda Bayan Willaims bize bakarak;

-          Amy.Biz Carter ile beraber küçük bir hastane işimiz var. Siz gidin isterseniz,dedi her zaman ki samimiyeti ile.

-          Önemli bir durum yoktur umarım.İsterseniz bırakabilirim sizi,diye cevapladı ablam.

-          Hastane çok ters düşüyor eve. O yüzden biz gideriz.Endişelenicek bir durumda yok merak etmeyin,demesi üzerine ablamda ısrar etmeden arabaya binip eve doğru yol aldı.

-          Ne olduğunu söyleyecek misin?,dedim biraz kızgın bir sesle.

-          Ne olmuş?, dedi Andy şaşkın bir ifade ile.

-          Sınıfa çantamı almak için girdiğim de ablamı,Daniel ile konuşurken gördüm.

-          Ne!? .Abla ne konuştuğunuzu söyler misin lütfen?,dedi Andy enşileli bir şekilde.

-          Derslerle ilgili bir sorusu vardı sadece. Sizde çok büyüttünüz,dedi hafif bir tebessüm ile.Bu cevabı üzerine Andy ile bakıştık.Andy elini ağzına getirerek;