CENNETİM

5.Bölüm

Merhaba canlarım!

Keyifli okumalar dilerim. ♥

5.BÖLÜM

"Efendim Defne?"

Biraz dikleşerek sırtımı yatak başlığına dayadım ve Bora'nın kardeşinin söyleyeceklerini beklemeye başladım.

"Uyandırdım mı?"

Ses tonu çekingendi.

"Evet ama sorun değil. Bir şey mi oldu?" dedim gözlerimi duvardaki saate dikerek. Saat daha sabahın dokuzuydu. Bu saatte aramasının bir sebebi olmalıydı.

"Ya özür dilerim.."

"Gerçekten sorun değil Defne. Zaten birazdan kaldırırdı bizimkiler."

Gerçekten de öyleydi. Büyük ihtimalle Simge ve Azra şuan kahvaltı hazırlamakla uğraşıyorlardı.

"Tamam o zaman. Aslında biraz daha bekleyecektim ama dayanamadım. Biliyorsun beni..."

Cümlesinin ardından istemdışı olarak bir tebessm yayılmıştı yüzüme. Defne hep böyleydi. Bir şey söylemesi veya sorması gerektiği zaman kendini tutamaz,elinden geleni yapardı.

Hele Bora ondan bir şey sakladığı zaman!

Çıldırdığını gözlerimle görmüştüm. Ne sakladığını öğrenmek için günlerce denemediği yol kalmamıştı.

"Sanay,orada mısın?"

"Ha,evet buradayım," dedim kafamı sanki o görecekmiş gibi sallayarak.

"Ağabeyimle kavga mı ettiniz?"

"O nereden çıktı?" diye sordum kaşlarımı çatarken.

"Ne bileyim... Gece çok geç geldi. Morali de bozuk görünüyordu. Sordum ama bir şey anlatmadı," dedi ve sitemli sesiyle ekledi.

"Her zamanki gibi."

Belki başka bir zaman olsaydı son cümlesine gülebilirdim fakat şimdi aklım bambaşka bir noktaya takılmıştı.

"Çok mu geç geldi?"

"Sabaha karşı."

Bir öksürük krizi boğazımı esir alırken hızla yerimden kalktım. Bir süre sakinleşmeyi bekledikten sonra sakin çıkması için uğraştığım sesimle konuştum.

"Sabah geldi yani..." Dudaklarımı ısırarak aklımdaki soruyu dile getirdim.

"Bana bak Defne. Doğru söyle. Var mıydı bir gariplik? Sonradan öğrenirsem seni de aradan çıkartırım bak."

Defne,güzel tınılı sesiyle bir kahkaha savururken ben hala dudaklarımı kemiriyordum.

"Gelin görümce birliği diyorsun yani?"

"Öyle diyorum."

"Aşk olsun ya," dedi hala gülmeye devam ederken.

"Neyi olacak kızım benim abimin? Melek gibi çocuk. İçkili bile değildi. Bu devirde nerede kaldı böyle adamlar?" derken kendini tutamayarak gülüyordu.

"Sus sus," dedim hızla.

"Bana abini anlatma. Onu alan almış zaten. Neyini tanıtıyorsun daha?"

"Kıskançlıkta zirve atladın resmen. Sana anlatıyorum,başkasına değil."

"Bana da anlatma," dedim boğuk bir ses tonuyla.