CENNETİM

KİTAPTAN ALINTI

"Ben, ikimiz için her şeyin iyi olmasını istiyorum. Biraz daha bekleyebilirim sanırım."

"Anlayışın için teşekkür ederim," dedim kibarca. Biraz önceki neşeli ruh durumumun değiştiği ortadaydı.

"Sanay."

"Efendim?"

Derin bir nefes aldı. "Amacım canını sıkmak değil. Asla da olamaz zaten. Fakat seninle birlikte yaşamak, her anımı seninle geçirmek ve seninle dolu hatıralar biriktirmek için o kadar sabırsızım ki, her şey bir an önce olsun bitsin ve biz, ikimiz kalalım istiyorum."

"Bunu anlayabiliyorum. Aynı şeyleri ben de istiyorum. Ama her an her istediğimiz olmuyor."

Karşımdaki yola baktığımda evimizin yanan ışıklarını görebiliyordum. Arabayı bahçenin girişinde durdurduktan sonra bana doğru dönüp yanağımı okşadı. 

"Heyecanını kaybetme, olur mu?"

"Hayır, hayır," dedim. Bunları kendisine dert etmesini istemiyordum.

"Hâlâ çok heyecanlıyım. Nasıl anlatacağımı düşünüyorum."

Eli yanağımı mesken tutmuşken, "Konuştuktan sonra beni arar mısın?" diye sordu.

Başımla onayladım. "Tabii ki ararım." Bahçeyi aydınlatan ışıklara bir kez daha baktıktan sonra uzanarak dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım.

"Görüşürüz."

Dudaklarımdan öpmek yerine, uzun boyunun verdiği avantajla saçlarımdan öptü beni. "Bu gece hayatımda geçirdiğim en mutlu gecelerden biri olabilir."

"Benim en mutlu gecemdi sanırım," diye mırıldandım yüzüne doğru.

"Aniden, hiç beklemediğim bir anda olduğu için hâlâ garip hissediyorum."

*

Size alıntı getirdim!

Bu alıntıdan sonraki sahneler epey bir güzeldi, yani sanırım... <3 Arada açıp açıp okuduğum da doğrudur ayrıca :D Ee nasılsınız? Keyifler nasıl? Ben pek bir özledim burayı. Eski heyecanımızı falan... 

Ama biz şimdi Kırmızı'ya devam ediyoruz. Oraya da gelin, olur mu?

Bir de henüz vakti var ama Tüyap'a gelecek olanlarla da görüşmek isterim elbette ki. Şöyle sarılırız, gıybet yaparız falan fena mı?

Neyse, bakalım. Çok seviyorum sizleri.