~1 წლის შემდეგ ~

-არაა მოიცა რა მითხარი? სავარძლიდან წამოვდექი და ბომსოკის სახეს გავხედე რომელიც თვალს ვერ მისწორებდა.
- რა ვქნა.. ხო ვიცი მოგატყუე მაგრამ ასე დამჭირდა.
-შენ იმაზე აფერისტი ყოფილხარ ვიდრე ჩანხარ! პირზე ხელი ავიფარე და მის კმაყოფილ სახეს გავხედე.
- გოგო ჩემი ხელით მომატაცებინე, და თურმე ჩემთვის გინდოდა საცოლედ?
მეღადავები? უნდა შეგაგინო ეხლა?
-აბა რა მექნაა ჯონქუქ? შენ ცოლი არ მოგყავდა და მე მოვიმოქმედე რაღაც.
-აი თურმე რატომ თელავში ასე იშვიათად..
-მე ყველფერი ვიცოდი რაც აქ ხდებოდა,მარკი დავტოვე სათვალთვალოდ და ის მირეკავდა ხოლმე.
-და ამას ახლა მეუბნები? 1 წლის მერე?
-დროს ვარჩევდი ეს კი ძალიან გაგრძელდა.
- ძალიან? მამა იცი რომ ცხოვრება ჩვეულებრივად დამინგრიე?
-რატომ? ის გოგო მაინც გაიქცა, რომ მოგწონებოდა გაეკიდებოდი მაინც!
-გავეკიდე მაგრამ შენს გამო შევჩერდი რადგან რომ დემბრუნებინა ,მეგონა შენზე გათხოვდებოდა ამიტომ ვამჯობინე რომ წასულიყო.
-ყოჩაღ.. აი ბავშვიც გამიზრდია!
- ნერვებს მიშლი მოხუცო, ახლა გაგგუდვ იცოდე თუ არ გაჩუმდები.
-ისე მოგეწონა? წარმოიდგენდი მას შენს ფიქრებში? წარბები აათამაშა მე კი ისედაც გამწარებულმა სახეზე ალი დამედო.
- რა ფიქრებში, წესიერი ურთიერთობა ვერ ავაწყე ისე წავიდა ჩემგან..
-შენგან? ჩაიღიმა და წარბები ისევ და ისევ აათამაშა.
-მოგკლავ მეთქი! ამოვიბუზღუნე მან კი მხრები აიჩეჩა.
-მისი კაბა ისევ გაქვს კომოდში?
-შენ რა ჩემი ფეხები იცი მე მაქვს თუ არა მისი კაბა..
-  დამიჯერე ვიცი! ისევ ჩაიცინა და ჩემს სახეს დააკვირდა.
- ახლა რა ჯანდაბაა ვქნა? აი რა ვქნა? ხომ შეგეძლო გეთქვა ან დაგერეკა იმ ადგილიდან სადაც იყავი მე კიდე გაგიგებდი, ისე კი არ მაკლია ჰოლანდიაში ფეხით რომ ჩამოვსულიყავი?
- რომ არ მოგწონებოდა და მეთქვა მერე მართლა მომკლავდი ამიტომაც გავჩუმდი.
- რა ვქნა? რა ვქნა? ასე თავზე რომ დავადგე ძალიან შეეშინდება? გავხედე მას მან კი მხრები აიჩეჩა.
- დამეხმარე მაინც ცოტა! ამოვიხვნეშე მან კი ტელეფონს გახედა.
-იცი მაინც სად არის?
-რა თქმა უნდა ვიცი.. რამდენიმე თვეა რაც ჩემი ბიჭებიდან ერთ ერთი გავგზავნე სათვალთვალოდ.
- ჩვეულებრივად ვერ ხარ!
- რაა ის მაინც ხომ უნდა ვიცოდე შეყვარებული გაიჩინა თუ არა!
-და რა ქნა გაიჩინა? გამომხედა გაღიმებულმა.
- იარაღი უჯრაში მიდევს ამოვიღებ და გესვრი უნამუსო ვიყო! ცოფების ყრა დავიწყე მან კი ამოიფრუტუნა და ისევ იგივე კითხვა დამისვა.
-არა არ გაუჩენია.. ერთი ორი ჩვენ დავაშინეთ მაგრამ მაინც ჯერ შეყვარებული არ ყავს.
-დააშინე? და უბრალოდ რომ გაატარო და ვიღაც სხვა გაუჩინოს როგორც ყოველთვის ხდება ხოლმე. მივხვდი უკვე რომ 100 წლისაც იპოვი ვინმეს და სექსით დაკავდები.
- დიდი სიამოვნებით ვიზამდი მაგრამ გონებიდან არ ამოდის! იმ დამპალ ოთახს რომ გავივლი სულ ის მახსენდება.
რომ დავწვები იქაც ლიზა მელანდება.
რამდენჯერმე სიზმარში ვნახე.
ამიტომ ტყუილი მცდელობა მისი დავიწყების კვალობაზე არ ამართლებს, და დავიღალე უკვე.
- შეგიყვარდა?
- არ ვიცი მამა არ ვიცი! სიყვარული საერთოდ რა არის არც ეგ ვიცი..
მაგრამ მარტო სექსის გამო არ ვარ განწყობილი მის მიმართ.
-რამდენი ხანია რაც სექსი არ გქონია?
- არ ვიცი ალბათ სადღაც 3 თვეა!
ამოვიხვნეშე და შარვალზე დავიხედე.
-ეს რეკორდია.. სამი თვე და არანაირი ქალის ვაგინა ეს უკვე მისწრებაა! ლიზას რომ ნახავ ჩემს მაგივრად მადლობა გადაუხადე.
-თან აღარ მიდგება.. და სექსიც აღარ მინდა.
-მოიცა რაა? საქმე ეგრე სერიოზულად არის?
-ხო და ერთი წელი მალოდინე შე გამღრძვალო მოხუცო.
-რამე ქენი და ლიზას დაუკავშირდი! თორემ შენი ასოც და შენც უკვე მეცოდებით.
წამოდგა და გაღიმებულმა ოთახი დატოვა.
მეც მალევე მოვედი აზრზე და ოთახიდან ბარბაცით გავედი.
-მარკ იმ საქმეზე რა ხდება?
-ჩვეულებრივ ბატონო.. ყველაფერი იგივეა.
- მაშინ საქმესაც შევუდგეთ.. ჩავიცინე და სახლი მალევე დავტოვე.

შემთხვევით მოტაცებული..(Complete✓)Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα