18

79 4 0
                                    

Pada kesunyian malam, Hafzal duduk seorang diri di beranda luar. Melihat keindahan malam, menjadikan hati dia tenang seketika. Sudah 3 hari dia tak jumpa Surianna, harap esok boleh jumpalah sebab esok dia dah mula bekerja.

Pada masa yang sama, Nurin juga tidak mahu berjumpa dengannya. Perjumpaannya dengan Nurin tempoh hari terimbau semula.

"Nurin! " Hafzal menarik kerusi untuk Nurin apabila Nurin sampai.

"Eh, tak apalah lagipun saya tak lama" balas Nurin.

"Oh ok"

"Ada apa awak nak jumpa saya ni? " soal Nurin. Hafzal perasan, Nurin banyak berubah tidak ceria seperti selalu. Cakap pun tak pandang ke arahnya.

"Saya nak mintak maaf pasal semalam" kata Hafzal.

"Tak, bukannya salah awak pun. Saya yang patut minta maaf pada awak. Kerana sayalah, benda ni berlaku" Nurin rasa serba salah.

"Saya pun tak salahkan awak Nurin. Cuma saya tak naklah awak fikir sangat benda ni. Saya risau awak terasa dengan.. "

"Tak, saya tak rasa apa-apa pun. Saya tak ambik hati langsung, cuma saya rasa bersalah sebab awak bergaduh kerana saya" perlahan suara Nurin.

"Yang itu, biar saya sendiri yang settle kan. Tapi kita boleh berkawan lagi kan? "Hafzal memandang Nurin untuk meminta penjelasan.

"Ye kita memang boleh berkawan. Tapi saya tak nak jumpa awak lagi" kata Nurin. Bukan kerana dia kecewa tetapi dia tidak mahu keruhkan lagi keadaan.

"Ta.. Tapi kenapa awak? "

"Hafzal, awak masih boleh tanya kenapa? Saya tak nak keruhkan lagi keadaan. Saya tak nak perjumpaan kita ni jadi fitnah, jadi salah faham manusia. " balas Nurin.

"Jadi awak tolonglah faham keadaan awak Hafzal. Yang kena tanggung nanti awak, awak yang terseksa, awak yang akan tanggung beban dugaan awak. Saya kesian dengan awak Hafzal. Nanti bila kita berjumpa pulak, macam mana kalau kekasih awak tu nampak? Tak mustahil dia akan lebih membenci awak Hafzal" hambur Nurin.

"Jadi cara lebih baik, kita jangan berjumpa" sambungnya. Tanpa berkata apa, Nurin terus berlalu dari situ.

"Bro! Berangan apa tu? Sampai aku panggil kau berapa kali pun tak dengar" Adli duduk di hadapan sahabatnya.

"Eh, tak adalah. Mana ada aku berangan, aku ralit tengok pemandangan ni itu yang tak perasan kau panggil " balas Hafzal.

"Kenapa ni?  Sejak dua menjak ni aku tengok kau macam tak ada mood aje. Kau ada masalah ke? " soal Adli.

"Entahlah, aku tak tahulah apa nak jadi dengan hidup aku ni. Lepas satu, satu dugaan " Hafzal mengeluh panjang.

"Hafzal, aku tahu kau stres kau tak payah nak fikir sangatlah. Nanti kau jadi lagi stres tahu tak. Kau moody ni pasal apa? Keluarga kau ke? " Adli menyoal.

Hafzal menggeleng.

"Habis tu? "

Hafzal diam, dia menundukkan kepala. Adli bagaikan faham maksud Hafzal.

"Pasal Suri kan? " Adli memandang sahabatnya.

"Jap, macam mana kau boleh kenal dia ni?" Hafzal mengerutkan dahi.

"Lailahaillallah, budak ni.. Kau kan banyak kali ceritakan pasal dia kat aku. Kau pernah tunjuk gambar lagi kat aku. Kalau ye pun stres janganlah sampai jadi pelupa" Adli menggeleng kepala.

Hafzal kembali menyandar pada kerusi.

"Balik pada tadi lah kan. Betul ke apa yang aku anggap ni? Kau ada masalah dengan dia? " Adli kembali menyoal benda yang sama.

Cinta Yang TerhalangWhere stories live. Discover now