Κολλημένοι στο 'Φίλοι'

~ΠΛΗΓΩΜΈΝΗ!~

13/3/20🖤

Αύριο έχω τα γενέθλια μου. Κλείνω τα 18! Γίνομαι μια ανώριμη ενήλικη. Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που μένω κλεισμένη στο σπίτι από βλακεία...

Για τον κορονοϊό! (ναι ξέρω...) Κλείνουν τα πάντα. Καφετέριες, μπάρ ΤΑ ΠΆΝΤΑ! Αλλά δεν με νοιάζει και πολύ. Θα πάμε στο ανοίκιαστο σπίτι του Κώστα και θα κάνω το πάρτι μου σε ανοιχτό μέρος για να μην στερηθώ τίποτα.

Δώρο δεν περιμένω αφού οι δουλειές έχουν πέσει πολύ οπότε δεν έχει κανένας λεφτά... Δεν πειράζει. 

Σήμερα έρχεται η οικογένεια μου αφού ξέρουν πως δεν θα με βρουν αύριο πουθενά (τηλέφωνα, μηνύματα, έξω βόλτα) όπως σε κάθε γενέθλια που έχω κάνει από τα 14 μου. Χάνομαι τελείως με τις παρέες μου. Επίσης δεν σηκώνω τηλέφωνα όπιου μπορεί να έρθει να με δει γιατί λέω 'αν ενδιαφερόσουν για τα γενέθλια μου θα ερχόσουν!' οπότε κλείνω το τηλέφωνο μου για να μην χτυπάει.

χτυπάει το κουδούνι βγάζοντας με από τις σκέψεις μου

"Ανοίγω" ακούω τον Κώστα να μου λέει από το άλλο δωμάτιο.
"Γεια σου αγόρι μου!" λέει η μαμά μου μόλις τον βλέπει. Εγώ δεν κάνω καν τον κόπο να βγω αφού δεν θέλω να σταματήσω να κάνω τα μαθήματα μου. Ξέρω πως δεν θα προλάβω ή θα τα ξεχάσω οποιαδήποτε άλλη μέρα

Μετά από λίγα λεπτά η πόρτα των γραφείων ανοίγει διάπλατα

"Αγάπη μου!;" λέει χαρούμενη η μαμά μου μόλις με βλέπει
"Μαμά!" λέω και πάω να την αγκαλιάσω. Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε να μου λέει η μάνα μου πράγματα για τον κορονοϊό τα οποία δεν με ενδιαφέρουν καθόλου αφού δεν σκοπεύω να ακυρώσω το πάρτι μου.

"Είναι επικίνδυνο! Έχουν πεθάνει άνθρωποι" μας ενημερώνει για 100στή φορά.

Ακόμα και τώρα, που ενηλικιώνομαι δεν θα με αφήσει ποτέ αυτό το προστατευτικό της βλέμμα. Είμαι ευγνώμον για αυτό κάποιες φορές. Τις άλλες θέλω να σταματήσει να μιλάει.

"Ναι μαμά αλλά έχουν πεθάνει μόνο άνθρωποι μεγάλη σε ηλικία ή μωρά. Εμείς δεν είμαστε τίποτα από τα δύο" της λέω για να σταματήσει. Δεν πρόκειται
"Και πάλι! Δεν πρέπει να προσέχουμε!;" μου λέει ποιο πολύ καταφατικά
" ούτε εσύ είσαι γριά! Τουλάχιστον πολύ γριά. 49 χρονών. Που να φτάσεις στα 60" λέω ποιο πολύ παιχνιδιάρικα
"Απλά σε παρακαλώ πρόσεχε!" μου λέει και με βάζει στην αγκαλιά της.