Κολλημένοι στο 'Φίλοι'

~τι θέλει και αυτός τώρα!?~

6/3/20🖤 

Είναι Σάββατο και η ώρα έχει πάει 10 όταν ξυπνάμε εγώ και ο Κώστας. Όλα ήταν χάλια! Σκόνη παντού, πράγματα στο πάτωμα, σκουπίδια κλπ. Μόλις πάω στο μπάνιο και κάνω τα απαραίτητα φτιάχνω λίγο καφέ και μετά τρώω λίγες μπάρες δημητριακών για πρωινό, αφού δεν έχουμε κάτι άλλο.

"καλημέρα!" μου λέει ο Κώστας μόλις βγαίνει από το μπάνιο και με φιλάει
"Καλημέρα!" λέω χαμογελώντας του
"Πως κοιμήθηκε η αγάπη μου;" με ρωτάει και με αγκαλιάζει
"καλά εσύ;"
"μια χαρά." λέει και παρατηρεί τον χώρο "Πόπο θέλει πολύ δουλειά ακόμα." λέει και το υπέροχο χαμόγελο του εξαφανίζεται
"ναι αλλά έχουμε την σημερινή μέρα και την αυριανή" του υπενθυμίζω χαμογελαστά για να επαναφέρω το χαμόγελο που τόσο έχω ερωτευτεί
"Ναι δίκιο έχεις" λέει και μου εμφανίζει ξανά την λευκή οδοντοστοιχία του.

Καθόμαστε και πίνουμε χαλαρά τον καφέ μας και συζητώντας το πως να φτιάξουμε τους χώρους. Το είχαμε σκεφτεί αλλά τα πράγματα δεν έχουν μπει ακόμα ολοκληρωτικά στις θέσεις τους έτσι δίνουμε ο ένας στον άλλον ακόμα ιδέες. Όταν αποφασίζουμε να σηκωθούμε για να ταχτοποιήσουμε μερικά πράγματα η ώρα έχει πάει ήδη 11. 

-

Η ώρα τώρα είναι 3 το μεσημέρι και έχουν μπει όλα τα πράγματα στις θέσεις τους! Το μόνο που μένει να γίνει είναι να κάνουμε μια γενική στο σπίτι και να πάμε βόλτα. Αποφασίζουμε να παραγγείλουμε σουβλάκια, αφού δεν μπορεί κανένας μας να μαγειρέψει σε αυτό το χάλι που είναι η κουζίνα.

Μόλις χτυπήσει το κουδούνι πάμε και ανοίγουμε μαζί την πόρτα

"γεια σας!" λέει ο Ντελιβεράς
"Γεια" λέμε ταυτόχρονα. Εγώ παίρνω τα σουβλάκια να τα πάω μέσα και ο Κώστας μένει να πληρώσει. 
"Μετακομίσατε;" μας ρωτάει μόλις βλέπει τον χώρο ο Ντελιβεράς
"Ναι!" λέω χαμογελαστά
"Ααα καλορίζικο!" λέει με ένα χαμόγελο στα χείλι του "να ζήσετε και να χαρείτε το σπίτι σας!" συνεχίζει. Πληρώνεται και φεύγει

Καθόμαστε στον Καναπέ και μιλάμε για πολλά άσχετα πράγματα

"Να φωνάξουμε την καθαρίστρια της μαμάς μου να έρθει να το συμμαζέψει λίγο. Είναι πολλά. Καλύτερα να γίνουν πεντακάθαρα από ένα συνεργείο και μετά, όλες τις υπόλοιπες φορές να καθαρίζουμε εμείς!" προτείνω  καθώς τρώω το σουβλάκι μου
"Ναι οκ αλλά πόσα παίρνει; Μπορούμε να διαθέσουμε αυτά τα λεφτά;" με ρωτάει και πίνει την κόκα κόλα του.
"Πενήντα ευρώ το 7 ωρό τα τρία άτομα. Καλά είναι για να μας κάνει όλα αυτήν την δουλειά. Η σκόνη είναι τρία δάχτυλα" ανακοινώνω 
"οκ. Πάρτη τηλέφωνο" λέει και με φέρνει στην αγκαλιά του "σε αγαπάω και χαίρομαι πολύ που άφησες τους γονείς σου για να μείνεις μαζί μου" συνεχίζει γλυκά και με φιλάει απαλά στα χείλι.
"και εγώ σε αγαπάω! Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό!" του ανακοινώνω περισσότερο.