Κολλημένοι στο 'Φίλοι'

~Να προσέχεις!~

5/3/20❤

Ναι ξέρω πως έβαλα κόκκινη καρδιά! Αλλά δεν μπορώ να μην βάλω!
Σήμερα αν θυμάστε, που δεν θυμάστε επειδή δεν το είπα ποτέ, ΜΕΤΑΚΟΜΊΖΟΥΜΕ! Ναι! Βρήκαμε ένα τριάρι και έχουμε κανονίσει πως θα βάλουμε τα πράγματα μας! 

Αρχικά το σαλόνι και η κουζίνα θα μπουν εκεί που μπαίνουν σε όλα τα σπίτια. Μετά, το ένα δωμάτιο θα το κάνουμε γραφείο, δηλαδή θα βάλουμε τα γραφεία μας και την βιβλιοθήκη του. Στο αίθριο, ναι έχει αίθριο- δεν ξέρω αν συνηθίζεται η πολυκατοικίες να έχουν αίθριο- θα βάλουμε τα πράγματα που έχουμε για τα αθλήματα μας. Εγώ έναν σάκο του μποξ για να κλοτσάω όταν δεν έχω προπόνηση Tae Kwon Do και εκείνος τα γάντια του μποξ του, αφού αυτό το άθλημα κάνει. Στο άλλο δωμάτιο απέναντι από το μπάνιο, που είναι και το μεγαλύτερο, θα κοιμόμαστε. Έχει ντουλάπα και ο Κώστας θα φέρει το διπλό κρεβάτι του.

Σήμερα λοιπόν... οι γονείς μας έφεραν μεταφορική για τα βαριά έπιπλά ενώ τα κορίτσια και οι φίλοι του Κώστα θα μας βοηθήσουν στην μεταφορά όλων τον υπόλοιπών πραγμάτων, με τα αυτοκίνητα τους.

- 

όλα τα πράγματα ήρθαν και όλοι έφυγαν εκτός από τον Άλεξ ο οποίος με βοηθούσε να μεταφέρω τις κούτες και τις βαλίτσες με πράγματα στα δωμάτια όπου έπρεπε να είναι, αφού ο Κώστας έφτιαχνε το κρεβάτι σύμφωνα με τις οδηγίες.

"είσαι χαρούμενη;" με ρώτησε ο κολλητός μου
"Ναι πολύ! Ευχαριστώ" λέω και συνεχίζω να βάζω πράγματα στα ντουλάπια.
"Να προσέχεις!" λέει και με αγκαλιάζει. Ανταποδίδω, προφανώς
"τι;" ρωτάω χωρίς να καταλαβαίνω τι θέλει να πει
"Απλά πιστεύω πως είναι πολύ νωρίς για να μείνεις μαζί του." μου ανακοινώνει "5 εβδομάδες τα έχετε μόνο" συνεχίζει εκφράζοντας την γνώμη του
"Ναι οκ! Αλλά δεν μου είπες τι να προσέξω" λέω και χαμογελάω μόλις τα μάτια του συναντούν τα δικά μου.
"να μην πληγωθείς! Με τίποτα δεν θέλω να το δω αυτό. Πόσο μάλλον να ξέρω ποιος το προκάλεσε και να μην με αφήνεις να του σπάσω τα μούτρα!" λέει και γελάω λίγο. Αμέσως μετά γελάει και ο Άλεξ.
Κοιταζόμασταν έντονα μέσα στα μάτια, μέχρι που αναγκάστηκα να τραβήξω τα δικά μου αφού ήξερα ότι δεν θα τραβήξει τα δικά του αυτός πρώτος. Το ακριβώς επόμενο δευτερόλεπτο ήρθε ο Κώστας.

"Τέλειωσα!" λέει και σηκώνομαι απότομα για να πάω κοντά του "θα έρθεις να το δεις;" με ρωτάει και γνέφω, πηγαίνουμε προς την κρεβατοκάμαρα μας και βλέπω τον κρεβάτι μου έχει φτιάξει.
"Μπράβο!" λέω χαμογελώντας και τον φιλάω
"Θα κάνω ένα διάλειμμα και θα φτιάξω και τα γραφεία" μου ανακοινώνει και πάει να βάλει ένα ποτήρι νερό
"Θες να τα κάνω τώρα εγώ και εσύ να βοηθήσεις την Αλεξάνδρα;" ρωτάει ο Άλεξ
"Ναι αυτό να κάνουμε!" λέω "χοντρή αγάπη τις οδηγίες τις έχουμε πάνω στα γραφεία" συνεχίζω και τραβάω τον Κώστα να έρθει να με βοηθήσει.

Η αλήθεια είναι πως δεν ένιωθα άνετα μετά από αυτό το βλέμμα του για αυτό τράβηξα τον Κώστα να έρθει να με βοηθήσει. Για να μην μείνω πάλι μόνη με τον Άλεξ. 

-

Έχουμε φτιάξει καναπέδες, κρεβάτια, γραφεία και βιβλιοθήκες. Έχουν μπει τα 3/4 από τα πράγματα μας στις θέσεις τους και είμαστε λιώμα. Ο Άλεξ έχει φύγει, αφού η ώρα είναι 9:00 το βράδυ και εγώ επιθυμώ φούλ έναν υπνάκο τώρα! 

Ξαπλώνω λίγο στον καναπέ, επειδή βαριόμουνα να στρώσω το κρεβάτι, το οποίο πρέπει να καθαρίσουμε από την σκόνη, και κοιμάμαι. Μετά από λίγο έρχεται και ο Κώστας και κοιμόμαστε έτσι...

Αυτήν την φωτογραφεία την τράβηξε η Χριστίνα με την Μαρίνα όταν μπήκαν το πρωί σπίτι γιατί ούψι... δεν είχαμε κλειδώσει την πόρτα! Βασικά ούτε καν την είχαμε κλείσει καλά, κουφωμένη ήταν!😅😁

Αυτά από εμένα! Ελπίζω να σας αρέσει η ιστορία μου! Θέλω να σας πω ότι σκέφτομαι να κάνω 2 βιβλία, την συνέχεια δηλαδή μετά την δευτέρα λυκείου. Τι λέτε;🤔 Γράψτε μου από κάτω σχόλια και ιδέες για να κάνω καλύτερη την ιστορία! Γεια σας!