Κολλημένοι στο 'Φίλοι'

~Μην το ξανακάνεις αυτό!~

11/3/20!🖤

Γύρισα! Λοιπόν! Όλα κυλούσαν ομαλά μετά από αυτό που έγινε όταν καθαρίζαμε το σπίτι. Βγήκα με τον Άλεξ, και όλα ήταν μία χαρά. Μια απλή βόλτα ήθελε να κάνουμε, αν και μου φαινόταν περίεργος. Ο άλλος ο συμμαθητής μου, μου τα ζήτησε. Αρνήθηκα ευγενικά και ενημέρωσα τον Κώστα για την συζήτηση μας. Δεν θύμωσε, βασικά έδειξε να μην τον νοιάζει. Καλύτερα! Για να μην ζηλεύει κιόλας.

Τώρα κάθομαι εγώ, η Χριστίνα, η Μαρίνα, ο Μάριος, ο Πάνος και ο Άλεξ στο σπίτι του Άλεξ μου και κάνουμε διάφορες χαζομάρες λες και είμαστε 5 χρονών. Από μαξιλαροπόλεμο μέχρι smash or pass.

" Λοιπόν..." λέει και σκέφτεται κάτι "Θα παίξουμε ποτέ, μα ποτέ!" ανακοινώνει
"Αν ήξερα τι είναι αυτό θα παίζαμε" λέω και γελάω. Όλοι οι άλλοι είναι σε φάση 'Δεν ξέρεις αυτό το παιχνίδι!;
"οκ. Κρατάω το μπουκάλι με την βότκα." αρχίζει να εξηγεί το παιχνίδι. "Πίνω μια γουλιά και λέω 'ποτε μα ποτέ δεν έχω κάνει αυτό..'. Ο στόχος μου είναι λέγοντας αλήθεια να βρω πράγματα που εσείς έχετε κάνει και  δεν τα έχω κάνει εγώ. Αν πω κάτι που κανείς από εσάς δεν έχει κάνει ποτέ πρέπει να πιω 100ml μονορούφι. Αν κάποιος δεν το έχει κάνει αυτό, αλλά μόνο ένα άτομο ξέρω γω σηκώνει ένα δάχτυλο. Αν φτάσει τα 5 δάχτυλα πίνει αυτός 100ml." 
"οκ! Αρχίζεις!" λέω ενθουσιασμένα. Πίνει λίγο από το μπουκάλι και αρχίζει να λέει
"Ποτέ μα ποτέ δεν έχω κάνει ερωτική εξομολόγηση" λέει. Μένω λίγο μην το πιστεύοντας.

Βλέπω τα κορίτσια να σηκώνουν ένα δάχτυλο λέγοντας πως ούτε και αυτές. Εγώ έχω κάνει ερωτική εξομολόγηση όπως και ο Μάριος με τον Πάνο. Δίνει το μπουκάλι στον Πάνο που κάθετε στα δεξιά του. 

"ποτέ μα ποτέ δεν έχω φασώσει κοπέλα φίλου μου" λέει. Όλοι σηκώνουν ένα δάχτυλο σαν να λένε 'ούτε εγώ', εκτός από εμένα και τον Μάριο. Όλοι με κοιτάνε περίεργα.

"Με φάσωσε το αγόρι της Μαρίνας πρόπερσι. Για αυτό χώρισαν." δικαιολογούμε. Παίρνω το μπουκάλι "ποτέ μα ποτέ δεν ήθελα κάποιον που είχε σχέση" λέω μετά από σκέψη και βλέπω όλους να σηκώνουν δάχτυλα εκτός από τον ΆΛΕΞ!
"Πρέπει να σου πω!" πετάγεται η χοντρή Αγάπη από την θέση της και με τραβάει προς την κουζίνα
"Άλεξούκο τι έγινε!"

Όταν φτάσουμε σε απόσταση που δεν μας ακούνε αλλά ούτε και μας βλέπουν οι άλλοι αρχίζει να μιλάει

"Αλεξανδράκι..." αρχίζει αλλά κάνει μια μεγάλη παύση που αυτό με τρομάζει
"Τι;" ρωτάω ήρεμα
"τίποτα!" λέει μετανιωμένος και γυρνάει να πάει στους άλλους, το τράβηγμα μου όμως τον γυρίζει σε εμένα και τότε....

Alex's pov

Την πιάνω να της εξηγήσω. Να της πω τα πάντα! Ότι δεν μπορώ να πω τόσο καιρό. Μόλις πάμε στην κουζίνα είμαι αποφασισμένος να της μιλήσω. Μόλις όμως αντικρίσω τα υπέροχα μάτια της η επιθυμία μου να της εξηγήσω χάνετε.

Πάω να φύγω όσο ποιο γρήγορα μπορώ πριν κάνω κάτι που θα μετανιώσω, όμως η περιέργεια της κάνει το χέρι της να πιάσει γρήγορα το δικό μου και να γυρίσει το σώμα μου προς εκείνη... Δεν κρατιέμαι, δεν αντιστέκομαι, η επιθυμία μου με κυριεύει, η επιθυμία μου να ενώσω τα χείλι μας....

Δεν αντιδράει για τα πρώτα δευτερόλεπτα. Το σοκ της δεν την αφήνει. Μόλις όμως ξεπεράσει το σοκ ανταποκρίνεται στο φιλί μας. Το φιλί μας γίνεται ποιο βαθύ και παθιασμένο. Αποδεικνύει το πόσο το θέλαμε... Όμως υπάρχει το αγόρι της ανάμεσα μας. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα που αρχίζουν να μπαίνουν και οι γλώσσες μας στο παιχνίδι με σπρώχνει μαλακά.

"Μην το ξανακάνεις αυτό! Έχω αγόρι που δεν θα προδώσω." λέει θυμωμένα, μπερδεμένα, απότομα και απόλυτα. Κάτι το οποίο με μπερδεύει αφού δεν ταιριάζει με τις πράξεις της.

Μόλις φτάσει στο σαλόνι προσθέτει στο πρόσωπό της ένα ψεύτικο αλλά αληθοφανές χαμόγελο. Παίρνει τα πράγματα της, πάει στην πόρτα και λέει

"Συγγνώμη με περιμένει το αγόρι μου" αυτές οι λέξεις ηχούν μέχρι τα αφτιά μου και με πληγώνει που τόνισε τις τελευταίες λέξεις της. Βγαίνει από το σπίτι μου και τρέχω να την προλάβω"

"Άλεξ! Αλεξανδράκι! Γαμώτο Αλεξάνδρα!" φωνάζω καθώς την βλέπω να χάνετε με την μηχανή που της αγόρασε ο Κώστας για να κυκλοφωρει!

Γαμώτο!