Loving My Brother #1: Thrale's Stupidity

Chapter 10:

Dumaan muna kami sa clinic para gamutin ang natamong sugat ni kuya. Humiram ng first aid kit si ate Anissa sa isang nurse para siya na ang maggamot. Kanina ko pa nahahalata na hindi ako tinitingnan ni kuya, ni sulyap ay wala. Kahit ginagamot siya ni ate Anissa ay nakatitig lang 'to sa mukha ng nililigawan niya.

Muli kaming naglakad para pumunta sa Dean's Office. Pagkapasok namin, bumungad si Ryke na seryosong nakaupo, sumunod no'n ay ang ibang guro at seryosong mukha ng dean.

"Take your seat, Mr. Wrent and Ms. Wrent."

Umupo naman kami, mga mapanuya rin ang mga mata ng mga guro kung tumingin sa akin.

Umubo muna ang dean para magsalita. "Alam niyo naman kung bakit namin kayo pinapunta rito?"

"Hindi ho ako ang pumatay kay Kristina Altejano." Agad kong depensa sa aking sarili. Anong motibo ko para patayin iyon? Papatay ako ng hindi ko kilala? Hindi ba sila nag-iisip?

"Huwag kang mas'yadong defensive, Ms. Wrent." Nakangising sabi ng isa sa mga guro. Halata sa mukha niyang pinagdududahan din ako.

"Kilala namin si Kristina Altejano, mabait na bata 'yon at tahimik. Bakit niya naman papatayin ang kaniyang sarili?" Base sa kinikilos nito ay mukhang ito ang adviser ni Kristina.

"Mahirap paniwalaan na ikaw nga ang pumatay kay Ms. Altejano, Ms. Wrent. Dahil wala namang sapat na ebidensiya. May nagsabi lang sa amin na may nakakita sa 'yo na pumasok ka sa abandonadong kwartong iyon."

Halos mangunot ang aking noo. "At sinong nagsabi niyan? Uulitin ko! Nakasarado ang kwarto'ng 'yon at wala akong susi para pumasok!"

"Nakita ka ng witness sa oras ng 10:00 pm ng gabi."

"Maaga umuuwi ang kaibigan ko!" Sigaw ni Amira na halatang hindi makapaniwala sa narinig. "At sabay kaming lagi umuuwi!"

"Shut up, Ms. Aquillon." Natuptop naman si Amira.

Napatawa ako, napahalakhak na rin. "10:00 pm ng gabi? Hmm? Ako ang pumatay? Sigurado? Bakit hindi niyo tanungin ang witness? Bakit sa gano'ng oras ay nandodo'n pa siya? Sa gano'ng oras ay sinasarado na ang mga silid-aralan at wala na dapat na estudiyante. Kung ang witness ay 10:00 pm ako nakita, ibig sabihin? Dalawa kaming suspect rito, right, Dean?" Hindi ko alam ang aking irereaksyon. Sarili ko lang ang makakatulong sa akin. Ako lang ang makakadepensa sa aking sarili.

"Dahil sa pinakita mo kanina ay may posible talagang ikaw 'yon. Sinadya mo ba talagang gabi umuwi para kunwari ay nakita mo si Ms. Altejano na nakabigti, dinamay mo pa si manong Ello."

Napatayo ako dala ng inis ngunit ang mga pananalita ko ay ramdam ang lamig. "Bakit? Nakita niyo bang ako ang nagbigti? Saka madilim na sa oras ng 10:00 pm ng gabi, hindi ba? Paano ako makikilala ng witness, lalo na lahat ang mga babae ay pare-pareho ang uniform. Grabe naman katalas ang mga mata no'n kung nakita niya pa ang mukha ko sa dilim. Magbibintang na nga lang kayo, mali pa. Hindi ba kayo naniniwala sa mga pulis na isa iyong suicide at hindi murder? Naiintindihan niyo po ba iyon o hindi niyo lang alam ang ibig sabihi—"

"Bastos iyang bunganga mo!" Galit na sumigaw ang Dean para matahimik ako. Gusto ko lang idepensa ang aking sarili. Alangan manahimik ako. "Gusto kong makausap ng parents ni Ms. Altejano bukas. Kailangan mo rin isama ang mga magulang m—"

"Nagbibintang kayo ng walang sapat na ebidensiya?" Bigla namang sumabat si Ryke. Nandidito rin pala siya. "Paano nalang kung nagsisinungaling ang witness niyo? Nasira niyo pa ang pangalan ng pinagbintangan niyo. Ito na ba talaga ang mga pananaw ng mga tao ngayon? Madaling mauto? Kung si Ms. Wrent ang suspect niyo, bakit dito niyo dinala? Hindi ba’t may mga kasama na kayong pulis? Hindi ito isang bully, nakapatay na ng tao, dapat bantay sarado ang suspect. O baka naman iniipit niyo si Ms. Wrent dahil may galit kayo sa kaniya o hindi kaya mga bayaran kayo para maitago lang ang tunay na pumatay."

"How dare you, Mr. Marquez! Your mouth!" Sa pagkakataon na iyon ay napahampas na ang dean sa sariling desk niya.

"Defensive ka, Dean." Ngumisi si Ryke. "Alam kong estudiyante lang ako rito pero Dean mawalang galang na po, dean ka ng school na ‘to pero ganiyan ang mindset mo."

"Get lost!" Tiningnan muna ni Ryke si Dean bago lumabas na may ngisi sa labi. Hindi ko inaakala ang kaniyang pagdepensa sa akin. Nagawa niyang sumagot para lang sa akin.

"You! Mr. Wrent! Ayoko nang makita muli o gumawa pa kayo ng bagong gulo!" Tumingin naman ito sa akin. "Kakausapin ko ang parents mo, Ms. Wrent, tomorrow!"

"Wala ho ang mga magu—"

"Tomorrow."

Lagot. Paano ko mapapapunta ang aking parents dito dahil ayaw no'n ng pinatawag sila. Sigurado akong mga magagalit sila lalo na't gano'n ang sitwasyon.

Inis akong lumabas at pinagtatangal ang mga nakadikit na tungkol sa akin. Habang nagtatanggal ako ay nakita ko na naman si Dominic na nakatayo habang nakapamulsa at nakatitig sa akin. Aamin kong nailing ako roon pero hindi ko pinahalata.

"Oh? Ang mamamatay tao!" Sigaw ni Demzell nang mapadaan ako sa room nila. "Guys, ang saya ng alam na lahat ng buong campus na killer siya, hahaha." Nagtawanan naman ang lahat sa narinig.

Don't tell me, siya ang nagpakalat n—

Dali-dali akong pumasok sa room nila Demzell. Walang pag-aalinlangan ko siyang tinulak papunta sa board. 

"Oww!" Sigawan ng mga kaklase niya.

"Kita mo 'to?" Tanong ko rito habang hawak hawak ang silya. "Kapag napatunayan na hindi ako ang pumatay, ihahampas ko sa 'yo 'to."

"Takot na ba ako?" Umaakto siya na parang natatakot.

"Be ready." Saka ako umalis na puno ng galit ang aking puso.

Itutuloy...