ANGELS: The Academy

Κεφάλαιο 16: Κατάρα ή δημιούργημα;

Κενό το μαύρο, λευκό δεν υπάρχει, το άτομο που ψάχνεις έχει καταραστεί ή δεν υπάρχει.

Η φράση αυτή είχε κολλήσει στο μυαλό μου και όση ώρα περίμενα να γυρίσει ο διευθυντής στο γραφείο του προσπαθούσα να καταλάβω τι ήθελε να μου πει αυτή η μορφή με την συγκεκριμένη φράση.

Μόλις ο διευθυντής γύρισε μου είπε "Συγγνώμη που άργησα τόσο απλώς είχαμε μια επιπλοκή με τις μπάλες ενέργειας και δεν μπορούσαν να διεξαχθούν σωστά τα μαθήματα. Τώρα όμως μπορούμε να συνεχίσουμε" και κάθησε στην καρέκλα του.

"Επειδή ήδη έχασα αρκετό μάθημα και όλα αυτά για εμένα είναι πολύ καινούρια και πρέπει να τα μάθω και δεν είναι τόσο εύκολο, να έρθω κάποια άλλη στιγμή;" Είπα αφού είχα μάθει ότι ήθελα να μάθω.

"Ναι φυσικά κορίτσι μου! Μπορείς να έρθει οποία άλλη στιγμή μπορείς εσύ. Το Λίξμπορντ και εγώ εδώ θα είμαστε." Μου απάντησε και χαζογελασε. Το έκανα και εγώ για να του δείξω ότι το κακό αστείο του είχε τελικά πλάκα.

"Καλή συνέχεια!" Του είπα και σηκώθηκα για να πάω στο μάθημα. Περπάτησα πάλι τους μεγάλους διαδρόμους και μόλις έφτασα έξω από την τάξη χτύπησα την πόρτα ώστε να μπω.

"Που ήσουν εσύ;" Μου είπε ένα ηλικιωμένος άντρας που μάλλον ήταν ο καθηγητής.

"Στο γραφείο του διευθυντή, είχα να διευθετήσω κάποια πράγματα." Απάντησα τρομαγμένη από το περίεργο ύφος του.

"Γρήγορα στο θρανίο σου! Έχουμε πολύ σοβαρά πράγματα να μάθουμε σημερα. Έλα εδώ πρώτα να πάρεις το AngelTab σου." Μου απάντησε και στο χέρι του κρατούσε ένα χρυσό τάμπλετ.

Το πήρα και με γρήγορες κινήσεις έκατσα στο τελευταίο θρανίο μιας και τα πιο μπροστά ήταν όλα πιασμένα. Ο καθηγητής όλη την ώρα εξηγούσε διάφορα πράγματα στους συμμαθητές μου αλλά εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε μιας και στο μυαλό μου είχα ακόμα εκείνη την φράση. Κάποια στιγμή έπιασα τον Αλέξιους να με κοιτά στα μάτια και όταν το κοίταξα και εγώ μου χαμογέλασε και το έκανα και εγώ πίσω, γιατί δεν ήθελα να φανεί ότι έχω κάτι μαζί του.

Δεν είχε μείνει πολύ από την πρώτη ώρα, το διάλειμμα ήταν κοντά και μετά από λίγο το κουδούνι χτύπησε με μανία. Όλοι άρχισαν να τρέχουν έξω ενώ εγώ έκατσα στο θρανίο μου, ώστε να σκεφτώ καλύτερα τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η φράση. Αλέξιους με πλησίασε και αφού έκατσε δίπλα μου σέρνοντας την καρέκλα με δύναμη στο έδαφος μου είπε "Έχω καιρό να σε δω, έχει γίνει κάτι μπορώ να βοηθήσω;"

"Όχι, απλώς μου έχουν πέσει όλα μαζεμένα τον τελευταίο καιρό. Και αυτός ο κόσμος που έρχομαι πρώτη φορά σε επαφή μου φαίνεται λίγο περίεργος αλλά πού θα πάει θα τον μάθω." Του απάντησα ρίχνοντας το ένα χαμόγελο ώστε να σταματήσει να με ρωτάει.

"Μήπως μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι;" είπε κάνοντας μία παύση αλλά μετά συνέχισε "εγώ έχω μεγαλώσει σε αυτό τον κόσμο και από μικρός ξέρω και τα καλά του και τα κακά του, οπότε αν θες κάτι ξέρεις πού θα με βρεις και να με ρωτήσεις."

"Σε ευχαριστώ πολύ Αλέξιους, αλλά μέχρι ώρας είμαι λίγο τρομαγμένη και προσπαθώ να συνηθίσω αυτό τον κόσμο. Αν χρειαστώ βοήθεια θα σου πω." Του απάντησε και κοίταξα το πάτωμα.

"Καλά επειδή σε βλέπω προβληματισμένη θα σε αφήσω και θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή εμείς." Είπε και σηκώθηκε για να φύγει αφήνοντας υπονοούμενα.

Του χαμογέλασα μιας και δεν είχα όρεξη να συνεχίσουμε να του μιλάω. Τότε σκέφτηκα μήπως έψαχνα στο AngelTab για να βρω περισσότερες πληροφορίες για το Λίξμπορντ και να μάθω τι τελικά σημαίνει αυτή η φράση.