ANGELS: The Academy

Κεφάλαιο 5: Το Χρίσμα Γ'

Δοκιμασία 2°: Το Κλειδί Των Αγγέλων.

Είχα το ένα από τα τρία κλειδιά και μου έμεναν ακόμα δύο να βρω για να τελειώσω όλη αυτή την δοκιμασία. Έπρεπε όμως να παίξω καλό θέατρο στους δύο ανθρώπους που υποτίθεται ότι ηταν οι γονείς μου για να μην καταλάβουν τίποτα.

Η πόρτα του δωματίου μου χτύπησε μπήκε η γυναίκα. Ήθελα να την ρωτήσω το όνομά της αλλά δεν μπορούσα γιατί εφόσον υποτίθεται ότι είναι γονείς μου ξέρω και τα ονόματα τους. "Γιατί φέρεσαι έτσι τον τελευταίο καιρό;" μου είπε με ήρεμη φωνή.

Έπρεπε να σκεφτώ να της απαντήσω κάτι "έχω μεγαλώσει μαμά. Θέλω να μπορώ να βγαίνω περισσότερη ώρα έξω με την φίλη μου την Άϊλον."

"Και εγώ θέλω πολλα γλυκιά μου. Αλλά πρέπει να ακούμε τον πατέρα σου. Είναι ο άντρας της οικογένειας." Απάντησε η γυναίκα.

Δεν γινόταν να πίστευε ότι ένας άντρας είναι ανώτερος από μια γυναίκα. "Τι λες;" Της είπα.

"Οι άντρες γλυκιά μου είναι ανώτεροι από εμάς και πρέπει να τους υπακούμε. Αν δεν μπορείς να υπακούσεις τον πατέρα σου τότε δεν θα σε θέλει κανένας άντρας. Δεν θα παντρευτείς ποτέ και θα μείνεις μόνη σου για όλη σου την ζωή." Με κοίταξε στα μάτια και μου έπιασε τα χέρια.

Πόσο πίσω στον χρόνο ήμουν; Δεν γίνεται μια γυναίκα να πιστεύει ότι ένας άντρας είναι ανώτερος από αυτή. Δεν μπορούσα να της πω κατι όμως γιατί θα το καταλάβαινε. "Εντάξει μαμά." Απάντησα.

"Δεν είσαι πια τιμωρία γλυκιά μου αλλά να προσέχεις από εδώ και πέρα." Μου χάιδεψε την πλάτη και βγήκε από το δωμάτιο.

Έπρεπε να κατέβω κάτω Και να πάρω άδεια για να βγω από το σπιτι και να αρχίσω να ψάχνω το επόμενο κλειδί. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και με αργά βήματα άρχισα να πηγαίνω προς στο μικρό σαλονάκι, αλλά τότε άκουσα τον πατέρα μου να λέει "Οι Αρχάγγελοι έκρυψαν το κλειδί των αγγέλων κάπου που κανένας δεν θα μπορέσει να το βρει. Ο Αρχαίλ, μου είπε ότι αυτό το κλειδί μπορεί να ανοίξει την πόρτα που κρατάει κλεισμένους τους δαίμονες στην κόλαση."

Κατέβηκα γρήγορα κάτω και τον ρώτησα "Άκουσα να λέτε για ένα κλειδί των αγγέλων τι είναι αυτό; και που το έκρυψαν;"

"Δεν είναι δουλειές για μια μικρή κοπέλα όπως εσένα αυτές. Πήγαινε στο δωμάτιο σου." είπε θυμωμένα.

"Συγγνώμη." Είπα κατεβάζοντας το κεφάλι κάτω για να δείξω απογοητευμένη. Έπρεπε να βρω αυτό το κλειδί. "Με πήρε τηλέφωνο η Άϊλον και μου είπε να πάμε μια βόλτα στο πάρκο. Μπορώ;"

"Τι σε έκανε η Άϊλον;" ρώτησε ο πατέρας.

"Εμμ.." τότε κατάλαβα ότι έκανα λάθος. Χρησιμοποίησα κάτι που δεν υπήρχε στην εποχή που ήμουν τώρα μάλλον. "Μου έστειλε γράμμα. Μεταξύ μας το γράμμα το λέμε τηλέφωνο για αυτό μπερδεύτηκα." Ελπίζω να κατάφερα να σώσω την βλακεία που είπα.

"Πήγαινε αλλά για μια ώρα." Είπε και έπιασε ένα βιβλίο στο χέρι του.

"Μα... Δεν θα προλάβουμε τίποτα σε μια ώρα." Άρχισα να γκρινιάζω.

"Μην μου μιλάς ετσι εμένα." Ύψωσε παλι την φωνή του. "Άντε πήγαινε για δύο ώρες. Μην αργήσεις ούτε λεπτό."

"Ευχαριστώ." Του είπα και από την χαρά μου του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο. Πώς μου ήρθε να τον φιλήσω; ούτε καν τον γνώριζα αυτόν τον άνθρωπο.

Βγήκα από το σπιτι και άρχισα να σκέφτομαι μέρη που θα μπορούσα να βρω αυτό το κλειδί. Που θα μπορούσε να το κρύψει κάποιος; ένα τέτοιο κλειδί, με το μυαλό που έχω θα μπορούσε να είναι κρυμμένο μόνο μέσα σε έναν ναό που ένας δαίμονας δεν θα έμπαινε ποτέ. Έπρεπε να βρω όμως έναν ναό.

Περπατούσα στον δρόμο μέχρι που βρήκα μια ηλικιωμένη γυναίκα. "Γεια σας! Η μαμά μου μου είπε να πάω σε έναν ναό να προσευχηθώ για τον μπαμπά μου. Μήπως ξέρετε που είναι;" ρώτησα με ελπίδα να μου απαντήσει.

"Γλυκιά μου υπάρχουν τρείς ναοί. Σε ποιον θες να πας;" μου είπε η γυναικούλα.

"Εμ. Δεν ξέρω." Απάντησα.

"Τι πρόβλημα έχει ο μπαμπάς σου γλυκιά μου;" με ρώτησε με λύπη.

Έπρεπε να σκεφτώ να πω ένα πρόβλημα παρόμοιο με το κλειδί των αγγέλων για να μου πει τον κατάλληλο ναό. Και ναι μου ήρθε ένα καλό πρόβλημα αλλά έπρεπε να αυτοσχεδιάσω. "Ο μπαμπάς μου πήγε στον πόλεμο και του έκοψαν το ένα φτερό. Η μαμά μου είπε να προσευχηθώ για να αναρρώσει."

"Γλυκιά μου τότε πήγαινε στον Ναό των Αγγέλων." ειπε Και με χάιδεψε στα μαλλιά "θα προχωρήσεις ευθεία και σε δύο στενά θα στρίψεις αριστερά. Θα τον δεις μπροστά σου."

"Σας ευχαριστώ πολύ!" Της απάντησα και άρχισα να περπατάω για να πάω στον Ναό που μου είπε. Ακολούθησα κατά γράμμα τις οδηγίες της και εκεί που πήγα δεν υπήρχε ναός. Μάλλον με κορόιδεψε σκέφτηκα.

Ένας ηλικιωμένος εμφανίστηκε μπροστά μου. "Που πας μικρή;" με ρώτησε.

"Στον Ναό τω Αγγέλων." Του απάντησα λαχανιασμένη από το τρέξιμο.

"Και τι ψάχνεις;" είπε με περίεργη φωνή.

"Τίποτα. Απλώς θέλω να πάω." Απάντησα και προσπάθησα να φύγω.

"Μην φοβάσαι." Μου είπε. "Πάρε αυτό διάβασε το δυνατά τρείς φορές."

"Λάκτους Όρους. Ίνους Λούφους. Ώμεν." Φώναξα. Η γη κουνήθηκε και άνοιξε στα δύο κατάφερα να πηδήξω λίγο πιο πέρα για να μην πέσω στο κενό. Από το κατάμαυρο που φαινόταν άρχιζε να έρχεται προς τα πάνω ένα κλειδί και ο άντρας μου είπε " Το κλειδί που έψαχνες." Και εξαφανίστηκε.

Κρατούσα επιτέλους το κλειδί των αγγέλων στα χέρια μου και μου εμένε ακόμα ένα για να τελειώσει όλο αυτό.