Gods of Halcon 1: Davide Castillejo - COMPLETE

Chapter 21

"AGUIDA, I think you should wear this."

Napatingin si Agwee sa madrasta. Hindi niya alam kung paano aakto sa harap nito. Ni hindi niya inasahan sa sasamahan siya ng babae sa bridal suite pero nabigla siya kanina na maaga siya nitong kinatok para sabihing maghanda na siya dahil darating na raw ang makeup artist na ito ang kumuha. Nakangiti ang babae. Hindi niya alam kung bakit ito nakangiti sa kanya kung sa ibang pagkakataon ay ilang na ilang ito. Hawak nito ang isang set ng alahas na nasa loob ng isang velvet case.

"Po? Sige po. Ibabalik ko na lang mamaya," aniya.

Ikinabit nito sa kanya ang lahas. "This is my gift to you."

"Bakit po?" tanong niya. Wala siyang kakayahang mag-filter ng bibig.

Ngumiti ito. "I think it's time we settle our differences, don't you think so?" Bumuntong-hininga ang babae. "I know I owe you and your mother a lot. Hindi ako nakahingi ng tawad sa kanya, pero hihingi ako sa 'yo. Mali ako. Hindi kita dapat inilayo sa Papa mo."

Wala siyang nasabi. Hindi niya iyon inaasahan. In fairness sa babae, mukhang sincere naman ito. Pero sa sandaling iyon, wala siyang ibang maramdaman kundi kaba. Kaba na normal lang siguro. Hindi siya natatakot na tulad ng noon dahil halos sigurado niyang hindi siya pisikal na mapapahamak kay Davide. Mukhang sa salita sila magkakatalo, pero hindi sa pisikal. Pero kabado siya sa buhay sa hinaharap, kahit siguro kailangan niyang tanggapin na halos alam na rin niya kung paano iyon tatakbo. Wala naman halos mababago, maliban sa magiging "housemates" sila ng lalaki. Siyempre, iba na ang magiging lugar na gagalawan niya, pero hindi niya iyon masyadong inaalala. Kahit saan siya mapunta, siguradong makakahanap siya ng magagawa. Ang iniisip niya ay ang buhay kasama si Davide.

"You look beautiful," anang kanyang madrasta.

"Salamat po." In fairness, totoo ang sinabi ng babae. Magaling ang makeup artist na nakuha nito. Simpleng dress lang ang kanyang suot at ilang oras siyang inayusan, pero hindi tulad ng kanyang inasahan noong una na magmumukha siyang magpa-party. In fact, mukha talaga siyang ikakasal sa ayos sa kanya. Hindi masyadong makapal ang kanyang makeup, mukhang natural lang.

"Well, let's go."

Tumango siya. Binitbit niya ang bouquet na napakaganda ng arrangement. Peonies daw ang tawag sa bulaklak. Sa totoo lang, noon lang siya nakakita niyon. At ngayon lang siya nakapasok sa isang ganoon kalaking hotel. Isang bagay lang siguro ang iibahin niya kung sakaling "totoong" kasal iyon. Siguro, kulang siya sa bisita at sa involvement. Aba, pinapangarap din naman niya ang isang kasal na maganda. Higit pa itong kasal na ito kaysa sa pinangarap niyang kasalang bayan sa farm.

Nang makarating sa restaurant ay hindi rin niya inaasahan na ang isang bahagi noon ay ginawang altar. Coordinated din ang damit ng lahat ng kamag-anakan ni Davide. Ang kapatid nito at mga magulang ay kulay-maroon ang suot. Si Davide ay nakaputing polo at itim na pantalon, napakasimple pero napakaguwapo. Hindi niya kayang i-deny dahil inamin na rin niya noon. Guwapo ang lalaki sa dilang guwapo.

"You may stay here, Ma'am," sabi sa kanya ng isang babaeng may suot na headset. Ito rin ang nagpunta sa kanya kanina at nagpakilalang wedding coordinator. Madami-dami ding picture niya ang nakunan kanina. "You will have a wedding march, Ma'am."

Tumango na lang siya, lalo nang kinabahan. Nang makapuwesto na ang lahat ay may tumugtog ng piano. Sinabihan siya ng coordinator na maglakad na patungo sa altar. Hindi niya magawang makatingin kay Davide. Hindi niya alam kung nahihiya ba siya o naiilang sa sitwasyon. Bakit parang totoong kasal na may ganoon pa? Pero saan pa ba siya titingin kundi sa lalaki dahil ito lang naman ang nasa unahan at ang naka-Amerikanang magkakasal.

Ang lakas ng sasal ng kanyang dibdib. Kahit ilang ulit niyang sinabi sa sariling para siyang tanga dahil kabadong-kabado siya ay walang epekto. Kasabay noon ay mayroong nabubuong kung anong init sa kanyang dibdib habang nakatingin kay Davide. Kung siguro hindi sila nagkaroon ng sagutan, kung siguro kaya nilang mag-adjust sa isa't isa, baka sakaling mayroon silang patunguhan... O baka mas tamang panatilihin na lang niya ang pader sa pagitan nila, sa gayon ay huwag na siyang umasa sa kahit na ano sa bandang huli.