Chapter 35

28K 802 53
                                    

"I did date someone not only one but a lot of them. Bakit sa tingin mo I can't date anyone I like because of you?" Pagsisinungaling ko.

Another lie again but I really want to see his expression. Pero bakit parang pinagsisisihan kong sabihin iyon dahil sa sakit na gumuhit sa mukha niya?

"I-I'm sorry," he said at lumayo siya sa akin ng kaunti. Gusto ko tuloy bawiin ang sinabi ko.

Nothing has changed Zy, it's still you after all these years after all of what we've been through. Ikaw pa rin. Ikaw at ikaw pa rin.

He was about to take his step back away from me but I held his hand, it stopped him and he looked at me. I couldn't help but to shed a tear. A single tear hanggang sa hindi ko na mapigilang umiyak.

Maybe it's time. It's time to tell him everything. Bahala na. I don't know what will happen after kong sabihin ang lahat but I need someone. And that someone is Zyrone. Hindi ko ito kakayaning mag-isa. I need his help. Ngayon ko lang napagtanto ang lahat lahat. He's here, and I know he can help me.

At ayokong sa ikalawang pagkakataon ay masasaktan na naman namin ang isa't-isa dahil sa kasinungalingan at mga lihim. I know this will hurt him or not, matatanggap niya man o hindi, he should know. Kung mahal niya pa ako he'll forgive me. But I should also prepare myself sa kung ano mang kakahinatnan ng lahat. Ang gusto ko lang sa ngayon ay magpakatatag, para sa mga anak ko at kung pwede pa para sa aming dalawa ng mahal ko. Para sa amin ni Zy. I'll take risk, again. I hope that this time it will work. Ayoko nang sarilihin ang lahat. Ayoko nang magsinungaling ulit. Ayoko nang itago pa sa kanya ang tungkol sa kambal.

"I'm so s-sorry..."

"There you go again, saying sorry for how many times pero hindi ko alam kung para saan. Is it because you dated many men? Or mayroon pa bang ibang dahilan? Can you please enlighten me? Why? Bakit Kyana?"

I calmed myself first. I took a deep breath.

"Kasi natatakot ako ng sobra-sobra..."

"We'll find your daughter," I nodded.

"I know. I know."

"Kyana," I look at him. "May iba ka pa bang problema? Bakit ka nagkakaganyan?" Hinawakan niya ang magkabila kong braso and stared at me.

"H-hindi ko alam kung paano ko sasabihin sayo. But can you please atleast listen to me first?" Tanong ko sa mahinang boses. He didn't answer.

"I'm listening." I held his hand tight.

"I'm scared you'll loath me after this, natatakot akong layuan mo ako, natatakot akong baka ikaila mo sila or worst take them away from me."

"What are you talking about?"

"Zyrone, please forgive me. Si Akira, she's your daughter."

That's it. Alam niya na at hindi ko maipaliwanag ang kaba na nararamdaman ko.

Tumitig muna siya sa akin, weighing everything. Absorbing what I've said.

"She's your daughter. I'm so sorry for not telling you sooner." Hikbi ko.

"Fuck!" Sa lakas nang pagkakasabi niya ay mas lalo akong naiyak. He ran his fingers through his hair. His jaw clenched at pulang pula ang mga mata niya dahil sa pinipigilang pag-iyak. Even his whole face was red. He's mad. He's really mad now. Obviously sa akin. Binitawan niya ang kamay ko at tumalikod. His hands now turned into fists at nagsilabasan ang mga ugat niya sa sobrang higpit ng pagkakakuyom nito.

"P-please hear me first," pagma-makaawa ko habang sunod sunod pa rin ang pagtulo ng mga luha ko. Damn this is harder than I thought, nararamdaman kong may pakialam siya, nararamdaman kong nasaktan siya sa sinabi ko.

Mafia Boss 2: Owned By Him Where stories live. Discover now