CENNETİM

2.Bölüm

"Ne oldu iyi misin?"

Alya'yı oyun halısına bırakarak bana doğru döndü.

"İyiyim ama ben," derken cümlesine daha fazla devam edememiş yüzünü avuçları ile kapatarak ağlamaya başladığında panikle ne yapacağımı bilemez bir halde bağırmıştım.

"Simge! Ne oluyor?"

Simge,yapı gereği zaten fazlasıyla duygusal bir insandı fakat aniden böyle ağlaması...

Garipti.

"Ural..."

Açıklaması tek kelimeden ibaretti. Onu her ne üzüyorsa bu Ural ile ilgiliydi.

Korkuyla derin bir nefes aldım. Ona kızıyor,hakaret ediyor olabilirdim ama bu bizim aramızdaki samimiyetten kaynaklanıyordu.Sonuçta o benim canımın bir parçasıydı. Ona bir şey olmasını dayanamazdım.

"Korkutuyorsun beni," dedim sesimin tonunu ayarlamaya çalışırken.

"Ne olmuş Ural'a?"

"Garip yani ne bileyim," derken akan burnunu çekmişti. Başka bir zaman olsa bu haline katıla katıla gülerdim fakat şimdi durum ciddiydi.

"Bir haller var onda. Dalıp dalıp gidiyor böyle,fazla sinirli. Soruyorum bir şey de anlatmıyor."

"Benim konuşmamı ister misin?"

Eğer içi rahat edecekse Ural ile konuşur sorunun ne olduğunu öğrenirdim.

"Anlatır mı?"

"Yanımda susmuyor ki," dedim gözlerimi devirerek. Simge kendini tutamayarak kıkırdadığında onu güldürebildiğim için kendimi mutlu hissetmiştim.

"Tamam konuş ama şimdi değil. Bu olayın üzerinden zaman geçsin biraz."

Kafamı sallayarak Simge'nin eline uzandım ve sımsıkı tuttum.

"İyisin değil mi?"

"İyiyim güzelim."

Elimi çekerek ayağa kalktığımda Simge tekrardan uzanarak durdurdu beni.

"Sanay," diyerek derin bir nefes aldı. Bakışlarını çevrede dolaştırdıktan bir müddet sonra tekrar bana baktı.

"İçimde kötü bir his var. Bir şeyler olacak sanki."

"Üzüldün ya az önce ondandır belki," dedim tahmin yürütmeye çalışarak.

"Tabii. O da var. Ama ne bileyim... Kötü bir şeyler olmasından korkuyorum. Biz kalabalık bir aileyiz. İki kişinin arasındaki sorundan herkes etkilenir."

"Kendin söylüyorsun ya.." diye mırıldandım yüzüme bir tebessüm kondurarak.

"Biz büyük bir aileyiz. O sorunlardan etkilendiğimiz gibi kurtulmayı da biliriz. Ama zaten kötü bir şey olmayacak,için rahat olsun."

"Umarım kuzum." Sesi kırılgandı. Simge çok üzülmüştü.

"Umarım."

Kısa bir sessizlikten sonra konuşmaya devametti.

"Sanırım biraz fazla sert çıkıştım."

"Aldırma," dedim içini rahatlatmak istercesine.

"Bunu hakettiler."

"Orası öyle ama hadi Ural neyse de Bora'ya çok ayıp oldu."