Desires & Deep Effection ( #1 Desires Series ) ΕΚΔΟΘΗΚΕ

Chapter 6

Αγγελος

Το χέρι μου χάιδευε τους αστράγαλους της Ελίσα ενώ το άλλο είχε τυλιχτεί πίσω από την πλάτη της. Ο Κριστιάν μου εξηγούσε το πρόγραμμα της σχολής όπου θα ξεκινούσαμε αύριο. Κοίταζα τις ώρες και είχα φρικάρει. Δεν θα μου έμενε καθόλου χρόνος. Θα την βγάζαμε στις πρόβες , στο στούντιο και στα φωνητικά σχεδόν όλη μέρα και συν αυτού θα είχα και την δουλειά. Δεν θα προλάβαινα ούτε καν να αναπνεύσω. Γαμώτο μου δηλαδή!

«Και εγώ πότε θα σε βλέπω με τέτοιο ωράριο που σου έβαλαν;» Είπε παραπονιάρικα η Ελίσα. Έχουμε κι αυτό τώρα. Δεν μου έφταναν όλα τα άλλα , έχω και μία σχέση να φροντίσω.

«Μην γκρινιάζεις Ελίσα. Εσύ πως κάθεσαι τόσες ώρες στο στούντιο για το τραγούδι;» Έτρεξε αμέσως να με υπερασπιστεί ο Κριστιάν. Αυτό το παιδί τελικά το πάω πολύ.

Η Ελίσα γούρλωσε τα μάτια άφωνη από την απάντηση του αδερφού της. Πήγα να μιλήσω όταν ο χτύπος του κινητού μου κάρφωσε τα βλέμματα των τριών μας πάνω στο τραπεζάκι ξαφνιάζοντας μας.

Το πήρα και κοίταξα ποιός είναι. Γαμώτο μου , ο Τζουλιάν. «Συγνώμη» Είπα στον Κριστιάν και στην Ελίσα και βγήκα από το σαλόνι. «Σι;» Άπαντησα στα ισπανικά καθώς προχωρούσα προς το βάθος του διαδρόμου.

«Κόμο βα γκριέγο ;» Μου απάντησε με το γνωστό του αστειάκι. Πάντα έτσι με αποκαλούσε ο Τζουλιάν. Έλληνα.

«Καλά είμαι. Εσύ;»

«Καλά. Σου έχω δουλειά για απόψε. Παίζεις σε ένα από τα κεντρικά κλάμπ στην Μαδρίτη. Σε θέλω στις 21:00 στο Κάπιταλ» Μου είπε επιβλητικά και σοβαρά με τον βαρύ τόνο της ισπανικής προφοράς που είχαν οι Μαδριλένοι.

Και μόλις μου είπε το όνομα πάγωσα . «Πλάκα κάνεις τώρα!» Έμεινα άφωνος. Πως στο διάολο είχε καταφέρει να με βάλει να παίξω στο μεγαλύτερο κλάμπ στην Μαδρίτη; Δεν το πιστεύω.

«Δεν σου κάνω πλάκα. Οπότε φρόντισε να τα πας καλά. Αν τους αρέσει η μουσική σου θα σε πάρουν για να παίζεις καθημερινά εκεί» Μου απάντησε γεμάτο σιγουριά. Εντάξει , είναι όνειρο και θα ξυπνήσω κάποια στιγμή.

«Θα είμαι εκεί»

Έκλεισα το τηλέφωνο και γύρισα ξανά στο σαλόνι βρίσκοντας τον Κριστιάν και την Ελίσα να συζητάνε. Το λευκό χαλί του σαλονιού είχε καλύψει τα βήματα μου μετατρέποντας τα σε αθόρηβα έτσι ούτε ο ένας , ούτε ο άλλος με πήρε χαμπαρι. «Δεν θα το πιστέψετε» Αναφώνησα και στάθηκα από πάνω τους. Τρομαγμένοι αμέσως , οι δύο τους γύρισαν προς το μέρος μου.